Του Θωμά Μαλαμίδη,
προέδρου του Συλλόγου Θρακών Ν. Μαγνησίας
«Με γέλασαν τα πουλιά της Άνοιξης τ’ αηδόνια, με γέλασαν και μου είπανε ποτέ δεν θα πεθάνω…»
Πέθανε, μου είπαν σήμερα, ο Χρόνης Αηδονίδης;
Τι κακόγουστο αστείο είναι αυτό;
Είναι ποτέ δυνατόν να πεθάνει ο Χρόνης Αηδονίδης;
Τον Χρόνη τον πήρε η Αθανασία, εδώ και καιρό!
Δευτέρα 23 Οκτωβρίου πενθεί όλη η Θράκη, όλοι οι φίλοι της παράδοσης.
Έφυγε πλήρης ημερών ένας από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της παραδοσιακής μας μουσικής, ένας μεγάλος δάσκαλος.
Γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1928, στην Καρωτή, ένα χωριό κοντά στο Διδυμότειχο. Γιος του ιερέα Χρήστου και της Χρυσάνθης Αηδονίδη, είναι ο δεύτερος από τα πέντε αδέλφια του. Στο χωριό του, στην Καρωτή, πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια κι εκεί έμαθε τα πρώτα του τραγούδια και μυήθηκε στον κόσμο της παραδοσιακής μουσικής, πρώτα από τη μητέρα του, που γνώριζε τα περισσότερα τραγούδια της Θράκης κι έπειτα απ’ τους πλανόδιους μουσικούς.
Μαθητής ακόμα, διδάχθηκε και βυζαντινή μουσική από τον πατέρα του.
Εν συνεχεία κατέβηκε στην Αθήνα για να συνεχίσει τις σπουδές του στη μουσική.
Μεγάλη η πορεία του, αλλά πιο μεγάλο το έργο του. Ήταν αυτός που πήρε μέρος στην προσπάθεια διάσωσης της ελληνικής μουσικής παράδοσης.
Για όλους εμάς, που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στη Θράκη, ο Χρόνης, από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας, αλλά και για πάντα, θα είναι η ψυχή μας.
Τίποτα δεν γίνονταν στον Έβρο, στη Θράκη, χωρίς τον Αηδονίδη.
Ήταν μαζί μας στις χαρές, στα πανηγύρια, στους γάμους, στις γιορτές, στους χορούς μας στ’ αλώνια και στις πλατείες.
Μας συνόδευε με τη φωνή του στις πίκρες, στις λύπες, στις στεναχώριες μας.
Η φωνή του αντηχούσε τα χωράφια μας…
Με τον Χρόνη στήναμε τρανούς χορούς στα λιανοχουρταρούδια. Με τον Χρόνη… βασίλευε ο Αυγερινός. Με τον Χρόνη χόρευαν τα Ευζωνάκια. Με τον Χρόνη άνοιγε το βλέφαρο της Ανατολής…
Ο Χρόνης μας έλεγε για της Σμύρνης το γιαγκίνι, για τα Μάρμαρα της Πόλης.
Έγινε θρύλος, μύθος, σημείο αναφοράς για τους επερχόμενους.
Ο Χρόνης δεν πέθανε! Η φωνή της Θράκης, δεν σίγησε! Ο Χρόνης έκανε τη φωνή της Θράκης αιώνια! Έκανε τα τραγούδια της Θράκης αθάνατα! Έμαθε τους Έλληνες, απανταχού της Οικουμένης, να τραγουδάνε Θρακιώτικα και να χορεύουν ζωναράδικο! Διέσωσε και διέδωσε εκατοντάδες τραγούδια, τα έβγαλε από τη λήθη και τα έκανε δώρο ζωής και μνήμη ζώσα. Ο Χρόνης ήταν η Φωνή της Ελλάδος στην αυγή του 2000 από το Σούνιο! Ήταν ο οικοδεσπότης στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων! Ο Χρόνης θα συνεχίζει να υπάρχει μέσα από τους μαθητές και τους λαμπρούς συνεχιστές του έργου του. Ο Χρόνης θα είναι πάντα μαζί μας! Θα είναι για πάντα μαζί μας! Ο Χρόνης Αηδονίδης ανάλωσε τη ζωή του για τη Θράκη μας! Χρέος μας να συνεχίσουμε για τη Θράκη μας!
