Την ύπαρξη ενδιαφέροντος από πλευρά Βολιωτών για την εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας διαπιστώνει η καθηγήτρια της τουρκικής γλώσσας κ. Μπέρνα Ατιλγκανέρ. Διδάσκει την τουρκική γλώσσα σε ιδιωτικό φροντιστήριο του Βόλου, ενώ είναι μόνιμη κάτοικος της πόλης από το 2003. Μίλησε στη «Θ» για το πώς βλέπει τη ζωή στην Ελλάδα μετά από 14 χρόνια μόνιμης παραμονής, αλλά και για το ενδιαφέρον Βολιωτών να μάθουν τουρκικά.
Συγκεκριμένα σχετικά με την παραμονή της στον Βόλο και το κλίμα που αντιμετώπισε εδώ η κ. Ατιλγκανέρ αναφέρει: «Κατάγομαι από τη Σμύρνη και μένω στον Βόλο από το 2003. Φέτος μετράω 14 χρόνια μόνιμης παραμονής εδώ και αισθάνομαι πια Βολιώτισσα. Εννοείτε όμως ότι έχω χωρίσει τον χρόνο μου στα δύο μέχρι τώρα. Τα καλοκαίρια επιστρέφω στη Σμύρνη για διακοπές, αλλά όλο τον υπόλοιπο χρόνο μένω και εργάζομαι στον Βόλο. Μου αρέσει πολύ η ζωή στη πόλη του Βόλου, αυτό μαρτυρούν και τα πολλά χρόνια παραμονής μου εδώ, καθώς το περιβάλλον που υπάρχει δεν διαφέρει πολύ από αυτό στο οποίο μεγάλωσα. Δεν βλέπω μεγάλη διαφορά στην καθημερινότητα που επικρατεί εδώ σε σχέση με αυτή που υπάρχει στην Σμύρνη και έτσι από την αρχή αισθανόμουν σαν στο σπίτι μου». Παράλληλα σχετικά με την αντιμετώπιση που είχε συμπληρώνει πως «αν υπήρξε κάποιο περιστατικό με εχθρική συμπεριφορά όλα αυτά τα χρόνια που έζησα στον Βόλο δεν θυμάμαι. Μπορεί και να υπήρξε αλλά θα ήταν απειροελάχιστο και ασήμαντο. Ο κόσμος με δέχτηκε πολύ ζεστά. Είμαι τυχερή που βρέθηκα μαζί με ανθρώπους που ήταν ανοικτοί και φιλόξενοι».
Η κ. Ατιλγκανέρ αναφέρθηκε στο ενδιαφέρον που υπάρχει από τους Βολιώτες για την εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας αλλά και για ποιους λόγους επιλέγουν να μάθουν τουρκικά υποστηρίζοντας ότι «αυτό το οποίο καμιά φορά προκαλεί έκπληξη σε κάποιους εκτός Βόλου είναι πως εδώ υπάρχει ενδιαφέρον για την εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας. Εγώ ξεκίνησα να διδάσκω από το 2004. Ξεκινήσαμε τότε με δύο τμήματα περίπου 20 με 25 ατόμων και από τότε μέχρι τώρα έχει γίνει πολύ μεγάλη πρόοδος. Το ενδιαφέρον υπάρχει πάντα, όμως για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά. Θεωρώ πως αρέσει στον Βολιώτη να γνωρίζει άλλες κουλτούρες αλλά πάντα υπάρχουν και τα προσωπικά ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα υπάρχουν ορισμένοι φοιτητές που επιθυμούν να πάρουν πτυχίο γιατί θεωρούν πως αυτό αποτελεί ένα επιπλέον χαρτί που θα τους βοηθήσει στην επαγγελματική σταδιοδρομία τους. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο και θέλουν να τον αξιοποιήσουν με κάποιο τρόπο. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι που διαθέτουν αναμνήσεις από γιαγιάδες και παππούδες, οι οποίοι ήταν πρόσφυγες και μιλούσαν τουρκικά έτσι θέλουν να κρατήσουν την ανάμνηση τους ζωντανή μαθαίνοντας και αυτοί να μιλούν τουρκικά.
Σε ερώτηση αν είναι πιο εύκολο να μάθει κάποιος τουρκικά ή ελληνικά η κ. Ατιλγκανέρ δηλώνει πως «δεν μπορώ να είμαι απόλυτα αντικειμενική σε αυτό. Η γνώμη μου είναι ότι η ελληνική γλώσσα είναι αρκετά δύσκολη. Προσπάθησα να καταφέρω να επικοινωνώ σε ένα ικανοποιητικό βαθμό και πιστεύω πως μέχρι ένα επίπεδο το έχω καταφέρει. Εντωμεταξύ έχω πάρει πτυχίο κατηγορίας Β1 στην ελληνική γλώσσα από το πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Οι δύο γλώσσες είναι τελείως διαφορετικές, δηλαδή δεν ταιριάζουν γραμματικά και γλωσσολογικά».
Τέλος η κ. Μπέρνα Ατιλγκανέρ εξέφρασε τη γνώμη της πάνω και στις ομοιότητες και τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των δύο λαών υποστηρίζοντας ότι «υπάρχουν πάρα πολλές ομοιότητες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Υπάρχει μια έκφραση που χρησιμοποιούν οι Έλληνες και είναι το «ούνα φάτσα ούνα ράτσα». Θεωρητικά αναφέρεται στους Ιταλούς εγώ πιστεύω πως αυτό ισχύει περισσότερο για τους Τούρκους. Ακόμα και οι χειρονομίες που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα είναι σχεδόν ίδιες. Υπάρχουν τόσες παροιμίες που αν τις μεταφράσουμε κατά λέξη στα τουρκικά θα καταλάβει ο Τούρκος τι θέλει να πει ο Έλληνας. Ειδικά όμως οι στενές σχέσεις που έχει ο Έλληνας με την οικογένειά του και τους συγγενείς του, υπάρχουν επίσης και στην τουρκική οικογένεια. Αυτό είναι και κάτι μου φαίνεται και πιο οικείο εδώ στην Ελλάδα».
Χαράλαμπος Σοφιάδης