Πολύ ισχυρή μηχανουργία και σιδηροβιομηχανία είχε ο Βόλος, που έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στο παρελθόν, αποτελώντας μαζί με τον Πειραιά το βασικότερο βιομηχανικό δίπολο της χώρας, κάτι που πλέον ως γνωστόν δεν ισχύει.
Ο καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Νίκος Τζαφλέρης μιλώντας για την πολεμική βιομηχανία στο πλαίσιο της πολεμικής προσπάθειας του 1940-1941, υπογράμμισε ότι ο Βόλος τα προηγούμενα χρόνια ήταν κέντρο παραγωγής ντιζελομηχανών, που εξάγονταν μέχρι και στο εξωτερικό.
Επιπλέον η πόλη διέθετε αρκετά μηχανουργεία, όπως του Αξελού, του Κασσιόπουλου, Δημητρίου και άλλα, αφού η σιδηροβιομηχανία είναι σημαντική και για την κατασκευή μέσων παραγωγής, που έχει να κάνει τόσο με τον αγροτικό τομέα, όσο και με τη δημιουργία μηχανών.
Ο καθηγητής στην ομιλία του στην εκδήλωση των Πρυτανικών Αρχών του Π.Θ. για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στο αμφιθέατρο Γ. Κορδάτος σημείωσε ότι στις επετειακές εκδηλώσεις οι ομιλητές συνήθως εστιάζουν στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Αλβανία, ενώ δεν δίδεται ιδιαίτερη σημασία στις εξελίξεις στα μετόπισθεν και στην πολεμική βιομηχανία που αποτελεί καταλυτικό παράγοντα για το μέτωπο. «Άμα δεν έχεις μια ισχυρή πολεμική βιομηχανία που θα στηρίξει την πολεμική προσπάθεια με εφόδια δεν μπορείς να νικήσεις. Η επιμελητεία είναι βασική για την επιτυχία του στρατού».
Όπως ανέφερε οι παραπάνω παράγοντες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη νίκη του ελληνικού στρατού και την απώθηση των Ιταλών. Παράλληλα στο μικροσκόπιο μπήκαν και οι σιδηροβιομηχανίες που ήταν οι κατεξοχήν πολεμικές βιομηχανίες, με τρία παραδείγματα που περιλαμβάνουν το εργοστάσιο του Μποδοσάκη στην Αθήνα, και τις δύο του Βόλου, του Γκλαβάνη και του Σταματόπουλου.
Ο κ. Τζαφλέρης σημείωσε πως είναι λανθασμένη η εκτίμηση ότι η Ελλάδα πιάστηκε πολεμικά απροετοίμαστη σε επίπεδο εξοπλισμού, αφού εκτός από το Καλυκοποιείο Μποδοσάκη, στο εργοστάσιο του Σταματόπουλου κατασκευάζονταν βλητοφόρα, δηλαδή κατασκευές που ήταν από ξύλο για να μη γίνεται έκρηξη στα βλήματα.
Παράλληλα έφτιαχναν εξαρτήματα πυροβόλων, επισκευάζοντας πολεμικό υλικό, στηρίζοντας με παραγόμενο υλικό την ελληνική προσπάθεια.
Το Γενικό Επιτελείο Στρατού στα σχέδιά του προετοιμαζόταν επενδύοντας στην παραγωγή των τριών παραπάνω βιομηχανιών για την πολεμική προσπάθεια, ζητώντας από την τότε κυβέρνηση να πριμοδοτηθούν και να γίνουν κρατικές παραγγελίες από την περίοδο του Μεσοπολέμου.
Σύμφωνα με τον κ. Τζαφλέρη, το κράτος τους βοήθησε, δίνοντάς τους απόλυτη προτεραιότητα στις πρώτες και στις καύσιμες ύλες που έπαιρναν.
Από την πλευρά του ο αντιπρύτανης Διοικητικών Υποθέσεων Στέφανος Παρασκευόπουλος δήλωσε πως «τιμούμε το μεγάλο «Όχι» των Ελλήνων απέναντι στον φασισμό και αργότερα στον ναζισμό. Το «Όχι» πλέον έχει και άλλη σημασία, αφού σημαίνει ναι στην εθνική κυριαρχία, στην εκπαίδευση, όμως το αντίθετο ισχύει για τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τον πόλεμο που είναι πολύ κοντά μας.
Σκοπός είναι να περάσουν αυτά τα μηνύματα στους νέους ανθρώπους που παρακολουθούν την εκδήλωση» κατέληξε.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