Ελάτε να βάλουμε όλοι ένα «χεράκι», να νικήσουμε
την πανδημία και να ξαναφτιάξουμε τη ζωή μας
ΜΟΤΟ: Το εμβόλιο είναι ένα σημαντικό επίτευγμα χάρη στη γνώση και στην τεχνολογία που κατέχει ο άνθρωπος μέχρι σήμερα. Η άρνηση εφαρμογής του ισοδυναμεί με απόπειρα αυτοκτονίας
Επιμέλεια
Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά
Καλεσμένος μας σήμερα ο πνευμονολόγος Κωνσταντίνος Χρήστου.
Γιατρέ, ευχαριστώ πολύ που δεχτήκατε να είστε καλεσμένος μας σήμερα στο Ερωτηματολόγιο του Proust στην κυριακάτικη «Θεσσαλία», τη Χριστουγεννιάτικη. Διαβάζω ανελλιπώς τις δηλώσεις σας, μου είναι πολύτιμες και σας συγχαίρω.
Καταγωγή, παιδικά χρόνια, σπουδές…
Γεννήθηκα στον Βόλο το 1971, και ήμουνα ο μεσαίος γιος, από τους τρεις, που έκαναν οι γονείς μου. Τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια είναι γεμάτα με αγάπη και πάθος για τη ζωή: Διάβασμα και σχολικά μαθήματα, παιχνίδια στις γειτονιές του Βόλου, μπάσκετ στο γυμναστήριο του Γυμναστικού Συλλόγου Βόλου, τα πρώτα φλερτ στα κορίτσια, εφηβική ακμή, ανέμελες καλοκαιρινές βουτιές στα νερά του Παγασητικού, οικογενειακές γιορτές και πολλά όνειρα για το μέλλον. Η πρώτη αποτυχία στις πανελλήνιες εξετάσεις και η πρώτη απόρριψη από το ωραίο φύλο συνοδεύτηκαν με πικρές σταγόνες κατάθλιψης. Ευτυχώς, το πείσμα μου ήταν το αναγκαίο αντίδοτο, και έτσι εισάγομαι στην Ιατρική Σχολή του νεοσύστατου Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στη Λάρισα. Ατελείωτες ώρες διαβάσματος και πρακτικής άσκησης στο Γ.Ν. Λάρισας και στην Ιατρική Σχολή απαιτήθηκαν για να με οδηγήσουν στο πολυπόθητο πτυχίο.
Καριέρα…
Ακολούθησαν 6 χρόνια ειδικότητας Πνευμονολογίας – Φυματιολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, με παράλληλη διδακτορική διατριβή και μεταδιδακτορική έρευνα στην υπνική άπνοια, ως συνεργάτη, του μέντορά μου, καθηγητή Πνευμονολογίας, Κωνσταντίνου Γουργουλιάννη. Κατόπιν, επέλεξα να λειτουργήσω ως ιδιώτης ιατρός, συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ, ξεκινώντας το 2006 το ιατρείο στον Βόλο, και το 2014 το ιατρείο στο Βελεστίνο. Παράλληλα, μαζί με τη γυναίκα της ζωής μου, Μαρία Σωτοπούλου, πρώην στέλεχος τραπέζης και νυν διοικητική υποστηρίκτρια των ιατρείων μου, δημιουργήσαμε μια υπέροχη οικογένεια. Τα παιδιά μας, δίδυμα, Απόστολος – Ζήσης και Ναταλία, αποτελούν την πραγμάτωση της ευτυχίας μας.
Covid-19;
Η εκπληκτική ικανότητα των ιών να αλλάζουν το γενετικό υλικό τους (μετάλλαξη) προκάλεσε την εμφάνιση ενός τροποποιημένου, ως προς τους ήδη γνωστούς, κορωνοϊού, τον Sars Cov-2. Ο άγνωστος, για το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, Sars Cov-2 αποδείχθηκε εξαιρετικά μεταδοτικός, νοσογόνος και θανατηφόρος ιός, εκμεταλλευόμενος τον σύγχρονο τρόπος ζωής, που χαρακτηρίζεται από τον συνωστισμό πολλών ανθρώπων σε μικρό χώρο, με κακές συνθήκες ανανέωσης του αέρα που αναπνέουμε. Η διακίνηση πολλών ανθρώπων μέσω των αεροπλάνων, έφερε τη μόλυνση του κορωνοϊού σε κάθε γωνιά της γης, προκαλώντας απώλεια εκατομμυρίων ανθρώπων. Πολλοί από αυτούς θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, εάν υπήρχαν καλύτερες επιλογές διαχείρισης της πανδημίας.
