Τοπικά

Παράδειγμα θέλησης από καθηγήτρια με πέντε πτυχία – Η Αθανασία Χατζή ορκίστηκε στο μεταπτυχιακό Προσχολικής Εκπαίδευσης

Το πέμπτο της πτυχίο έλαβε χθες η βολιώτισσα καθηγήτρια κ. Αθανασία Χατζή αποδεικνύοντας πως η θέληση για διά βίου μάθηση είναι πάντα ένα ισχυρό κίνητρο για τον σύγχρονο άνθρωπο που θέλει να εξελίσσεται στα γνωστικά αντικείμενα.
Η κ. Χατζή που διδάσκει στο 1ο ΕΠΑΛ Νέας Ιωνίας, ορκίστηκε χθες στο μεταπτυχιακό του Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης με τίτλο «Επιστήμες της Αγωγής: Δημιουργικά Περιβάλλοντα Μάθησης και Παιχνίδι».
Η ίδια είναι ήδη πτυχιούχος του τμήματος Φυσικοθεραπείας του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Λαμίας, του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής και του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, καθώς και κάτοχος του Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης «Προηγμένη Φυσικοθεραπεία», ενώ έλαβε το δεύτερο μεταπτυχιακό από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας με τίτλο «Επιστήμες της Αγωγής: Δημιουργικά Περιβάλλοντα Μάθησης και Παιχνίδι».
Εξηγώντας τη θέλησή της για σπουδές με επίκεντρο τον άνθρωπο, είπε πως όλα τα πτυχία έχουν σαν κοινό σημείο αναφοράς τον άνθρωπο και ειδικότερα τα παιδιά. Το ίδιο και οι συνεχιζόμενες επιμορφώσεις στις οποίες έχει λάβει μέρος. Γενικότερα το επάγγελμα του εκπαιδευτικού απαιτεί συνεχή επικαιροποίηση των γνώσεων και μεθοδικά οργανωμένη επιμόρφωση».
Βέβαια, όπως η ίδια αναφέρει «Οι συνεχείς σπουδές δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτούν χρόνο, αγάπη για τη γνώση, επιμονή και φυσικά κόστος. «Είναι δύσκολο να συνδυάσει κάποιος τις επαγγελματικές με τις ακαδημαϊκές του υποχρεώσεις και φυσικά πρέπει να λάβει κανείς υπόψη και το κόστος σπουδών στην Ελλάδα ειδικά σε μεταπτυχιακό επίπεδο, με τα επίπεδα των διδάκτρων για πολλούς να είναι απαγορευτικά. Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ότι στο συγκεκριμένο μεταπτυχιακό πρόγραμμα δεν υπήρχαν δίδακτρα και έτσι δόθηκε η δυνατότητα της απόκτησης μεταπτυχιακού τίτλου και σε άτομα που δεν είχαν την οικονομική άνεση, κάτι που θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό. Με αυτό τον τρόπο το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας δείχνει έμπρακτα τη στήριξή του στους φοιτητές και εύχομαι να συνεχίσει να έχει τις διακρίσεις που πέτυχε τα τελευταία χρόνια» υπογράμμισε η καθηγήτρια.
Η ίδια εργάζεται από το 2010 σαν εκπαιδευτικός στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, τα τελευταία χρόνια στο 1ο ΕΠΑΛ Νέας Ιωνίας Βόλου στην ειδικότητα Βοηθών Φυσικοθεραπευτών, συνδυάζοντας τις γνώσεις της στη Φυσικοθεραπεία και τα Παιδαγωγικά.

Υψηλό ενδιαφέρον για γνωστικά αντικείμενα

«Κίνητρο για τη συνεχή επιμόρφωση αποτελεί η προσωπική ανάπτυξη και το ενδιαφέρον για διάφορα γνωστικά αντικείμενα, που όμως έχουν κοινό σημείο αναφοράς την παιδαγωγική επιστήμη. Παράλληλα η ενίσχυση των ακαδημαϊκών προσόντων των εκπαιδευτικών προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη σε ένα συνεχώς εξελισσόμενο και ανταγωνιστικό, όπως εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, εκπαιδευτικό σύστημα. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού έχει αλλάξει δραματικά, απαιτούνται συνεχώς γνώσεις από διάφορους επιστημονικούς κλάδους, όπως ψυχολογίας, κοινωνιολογίας, προκειμένου οι εκπαιδευτικοί να ανιχνεύσουν έγκαιρα τυχόν δυσκολίες και να υποστηρίξουν τους μαθητές τους.
Ειδικότερα μετά το πέρας της πανδημίας Covid19 φάνηκε ότι η παιδαγωγική σχέση δασκάλου-μαθητή δεν μπορεί να υποκατασταθεί από κανενός είδους ψηφιακό μέσο μάθησης, και εδώ είναι η ευθύνη μας σαν εκπαιδευτικοί να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε ώστε να προφέρουμε στους μαθητές μας τη μέγιστη δυνατή υποστήριξη. Φυσικά οι πιο εξειδικευμένες γνώσεις σε μεταπτυχιακό επίπεδο βοηθούν τον εκπαιδευτικό να παρακολουθεί τις νέες εκπαιδευτικές τεχνολογίες και τις εξελίξεις των εκπαιδευτικών συστημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα και τις προκλήσεις που προκύπτουν καθημερινά στην εκπαιδευτική πράξη» τόνισε η καθηγήτρια.
Και συμπλήρωσε πως «θα ήθελα να αναφερθώ ειδικά στον πολύπαθο τομέα της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, που για πολλά χρόνια είχε ταυτιστεί με εκείνη την εκπαιδευτική βαθμίδα που δεχόταν κυρίως μαθητές με χαμηλές σχολικές επιδόσεις, ή ότι απευθύνεται σε παιδιά χαμηλότερων κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων, προετοιμάζοντάς τα να αποδεχθούν χειρωνακτικά και χαμηλότερα αμειβόμενα επαγγέλματα. Μια εκπαιδευτική ανισότητα που είναι απόρροια των κοινωνικών ανισοτήτων. Γιατί υπάρχουν παιδιά που έχουν τις ικανότητες, αλλά όχι όμως τις δυνατότητες. Ξεκινούν από διαφορετική αφετηρία. Ευτυχώς όμως τα τελευταία χρόνια, χάρη στις προσπάθειες όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας η νοοτροπία αυτή αλλάζει και έχουμε μαθητές οι οποίοι πετυχαίνουν την εισαγωγή τους σε Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.

Η ευθύνη να είσαι «δάσκαλος»

Η ίδια κατέληξε λέγοντας πως «στην πραγματικότητα το γνωστικό αντικείμενο που διδάσκουμε κατά καιρούς μπορεί να έχει δευτερεύουσα σημασία. Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι μαθητές δεν θα θυμούνται το εκπαιδευτικό περιεχόμενο που παραδόθηκε, αλλά κυρίως πώς ένιωσαν και τι είδους υποστήριξη είχαν στις δυσκολίες τους. Αυτή είναι η ευθύνη και η μαγεία του να είσαι «δάσκαλος».

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το