Μικρό και φτωχικό το σπίτι του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στη Σκιάθο, όπως ακριβώς μοναχική και απέριττη ήταν η ζωή που διάλεξε να κάνει… Όχι πολύ μακριά από την οικία του σπουδαίου πεζογράφου, η οποία σήμερα λειτουργεί ως μουσείο, μεγάλωσε ο Γιώργος Σανιδάς, ο οποίος πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε τη βιογραφία του Παπαδιαμάντη, στο τρίτο κατά σειρά βιβλίο που έγραψε για τον «άγιο» των ελληνικών γραμμάτων.
Για τον πολυγραφότατο συγγραφέα προηγήθηκαν δύο εκδόσεις, που ήταν αφιερωμένες στον Παπαδιαμάντη. Το 2014 έγραψε το «Χριστούγεννα με τον Παπαδιαμάντη», ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε το βιβλίο «Αν ξυπνούσε o κυρ-Αλέξανδρος», ενώ από το καλοκαίρι του 2017 στις προθήκες των βιβλιοπωλείων βρίσκεται το τελευταίο έργο του με τίτλο «Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Η βιογραφία» από τις εκδόσεις Iwrite στη Θεσσαλονίκη, όπου μένει μόνιμα πλέον ο Γιώργος Σανιδάς.
Ένας Σκιαθίτης έγραψε για τον Παπαδιαμάντη, με τον 55χρονο συγγραφέα να αναφέρει: «Πρόκειται για μία σύγχρονη βιογραφία, που αναφέρεται σε όλα τα γεγονότα της ζωής του και φωτίζει τη σχέση του με τη Σκιάθο. Ας μη ξεχνάμε ότι το νησί μας υπήρξε το κύριο σκηνικό στο έργο του. Από τα 170 διηγήματα που έχει γράψει, τα 140 έχουν αναφορές στη Σκιάθο και τους ανθρώπους της».
Μέσα από την έρευνα που διεξήγαγε, επιχείρησε να φωτίσει πλευρές της ζωής του Παπαδιαμάντη στο νησί της Σκιάθου. «Η αλήθεια είναι ότι για τον Παπαδιαμάντη έχει χυθεί τόσο πολύ μελάνι, όσο για λίγους. Η βιογραφία που επιμελήθηκα, σκοπό έχει να προσφέρει στους αναγνώστες την ευκαιρία να δουν τη Σκιάθο από διαφορετική οπτική γωνία, μέσα από τα μάτια του Παπαδιαμάντη», σημείωσε ο Μαγνησιώτης συγγραφέας, ο οποίος στη συνέχεια εξήγησε τον λόγο που ο Παπαδιαμάντης παραμένει επίκαιρος μέχρι τις μέρες μας: «Ο Παπαδιαμάντης υπήρξε ο «κορυφαίος των κορυφαίων» κατά τον Καβάφη. Δηλαδή για τα ελληνικά γράμματα αποτελεί τον σπουδαιότερο, ίσως, εκπρόσωπο της λογοτεχνίας μας. Μίλησαν γι’ αυτόν με τα καλύτερα λόγια ο Ελύτης, ο Σεφέρης, άπαντες σχεδόν. Και ο λόγος που παραμένει επίκαιρος; Ας θυμηθούμε τι πρέσβευε ο Παπαδιαμάντης. Ήταν ο εραστής του ελαχίστου, ο άνθρωπος που μέσα από το έργο και τη στάση της ζωής του, προέτρεπε να αποβάλλουμε από πάνω μας καθετί περιττό. Ετούτος είναι ο πιο κρίσιμος κανόνας, για να μπορέσει κάποιος να επιβιώσει μέσα την κατάσταση που βιώνουμε. Ξαναγυρνάμε στον Παπαδιαμάντη ακριβώς γι’ αυτό. Επειδή η στάση της ζωής του ήταν τέτοια που μας δίνει ένα φωτεινό παράδειγμα για το πώς θα ξεπεράσουμε τα σημερινά αδιέξοδα».
Ολοκληρώνοντας το τόσο φιλόδοξο έργο του, ο Γιώργος Σανιδάς μπόρεσε να μεταφέρει στο χαρτί και λεπτομέρειες, όχι ιδιαίτερα γνωστές για την πλειοψηφία του κοινού: «Ένα χαρακτηριστικό είναι πως όσο ζούσε, δεν είχε δει να εκδίδεται βιβλίο του. Έπειτα είναι και το εξής: Πολλοί ακούν το όνομά του και φαντάζονται έναν κοσμοκαλόγερο. Ήταν, όμως, ένας άνθρωπος με πάθη και αδυναμίες κι αυτή είναι η μεγάλη γοητεία του. Τον Παπαδιαμάντη δεν τον χαρίζουμε σε εκείνους που θέλουν σώνει και καλά να τον αγιοποιήσουν. Το αντίθετο. Αν έγραφε σήμερα ένας άνθρωπος, όπως κάποτε ο Παπαδιαμάντης, κατηγορώντας π.χ. το κοσμικό κράτος της Εκκλησίας, θα τον είχαν αφορίσει δέκα φορές. Εκείνος στάθηκε απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας κι ας ήταν γιος ιερέα».