Έγιναν λάθη;
Κατά τη γνώμη μου έγιναν πολλά λάθη, τα οποία θα μπορούσαμε σε έναν βαθμό να είχαμε αποφύγει. Η πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση της πανδημίας βρίθει πολλών πληροφοριών που προκάλεσαν σύγχυση, αντίφαση και φόβο στους ανθρώπους. Αυτά τροφοδοτήθηκαν και από πρακτικές που εξυπηρετούσαν συμφέροντα διαφόρων κέντρων εξουσίας, όπως πολιτικών, οικονομικών, επικοινωνιακών, ακαδημαϊκών, θρησκευτικών, κ.ά. Οι λύσεις που δόθηκαν μέσω από το τρίπτυχο, γνώση – επιστήμη – τεχνολογία, δεν υιοθετήθηκαν από το 1/3 των ανθρώπων, λόγω της ισχυρής και πλανημένης ισχυρογνωμοσύνης τους. Παγκοσμίως, η οργανωμένη και συντονισμένη διαμόρφωση ισχυρής πρόληψης μέσω του εμβολιασμού και της τήρησης αναγκαίων κανόνων αποτροπής διασποράς του ιού (μάσκες, αντισηπτικά, αποφυγή συνωστισμού σε κλειστούς χώρους, κ.ά.) απέτυχε λόγω της εύθραυστης ψυχολογίας των πλουσιότερων και της πενίας σε υλικοτεχνολογική υποδομή και εξειδικευμένο προσωπικό των φτωχότερων λαών.
Από σας, γιατρέ, περιμένουμε, ενημέρωση, γιατί έκτος από γιατρός, είστε παθών. Η περιπέτειά σας, οι συμβουλές σας, ίσως ταρακουνήσουν μερικούς.
Στο πλαίσιο του 2ου κύματος, και όταν πολλά από αυτά που έχουμε σήμερα ως γνώση και εμπειρία έλειπαν, νόσησα από Covid-19. Για παράδειγμα το εμβόλιο ήταν ακόμη υπό έρευνα και δεν διατίθενται για γενική χρήση. Σε μία κατ’ οίκον επίσκεψη, λίγες λεπτομέρειες από πολλές παραμέτρους «συνωμότησαν» στο να εισπνεύσω τον ιό: Η στενή επαφή με τον πάσχοντα, η συναίνεσή μου να τον περιθάλψω, ο κακός αερισμός του σπιτιού του, το κατέβασμα της μάσκας του για ελάχιστα δευτερόλεπτα, η χρήση διπλής χειρουργικής μάσκας από μεριάς μου και όχι FFP3 (ήταν σε έλλειψη), η άρνησή του να νοσηλευτεί, κ.ά. Ο κορωνοϊός δεν διακρίνει ποιον θα μολύνει: Πλούσιος – φτωχός, ευφυής – αδαής, θρήσκος – άθεος, κ.λπ. Ο ιός μολύνει τα ανθρώπινα σώματα, για να πολλαπλασιαστεί και έτσι να διαιωνίσει την παρουσία του στον πλανήτη. Δεν έχει κακή πρόθεση, συνεπώς δεν είναι ύπουλος. Είναι όμως θανατηφόρος σε πολλές περιπτώσεις και αυτό τον καθιστά φονικό, σε αντίθεση με άλλους που απλώς προκαλούν νόσο, χωρίς να οδηγούν τους ανθρώπους στον θάνατο.
