Ο κ. Στέφανος Σταμέλλος από τη Λαμία, λάτρης της φύσης και της πεζοπορίας, αποφάσισε και έφερε εις πέρας ένα οδοιπορικό στα πρώτα σύνορα της Ελλάδας, μια διαδρομή που κράτησε 11 ημέρες. Ο ίδιος ξεκίνησε την πορεία του από τη Σούρπη της Μαγνησίας για να καταλήξει στο Κομπότι της Άρτας.
Ο κ. Στέφανος Σταμέλλος προσπάθησε να ακολουθήσει επακριβώς τα πρώτα σύνορα του ελληνικού κράτους περνώντας μέσα από μονοπάτια δύσβατα, δάση απροσπέλαστα, αλλά και πλαγιές. Κάποιες φορές, όπως εξομολογείται ο ίδιος, αυτό δεν ήταν ανθρωπίνως εφικτό και ακολούθησε διπλανά μονοπάτια ή άλλες διαδρομές.
«Ιστορικός δεν είμαι. Έχω όμως την πεποίθηση ότι τα πρώτα σύνορα του ελληνικού κράτους, που ορίστηκαν από τις «Μεγάλες Δυνάμεις» στις 30 Αυγούστου 1832 με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, έχουν ιδιαίτερο ιστορικό, αλλά και πολιτιστικό ενδιαφέρον. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες της εποχής, την έκβαση του ηρωικού πολέμου και της εξέγερσης των Ελλήνων, στα χρόνια που ακολούθησαν η συνοριακή γραμμή έπαιξε σημαντικό ρόλο, που οφειλόταν στο δυσπρόσιτο του εδάφους, στο μεγαλύτερο μέρος της, στην ίδια την παρουσία των Βαυαρών και του Όθωνα στην Ελλάδα με τις πολλαπλές αντιφάσεις που τη χαρακτηρίζει, στους διαρκείς αγώνες για ελευθερία των Ελλήνων που κατοικούσαν στις υπόδουλες περιοχές, αλλά και στο ακανθώδες φαινόμενο της ληστείας» επισημαίνει ο κ. Στ. Σταμέλλος.
Ο ίδιος εξηγεί ότι πρόκειται για ένα οδοιπορικό έντεκα ημερών με τα πόδια, στα πρώτα σύνορα του σύγχρονου ελληνικού κράτους, με στοιχεία ιστορικά, αλλά και πολιτιστικά, λαογραφικά, ορειβατικά – πεζοπορικά, φυσιολατρικά και προσωπικών συναισθημάτων.
Το οδοιπορικό ξεκινάει από τις ακτές του Παγασητικού κόλπου, τον Όρμο της Σούρπης, και καταλήγει στις ακτές του Αμβρακικού, στο Μενίδι, ακολουθώντας μια αχαρτογράφητη μέχρι και τις μέρες μας νοητή οριογραμμή, στην οποία κατέληξε στα μέσα του 1832 η Οροθετική Επιτροπή, που αποτελούνταν από τους τρεις εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής και τους εκπροσώπους της Ελλάδας και της Τουρκίας. Μια οριογραμμή, η οποία άλλαξε δραματικά τα δεδομένα και τις ισορροπίες στις περιοχές που πέρασε αναστατώνοντας τη ζωή των κατοίκων.
Μια μοναχική πορεία και μια περιπέτεια με στόχο την προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων, που οδήγησαν τον κυνηγημένο προπάππο του κ. Στ. Σταμέλλου κοντά στα σύνορα για επιβίωση, για να του αποδοθεί τελικά η άχαρη ιδιότητα του «ληστή».
Ο ίδιος, όπως τόνισε, γράφει ένα βιβλίο, στο οποίο γίνεται αναφορά στη μοναχική πορεία με βιωματική αφήγηση και παρουσίαση των δρώμενων σε πρώτο πρόσωπο, κάτω κι από το πρίσμα της ιδιαίτερης οικογενειακής ιστορίας.
«Το βιβλίο αναφέρεται σε μια όχι και τόσο φωτισμένη περίοδο της ελληνικής ιστορίας, αμφιλεγόμενη και πονεμένη, με ηρωικές, αλλά και ανθρώπινες πλευρές. Τα πρακτικά της Οροθετικής Επιτροπής, τα ιστορικά κείμενα και οι πηγές που παρατίθενται, προσπαθούν να βάλουν τον αναγνώστη στο κλίμα της εποχής και της περιοχής. Μέσα στο κείμενο υπάρχουν ψήγματα αναφορών σε κατατρεγμένους ανθρώπους, ανθρώπους που ξεριζώθηκαν. Στη φαντασία καλλιεργούνται στιγμές κλεφτοπόλεμου με τις σκληρές εικόνες της ληστοκρατίας, παράλληλα με τις τρυφερές στιγμές της καθημερινότητας. Στοιχεία της προσπάθειας να ορθοποδήσει το νεοσύστατο ελληνικό κράτος έχοντας τη διαρκή εμπλοκή και διαπλοκή των μεγάλων δυνάμεων της εποχής και τη σκοτεινή σκιά των Οθωμανών» επισήμανε ο κ. Στέφανος Σταμέλλος.
Τέλος ο ίδιος τόνισε ότι στο βιβλίο σκιαγραφούνται οι ατέλειωτες βουνοκορφές, τα δάση, τα ρέματα και οι λογγιές, θάλασσα και βουνά, λίμνες και ποτάμια. Αποτυπώνονται τα απομεινάρια της οροθετικής γραμμής με τις καζάρμες και τις κούλιες – ονόματα μιας άλλης εποχής – οι στρατώνες και τα φυλάκια, ερείπια και λιθοσωροί.