Εβδομήντα τρία χρόνια μετά το τραγικό τέλος του Άρη Βελουχιώτη στη Μεσούντα της Άρτας, όπου ο αρχηγός του ΕΛΑΣ, αποκηρυγμένος από το ΚΚΕ, επέλεξε την αυτοχειρία για να αποφύγει τη σύλληψη από τις κυβερνητικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις που τον κατεδίωκαν, το άκουσμα του ονόματός του εξακολουθεί να μην περνά απαρατήρητο μέχρι και σήμερα.
Ο ηθοποιός Τάσος Σωτηράκης πρωταγωνιστεί στο θεατρικό έργο «Άρης», το οποίο είναι βασισμένο στη ζωή και τον αγώνα ετούτης της ηγετικής μορφής της Εθνικής Αντίστασης. Με αφορμή τη σημερινή έλευσή του στον Βόλο, μίλησε για την ερμηνεία του στην παράσταση, που παρουσιάζει τον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ από μία διαφορετική σκοπιά και φανερώνει κρυφές πτυχές της προσωπικότητάς του, από την εποχή που το όνομά του αντηχούσε σε ολόκληρη την Ελλάδα στον αγώνα για την ελευθερία.
Το γεγονός ότι ο Άρης Βελουχιώτης, όπως ήταν το ψευδώνυμο του Λαμιώτη Θανάση Κλάρα, συνεχίζει να συγκινεί πολλούς Έλληνες, δεν προκαλεί έκπληξη στον κ. Σωτηράκη, ο οποίος είπε: «Τον Άρη, είτε τον αγαπάς, είτε τον μισείς. Όμως, δεν παύεις να τον σέβεσαι. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, γιατί ο κόσμος δείχνει να έχει ανάγκη από ηγετικές προσωπικότητες. Οι θεατές στο πρόσωπο του Άρη βλέπουν έναν άνθρωπο, ο οποίος εάν τα πράγματα είχαν κυλήσει διαφορετικά, θα μπορούσε να κάνει πραγματικά μία ουσιαστική αλλαγή για το καλύτερο της κοινωνίας και του λαού. Κι αυτό το έχω ακούσει από πολλούς ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης».
Η αγάπη που εισπράττει ο πρωταγωνιστής, δεν τον αφήνει ασυγκίνητο: «Όλοι μας έχουμε ξαφνιαστεί από τη θέρμη, με την οποία αγκαλιάστηκε αυτή η παράσταση. Υπάρχει κόσμος που ήρθε τέσσερις και πέντε φορές να τη δει. Έχουμε κάνει μία παράσταση δράσης και όχι απλής αφήγησης. Δεν είναι απλά ένας μονόλογος που κάποιος θα έρθει να παρακολουθήσει και θα μάθει για τη ζωή και τη δράση του Άρη. Δηλαδή πώς αυτός ο άνθρωπος αντιδρούσε σ’ όλες αυτές τις πολιτικές αλλαγές που ήταν ραγδαίες εκείνη την περίοδο. Ο κόσμος βλέπει την ανθρώπινη πλευρά του Βελουχιώτη. Τουλάχιστον αυτό που εμείς πιστεύουμε, γιατί δεν έχουμε πολλά προσωπικά ντοκουμέντα από τον Άρη. Δεν κρατούσε ημερολόγιο, οπότε δεν μπορούμε να ξέρουμε. Όσα γνωρίζουμε είναι μέσα από τα βιβλία, τους αστικούς μύθους και από τα γραπτά που άφησε».
Παρά την τραγικότητα που διέπει τη ζωή του Άρη, το κείμενο της Σοφίας Αδαμίδου χαρίζει ελπίδα, με τον Τάσο Σωτηράκη να επισημαίνει: «Ακόμη και η αυτοκτονία του, δεν ήταν μία πράξης δειλίας. Αυτός ο άνθρωπος έζησε ελεύθερος, πιστεύοντας στα ιδανικά του. Δεν θα μπορούσε να βρεθεί υπό τον ζυγό κανενός. H πίστη για την ελευθερία, τον οδήγησε να στρέψει το περίστροφο στο κεφάλι του. Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε μέσα από την παράσταση, είναι πως όλα ξεκινούν από την προσωπική σου επανάσταση. Το να θέλεις όντως να αλλάξεις την ίδια σου τη ζωή. Και από εκεί και πέρα, αυτό είναι σαν ένα πετραδάκι που κατρακυλά και παρασύρει κι άλλα, μέχρι που επαναστατεί η ψυχή σου».
Όσο για το τι σημαίνει ο ηγέτης της Αντίστασης για την Ελλάδα; Ο 38χρονος ηθοποιός μέσα σε λίγες λέξεις αποτύπωσε όλα αυτά που συμβολίζει: «Την πίστη την αναζητούμε, αλλά θέλει αγώνα για να τη βρούμε. Και ο Άρης είπε το εξής σπουδαίο: Για την πίστη και το δίκιο, πάντα υπάρχει ευκαιρία».