Πέντε ημέρες μετά την επαφή με τον άρρωστο, εμφάνισα πυρετό, μεγαλύτερο του 38οC, οπότε έθεσα τον εαυτό μου σε καραντίνα στο σπίτι μου. Η επιμονή του πυρετού με οδήγησε την 6η μέρα στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) του Νοσοκομείου Βόλου. Αφού επιβεβαιώθηκε πως έπασχα από κορωνοϊό, νοσηλεύτηκα τελικά για 42 ημέρες: α) 3 ημέρες, με αρχόμενη πνευμονία και λήψη φαρμάκων και οξυγόνου, σε απλό θάλαμο νοσηλείας, β) 8 ημέρες, με επιδείνωση υποστηριζόμενος με μη επεμβατικό αερισμό (συσκευή BiPAP) και οξυγόνο, σε δωμάτιο αρνητικής πίεσης, γ) ύστερα από δικιά μου αίτηση, 15 ημέρες, διασωληνωμένος στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) με Covid-19 ασθενείς, δ) 15 ημέρες, με τραχειοστομία στη ΜΕΘ των μη Covid-19 ασθενών και ε) 1 ημέρα, με αφαίρεση της τραχειοστομίας στην Παθολογική Κλινική. Έζησα έναν μεγάλο Γολγοθά, που εύχομαι να μη ζήσει κανείς: Μοναχική νοσηλεία λόγω αποφυγής διασποράς του ιού, φόβος, ακινησία, κεντήσεις, καθετηριασμοί, διαπίστωση επιδείνωσης της αναπνοής και της υγείας, διαπίστωση της απειλής του θανάτου, διασωληνώσεις, αναισθησία, stress, διέγερση, παραισθήσεις, ταχυ-αρρυθμίες, ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, παρενέργειες φαρμάκων, μετάγγιση αίματος, απώλεια βάρους, παράλυση του σώματος λόγω μυοπάθειας, σταδιακή υποχώρηση της θολωμένης διάνοιας, κλάμα, διαπίστωση του ότι επέζησα, ψυχολογική κατάρρευση στη συνειδητοποίηση της ανικανότητας να αυτοεξυπηρετηθώ, διαπίστωση ότι δεν μπορώ να μιλήσω διότι είχα τραχειοστομία, έντονη επιθυμία να δω ξανά τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, ευχές και ευλογίες στον Θεό διότι είναι θαύμα το ότι επέζησα, αγώνας για ανάρρωση…, κ.ά.
Και μετά;
Η ανάρρωση έγινε σε κέντρο αποκατάστασης της πόλης μας. Όταν έφευγα από το νοσοκομείο πίστευα πως σε 15-20 ημέρες θα είμαι σπίτι μου. Πλανήθηκα οικτρά. Μου πήρε 2,5 μήνες, και τώρα που το σκέφτομαι ίσως θα έπρεπε να μείνω 4-5 μήνες περίπου. Το πείσμα μου και το πάθος μου να ανακτήσω τις δυνάμεις μου και να ξαναπάρω τη ζωή στα χέρια μου, ήταν αυτά που με βοήθησαν να αναρρώσω. Ακολούθησα όλες τις οδηγίες των γιατρών, των νοσηλευτών, των φυσιοθεραπευτών και γενικά όλων όσοι με φρόντισαν τόσο στο Νοσοκομείο, όσο και στο κέντρο αποκατάστασης. Για μία ακόμη φορά τους ευχαριστώ δημόσια, διότι οι ιατρικές πράξεις τους και η ψυχολογική υποστήριξή τους ήταν κομβικής σημασίας για να κρατηθώ στη ζωή. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη σε αυτούς και στον Θεό, διότι ανήκω στο τυχερό 33% αυτών που διασωληνώθηκαν και νοσηλεύθηκαν στη ΜΕΘ από Covid-19 και επέζησαν!
Επιστροφή στο ιατρείο και συνδρομή στο Νοσοκομείο…
Μετά από σχεδόν 4 μήνες ξανάνοιξα το ιατρείο μου και υποδέχθηκα τους ασθενείς μου. Αγαπώ την εργασία μου και μου αρέσει να προσφέρω τις ιατρικές υπηρεσίες μου. Στην αρχή με κάποια δυσκολία λόγω του ότι κουραζόμουνα εύκολα. Σιγά σιγά όμως ανέκτησα τις δυνάμεις μου και βρήκα τη φόρμα στη ζωή μου. Οφείλω πάρα πολλά στη σύζυγό μου, Μαίρη Σωτοπούλου, η οποία παρά την ψυχολογική καταπόνηση από την επαπειλούμενη απώλεια του συζύγου της, τακτοποίησε όλες τις εκκρεμότητες του ιατρείου, οικονομικές και μη. Στάθηκε δυνατή στα δύσκολα, και στήριξε τα δυο παιδιά μας, τα οποία επίσης δεν πίστεψαν ούτε μία στιγμή πως θα έχαναν τον πατέρα τους. Η ψυχούλα τους όμως ξέρει τι πέρασαν! Γυρίζοντας στο σπίτι μας άντλησα δύναμη από την αγάπη τους και έτσι αφοσιώθηκα πάλι στο ιατρικό καθήκον. Η εξέλιξη των γεγονότων έφερε νέα έξαρση στην πανδημία με το 3ο και κυρίως το 4ο κύμα, αυτό που τώρα ζούμε. Δυστυχώς η Πολιτεία δεν ενίσχυσε όσο έπρεπε το Εθνικό Σύστημα Υγείας και έτσι μέσα στον Νοέμβριο του 2021 κλήθηκα, μαζί με άλλους συναδέλφους να συνδράμουμε το Γ.Ν. Βόλου. Η επιστράτευση των ιατρών, που είναι απαράδεκτη τακτική του κράτους, αντικαταστάθηκε στην πόλη μας από μία δημιουργική σχέση συνεργασίας του δημόσιου νοσοκομείου με εμάς, τους ιδιώτες ιατρούς. Συμφωνήσαμε να κάνουμε 4 εφημερίες τον μήνα στις κλινικές Covid-19. Η εμπειρία ήταν συγκλονιστική για 2 λόγους. Πρώτον διότι βρέθηκα ξανά, αυτή τη φορά ως γιατρός, στα δωμάτια νοσηλείας που πάλεψα με τον κορωνοϊό ακριβώς έναν χρόνο πριν. Αισθάνθηκα ρίγος συγκίνησης, διότι θυμήθηκα πόσο κοντά έφτασα στον θάνατο, και κυριολεκτικά νεκραναστήθηκα. Δεύτερον, διότι είδα άλλους ανθρώπους στα ίδια δωμάτια να δίνουν τη δική τους μάχη με τον κορωνοϊό, και κάποιοι από αυτούς να πεθαίνουν άδικα. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση ως άνθρωπος και ως γιατρός να βοηθήσω, σωματικά και ψυχολογικά, να σωθούν κάποιοι, να σταθούν τυχεροί στα δύσκολα, και να γυρίσουν στους αγαπημένους τους!