Έχει μια πλούσια δισκογραφία, με πολλά από τα ωραιότερα τραγούδια της Θράκης, βόρειας, ανατολικής και δυτικής.
Σημαντικές δισκογραφικές δουλειές:
1990: Συνεργάζεται με τον Γιώργο Νταλάρα, στο δίσκο «Τ’ Αηδόνια της Ανατολής». Οι παραδοσιακοί ήχοι ακούγονται σε ευρύτερο κοινό. 1993: Ο διπλός δίσκος «Τραγούδια και σκοποί της Θράκης», έκδοση των πανεπιστημιακών εκδόσεων Κρήτης συνοδευόμενος από ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό και με τραγούδια αποκλειστικά ερμηνευμένα από τον Χρόνη Αηδονίδη. 1998: «Θράκη, Ανατολική Ρωμυλία, Μαύρη Θάλασσα», έκδοση της σειράς «Έλληνες Ακρίτες» από τη FM Records συνοδευόμενος από ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό και με τραγούδια ως επί το πλείστον ερμηνευμένα από το Χρόνη Αηδονίδη. 2000: «Η Θράκη των Ελλήνων , έκδοση από το Αρχείο Ελληνικής Μουσικής συνοδευόμενος από ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό και με τραγούδια αποκλειστικά ερμηνευμένα από το Χρόνη Αηδονίδη. Το 2001 συνεργάστηκε με τον Νίκο Κυπουργό, στον δίσκο «Τα μυστικά του Κήπου», ερμηνεύοντας ένα νανούρισμα (το «Βλέφαρό μου»), σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, με ήχο παραδοσιακό, αλλά και τη φρεσκάδα της πνοής της εποχής μας. Το 2002 συνεργάζεται με τον Μπάμπη Τσέρτο, στον δίσκο «Ανάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής», ερμηνεύοντας μαζί του ένα παραδοσιακό τραγούδι της Μικράς Ασίας (το «Σύρε να πεις της μάνας σου»). Το 2003, άλλη μια ιδιαίτερη συνεργασία, θα προστεθεί στο ενεργητικό του, με το δίσκο «Στης καρδιάς μου τ’ ανοιχτά», στην οποία θα συναντήσει τις μελωδίες του Παντελή Θαλασσινού σε δύο τραγούδια των Ηλία Κατσούλη («Αχ κορμί ζωγραφιστό μου») και Χρυσόστομου Γελαγώτη («Κατερίνα Καρδερίνα»). Το 2004, με το διπλό cd «Όταν οι δρόμοι συναντιούνται», ηχογραφεί για πρώτη φορά, μαζί με τη μαθήτρια του Νεκταρία Καραντζή, βυζαντινούς ύμνους. Παρότι ξεκίνησε τον δρόμο της μουσικής από ψάλτης, ήταν η πρώτη φορά, με το cd αυτό, που παρέδωσε στη δισκογραφία δείγμα των εξαιρετικών ικανοτήτων και στο χώρο της Βυζαντινής Μουσικής. Συνεργάστηκε με τον Ανδρέα Κατσιγιάννη και την Εστουδιαντίνα. Τιμήθηκε από το Λύκειο Ελληνίδων Βόλου σε εκδήλωση αφιερωμένη στον ίδιο.
Δίδασκε επίσης παραδοσιακό τραγούδι:
Στο Χαλάνδρι, στο Ίδρυμα Ζήση και στο Κεντρικό Ωδείο (Κώστα Κλάββα) (όπου πέραν από παραδοσιακό τραγούδι, διδάσκει και βυζαντινή μουσική), είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Μουσικής Παράδοσης Θράκης, Μικράς Ασίας και Ευξείνου Πόντου (τμήματος της Ε.Π.Α.Δ.Α.), είναι δημιουργός και εμπνευστής της ίδρυσης και λειτουργίας του Εργαστηρίου Παραδοσιακής Μουσικής του Δήμου Αλεξανδρούπολης, του οποίου είναι και καλλιτεχνικός διευθυντής. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος του Αρχείου Ελληνικής Μουσικής.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει! Αιωνία σου η μνήμη αγαπητέ μας Χρόνη!