Το Φεστιβάλ «Χειμωνανθός» φιλοξενεί το εργαστήρι κατασκευής κι εμψύχωσης κούκλας του Πορφυρογένειου Ιδρύματος Αγριάς και παρουσιάζει τη νέα του παράσταση «Λύκε, τι κάνεις εδώ;», σήμερα Κυριακή 23 Φεβρουαρίου, στις 6.30 το απόγευμα, στο θέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου Νέας Ιωνίας.
Αυτή τη φορά τα παιδιά του εργαστηρίου κουκλοθέατρου συνθέτουν τις εικόνες μιας διαφορετικής παράστασης σύγχρονου θεάτρου σκιών. Οι πειραματισμοί τους με μηχανές προβολής και πολλαπλές πηγές φωτός, δημιουργούν έναν μαγικό κόσμο φτιαγμένο από φως και χρώματα.
Η παράσταση βασίζεται στο πολυβραβευμένο βιβλίο του Βέλγου συγγραφέα Thierry Robberecht «Ο λύκος που έπεσε από το βιβλίο του».
Όλα ξεκινούν όταν ένα βιβλίο της βιβλιοθήκης πέφτει από το ράφι του κι ο λύκος της ιστορίας γλιστρά στο πάτωμα!
«-Μη με αγγίξεις», είπε ο λύκος. Στο βιβλίο μου είμαι ένας τρομακτικός λύκος κι όλοι με φοβούνται!».
«-Ίσως», απάντησε ο γάτος της βιβλιοθήκης. Τώρα όμως δε βρίσκεσαι μέσα στο βιβλίο σου, είσαι στο δικό μου λημέρι…».
Ο λύκος, που στο βιβλίο εκείνο ήταν μεγάλος και κακός, τώρα είναι χαμένος και μόνος, μικρότερος κι από τον γάτο της βιβλιοθήκης, που με μανία τον κυνηγά. Μα το δωμάτιο είναι γεμάτο βιβλία, σε αυτά θα προσπαθήσει να βρει καταφύγιο.
Λύκοι, πρόβατα και δεινόσαυροι, ιππότες, φαντάσματα και πειρατές, μια πολύβουη μεγαλούπολη κι ένα σκοτεινό δάσος, ιστορίες διαφορετικές, φτιαγμένες όμως από το ίδιο υλικό, εικόνες και μουσική.
«Τη στιγμή που πήρε μια ανάσα ανακούφισης άκουσε κάποιον να κλαίει… ένα κορίτσι με κόκκινο παλτό!».
Το στοιχείο της ανατροπής είναι πολύ έντονο και αγαπητό στα παιδιά, οι συμβάσεις της καθημερινότητας μοιάζουν με αστείες φάρσες κι οι χαρακτήρες αλλάζουν. Είναι ο λύκος, ο φοβερός και τρομερός «κακός» των παραμυθιών ή μήπως είναι κι αυτός ένας ευαίσθητος χαρακτήρας που φοβάται, όπως όλοι μας; Οι ρόλοι αντιστρέφονται σε αυτή την ιστορία επιβίωσης, ο λύκος σαστισμένος και κυνηγημένος από όλους, γίνεται τελικά βοηθός και σύντροφος στην περιπέτεια.
Ο πολύχρωμος κόσμος των βιβλίων αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο στη μεγάλη οθόνη που καλύπτει ολόκληρη τη σκηνή του θεάτρου. Πίσω της τα παιδιά συνθέτουν τις εικόνες τους, φτιαγμένες από φως. Οι φιγούρες είναι μικρές κι επίπεδες και τα σκηνικά παραπέμπουν σε σελίδες εικονογραφημένες. Οι διάλογοι είναι σύντομοι, ο ρυθμός κι η μουσική κυριαρχούν, το σκηνικό της κάθε ιστορίας φτιάχνεται κι αλλάζει την ώρα της παράστασης κι οι κούκλες – ήρωες αποτυπώνουν με τις κινήσεις τους μια ξέγνοιαστη χορογραφία.