Τι θα συμβουλεύατε τον κόσμο;
Ελπίζω και εύχομαι από τις ιατρικές γνώσεις μου και το βίωμά μου ως επιζών του κορωνοϊού, να καταλάβουν κάποιοι την κρισιμότητα των στιγμών. Να μην υποτιμήσουν τον κορωνοϊό και την πανδημία. Όσο κουρασμένοι είναι σωματικά και ψυχολογικά, να συνεχίσουν να τηρούν τα μέτρα πρόληψης: Να φορούν μάσκα στο πρόσωπο καλύπτοντας τη μύτη και το στόμα, να αποφεύγουν τον συνωστισμό πολλών ανθρώπων σε κλειστούς χώρους, να αερίζουν συχνά τους κλειστούς χώρους, να πλένουν συχνά τα χέρια τους ή/και να χρησιμοποιούν τα ειδικά αντισηπτικά υγρά, να κάνουν συχνά test έγκαιρης διάγνωσης της μόλυνσης, κ.ά. Δυστυχώς πολλοί αρνητές έχουν πλανηθεί και νομίζουν άλλοι πως ο ιός προκαλεί μια ήπια ίωση, άλλοι πως επειδή είναι νέοι, έχουν σωματική ρώμη και γερό ανοσοποιητικό σύστημα και δεν θα αρρωστήσουν βαριά, άλλοι πως είναι ευλογημένοι από τον Θεό και δεν θα κολλήσουν, και άλλους τέτοιους μύθους.
Εμβόλιο…
Κεντρικό ρόλο στην πρόληψη έναντι στη νόσηση από τον κορωνοϊό παίζει ο εμβολιασμός. Είναι η μοναδική μέθοδος που μας εξασφαλίζει λιγότερους νοσούντες, λιγότερους βαριά πάσχοντες και λιγότερους θανάτους (κατά 80% περίπου). Το εμβόλιο είναι ένα σημαντικό επίτευγμα χάρη στη γνώση και στην τεχνολογία που κατέχει ο άνθρωπος μέχρι σήμερα. Η άρνηση εφαρμογής του ισοδυναμεί με απόπειρα αυτοκτονίας. Είναι παράλογο να προβάλουν στο εμβόλιο θρησκευτικές πεποιθήσεις, σενάρια συνωμοσίας, μοντέλα εξουσίας και ελέγχου των ανθρώπων, και άλλες παραδοξότητες της ανθρώπινης σκέψης. Το εμβόλιο είναι εφαρμογή πολλών επιστημών, και ιδίως της βιολογίας. Θα μας δώσει τον αναγκαίο χρόνο αφενός να σώσουμε πολλές ζωές και αφετέρου να βρούμε τόσο αντι-ιικά φάρμακα, όσο και αντιφλεγμονώδη, που θα γιατρεύουν τη νόσο του κορωνοϊού.
Σας ευχαριστώ πολύ γιατρέ.
Ευχαριστώντας σας για αυτή τη συνέντευξη – κατάθεση ψυχής, θα ήθελα να απευθύνω ένα κάλεσμα: Ο ιός θα μείνει στη ζωή μας, αλλά πολύ εξασθενημένος και ελεγχόμενος. Ελάτε να βάλουμε όλοι ένα «χεράκι», ο καθένας από το μετερίζι του, να νικήσουμε την πανδημία και να ξαναφτιάξουμε τη ζωή μας!