Δύσκολοι οι καιροί, όμως κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν τρόπους να ελίσσονται. Ο λόγος για έναν συντοπίτη, που εντυπωσιάζει με τις χειροποίητες κατασκευές του και συγκεκριμένα με την κατασκευή ξύλινων ψαροντούφεκων.
Πέρσι, στα τέλη του Ιουνίου, φίλος της εφημερίδας ήταν φιλοξενούμενος στη Σκύρο, σ’ ένα φιλικό του ζευγάρι. Μόλις έχει επιστρέψει από ψάρεμα και συγκεκριμένα στη Λιναριά στον Μώλο. Σ’ ένα σημείο έχει μαζευτεί κόσμος και χαζεύει ένα μεγάλο ψάρι, χτυπημένο με ψαροντούφεκο. Εντύπωση έκαναν δύο ξύλινα ψαροντούφεκα, που είχε η παρέα.
«Με ένα απ’ αυτά τα όπλα χτυπήθηκε το μαγιάτικο, μου γνέφει κάποιος. Τα περιεργάστηκα, απίστευτα όμορφα όπλα. Ιταλικά θα ’ναι του λέω. Είναι ελληνικά μού λέει και συγκεκριμένα στην Αγριά του Βόλου από τον Γιάννη τον Γουργιώτη» τόνισε ο φίλος της εφημερίδας.
Αυτό ήταν και η αφορμή για την επίσκεψη στο εργαστήριο του μαστρο-Γιάννη, ο οποίος στην ερώτηση πώς προέκυψε η ενασχόλησή του με τα ξύλινα ψαροντούφεκα απάντησε πως «η αγάπη μου για το υποβρύχιο ψάρεμα σε συνδυασμό με την αγάπη μου για το ξύλο. Ασκώ το επάγγελμα του επιπλοξυλουργού εδώ και πάνω από 40 χρόνια. Έτσι συνδύασα την τέχνη με το χόμπι μου. Άλλωστε, πάντα μου άρεσαν οι μετατροπές στα όπλα μου, ψάχνοντας το ιδανικό για μένα και την παρέα μου».
Ο κ. Γιάννης Γουργιώτης ασχολήθηκε από μικρή ηλικία με την ενόργανη γυμναστική, καθότι υπήρξε αθλητής στο μονόζυγο, το δίζυγο και τους κρίκους. «Από πολύ μικρός στην ενόργανη και κάπου στα τέλη της 10ετίας ’70 έγινα μέλος της Εθνικής Ομάδας Ε.Γ.Ε., που τότε αριθμούσε στα 10 μέλη όλα κι όλα πανελληνίως. Για λίγο βέβαια, καθότι θα έπρεπε να ζω στην Αθήνα και δεν είχα τη δυνατότητα τότε».
Λίγο αργότερα πήρε μαθήματα αυτοδύτη, από τον τότε σπουδαίο «δάσκαλο επαγγελματιών αυτοδυτών – ναυαγοσωστών» Λουκά Μπισταράκη. «Η θάλασσα και το υποβρύχιο κυνήγι θα ήταν αυτό που θα με κέρδιζε» τόνισε ο ίδιος.
Το 1983 και σε ηλικία 22 ετών έφτιαξε την πρώτη ξύλινη ιδιοκατασκευή, ένα ψαροντούφεκο, με έτοιμη φυσικά τότε θερμοπλαστική λαβή με τον μηχανισμό πάνω. Επηρεασμένος φυσικά και από κάποια περιοδικά υποβρύχιας αλιείας και μελετώντας κάποιους ξένους κατασκευαστές, Αμερικάνους.
«Τα τελευταία χρόνια που η κρίση επηρέασε το επάγγελμα του επιπλοποιού, μου δόθηκε χρόνος να ασχοληθώ περισσότερο με τα ξύλινα ψαροντούφεκα. Παρόλο που βρίσκομαι και κάποιες ώρες της ημέρας στο περίπτερο που διατηρεί η γυναίκα μου σε κεντρικό σημείο του Βόλου» ανέφερε ο κ. Γ. Γουργιώτης.
Όσον αφορά στο πόσο ανθεκτικό μπορεί να είναι ένα τέτοιο όπλο μέσα στη θάλασσα και τι ξύλο χρησιμοποιεί, ο ίδιος ανέφερε: «Τροπική, κυρίως, ξυλεία. Έχω φτιάξει ψαροντούφεκα από ιρόκο, τικ, μπαντούκ, μαόνι και άλλα. Το ξύλο είναι από τη φύση του ένα πολύ ανθεκτικό υλικό, όμως θα πρέπει να είσαι γνώστης των ιδιοτήτων του και της δομής του για να σου δώσει τη μέγιστη διάρκεια στον χρόνο. Κατά την προσωπική μου άποψη, πιστεύω πως μόνο ένας πεπειραμένος επιπλοξυλουργός μπορεί να εγγυηθεί μια τέτοια κατασκευή».
Για τον Γιάννη Γουργιώτη οι φιλοδοξίες του σ’ έναν χώρο τόσο ανταγωνιστικό είναι να βλέπει τα όπλα του να αρέσουν, να είναι εύχρηστα και να αντέχουν στον χρόνο. «Ο ανταγωνισμός σε κάνει καλύτερο. Η μέγιστη φιλοδοξία μου είναι να βλέπω τα όπλα μου να αρέσουν, να είναι εύχρηστα και να αντέχουν στον χρόνο. Η κατασκευή για μένα είναι χόμπι και τρέλα μαζί. Το οικονομικό, βέβαια, δεν μπορώ να το παραβλέψω, καθότι τα όπλα αυτά έχουν κάποια υλικά και χρειάζεται πολύς χρόνος για να φτιαχτούν» σημείωσε ο ίδιος για να συμπληρώσει ότι «η κατασκευή ξύλινου ψαροντούφεκου στην Ελλάδα έχει σκαρφαλώσει σε πολύ υψηλά επίπεδα και θα τολμούσα να κατατάξω τη χώρα μας σαν μία από τις 3-4 κορυφαίες κατασκευαστές πανευρωπαϊκά».
Όσον αφορά στο τι κάνει αυτόν τον καιρό ο κ. Γιάννης Γουργιώτης εκμυστηρεύτηκε πως «βρίσκομαι σε συνεχείς έρευνες με αξιόλογους συνεργάτες και φίλους ψαροκυνηγούς, προκειμένου να παρουσιάσω την ανανεωμένη σειρά των όπλων VELA, καθώς και ένα ψαροντούφεκο νέο, που όμως θα απευθύνεται περισσότερο στις αγορές του εξωτερικού».