«Σταθερά στη γραμμή της υποστήριξης του μονοπωλίου της Lafarge και της επικίνδυνης για τη λαϊκή υγεία κυβερνητικής πολιτικής κινείται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και με την απάντησή της σε ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ σχετικά με την καύση αποβλήτων από την τσιμεντοβιομηχανία «ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ» στον Βόλο», καταγγέλλει το ΚΚΕ με αφορμή απάντηση του αρμόδιου επιτρόπου Κ. Βέλα στον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Κώστα Παπαδάκη.
Όπως αναφέρει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, ο αρμόδιος επίτροπος επικαλούμενος την «οδηγία περί βιομηχανικών εκπομπών» ενθαρρύνει τις «αρμόδιες αρχές των κρατών μελών» «να εξασφαλίσουν ότι τηρούνται οι όροι της σχετικής άδειας …» για την καύση απορριμμάτων. Στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση, αυτή ακριβώς η άδεια που ανανέωσε και επικαιροποίησε η κυβέρνηση με Απόφαση του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, όπως κατήγγειλε η Eυρωκοινοβουλευτική Oμάδα του ΚΚΕ στην ερώτησή της, είναι που δίνει τη δυνατότητα στην τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ να αποτελεί μια τεράστια μονάδα καύσης αποβλήτων ώς και 722.000 τόνους/ έτος καθώς και να επιλέγει καύσιμα από μια μεγάλη γκάμα άλλων αποβλήτων. Μόνο τα αστικά απόβλητα (οικιακά και άλλα ανακυκλώσιμα υλικά) ανέρχονται σε 410.000 τόνους, ενώ η ποσότητα των 100.000 τόνων RDF και από μόνη της είναι εφιαλτική, καταγγέλλει το ΚΚΕ. Και συνεχίζει:
«Παρ’ όλα αυτά, «όλα καλώς καμωμένα» σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία θεωρεί ως πανάκεια τις ευρωενωσιακές οδηγίες και κατευθύνσεις, μεταξύ άλλων και για τη συναποτέφρωση των αποβλήτων στην τσιμεντοβιομηχανία. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι με βάση την ευρωενωσιακή νομοθεσία, που ενσωματώθηκε και στην ελληνική:
– Τίθενται όρια και διαδικασίες σχετικά με τις εκπομπές επικίνδυνων για την υγεία ρύπων (διοξίνες, βαρέα μέταλλα, οξείδια του θείου και του αζώτου, υδροχλώριο και υδροφθόριο, ολικός οργανικός άνθρακας) που υπόκεινται σε αυστηρή κριτική ως ανεπαρκή από τον επιστημονικό κόσμο, ενώ επιτρέπεται, υπό «προϋποθέσεις», να τετραπλασιάζονται (!) τα όρια για επικίνδυνες ουσίες (βλ διοξείδιο του θείου και ολικός οργανικός άνθρακας), όπως πχ συμβαίνει και με την αδειοδότηση της συγκεκριμένης μονάδας.
– Επιτρέπονται παραθυράκια στο όνομα «μη κανονικών συνθηκών λειτουργίας» για απεριόριστες υπερβάσεις στα όρια των ρύπων, συνολικά 60 ωρών τον χρόνο ανά τσιμεντοκλίβανο και για κάθε είδους ρύπο χωριστά.
– Δεν παίρνεται υπόψη η τεράστια ποσότητα καπναερίων άρα και των επικίνδυνων ρύπων που εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα καθώς και οι εξαντλημένες αντοχές της περιοχής, κυρίως του Βόλου και της Αγριάς, που προσβάλλεται από αυτούς, με όλες τις σοβαρές επιπτώσεις σε βάρος της υγείας των κατοίκων, που ανασαίνουν τον ρυπασμένο αέρα.
Η συγκεκριμένη υπόθεση αποτελεί άλλη μια χαρακτηριστική απόδειξη ότι η νομοθεσία της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων και για τη διαχείριση των αποβλήτων, στο πλαίσιο της «κυκλικής οικονομίας», της «αποδοτικότητας των πόρων» και των «πράσινων τεχνολογιών», έχει αποκλειστικό στόχο να εξασφαλίζει νέα πεδία κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους. Γι’ αυτό τον σκοπό τα όργανα της ΕΕ και οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά θυσιάζουν την υγεία των εργαζομένων.
Γίνεται ξεκάθαρο ότι η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα μόνο με τον αγώνα τους ενάντια σε αυτή την πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου και υποτάσσει σε αυτό τη υγεία τους και την προστασία του περιβάλλοντος, μπορούν να βάλουν εμπόδια και να διεκδικήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους στο ζήτημα της υγείας του λαού, της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, της προστασίας του περιβάλλοντος».