Του
Γιάννη Δ. Πατρίκου
Κυκλοφορήθηκε ως αυτοέκδοση τον Μάρτιο 2023 η συλλογή 15 διηγημάτων του Γ. Βουλγαρίδη, διακεκριμένου φιλολόγου του 1ου ΓΕΛ Βόλου, με τίτλο «Κι όμως…» σχ. 16 Χ 22 και 100 σελ. συνοδευόμενη με τη συγκινητική αφιέρωση: «Στη μνήμη του φίλου μου Δημήτρη Βενέρη». Η επιμέλεια του εξωφύλλου ανήκει στην κ. Μαρία Βουλγαρίδη και η εκτύπωση στην Printview – Α. Μαγγιώρη. Ορισμένα διηγήματα είναι ηθογραφικού περιεχομένου, άλλα αστικού, ενώ σε μερικά ο αναγνώστης διακρίνει και στοιχεία ψυχολογίας των προσώπων της υποθέσεώς τους.
Α) Η συλλογή αρχίζει με το διήγημα «Απρόσκλητος επισκέπτης», το καραβόσκυλο του μότορσιπ «Ναυτίλος», που παραμονές Χριστουγέννων αναγκάσθηκε λόγω φουρτούνας ν’ αγκυροβολήσει στο υπήνεμο λιμάνι μιας παραθαλάσσιας πολίχνης. Καλοσυνεύοντας ο καιρός το πλοίο απέπλευσε, αλλά, δυστυχώς, οι υπεύθυνοί του με σκληροκαρδία πέταξαν το τετράποδο στη θάλασσα, που βγαίνοντας στην αποβάθρα κατέστη απρόσκλητος επισκέπτης του θαλασσοχωριού και το «σήμα κατατεθέν» αυτού δεχόμενο τις παντοίες περιποιήσεις των ευαίσθητων κατοίκων. Καμιά φορά ο σκύλος σεργιανώντας στην προκυμαία ατενίζοντας κανένα παραπλέον στ’ ανοιχτά πλοίο, κουνούσε αργά την ουρά του. Τότε όσοι τον έβλεπαν συζητούσαν προβληματιζόμενοι για τα ζώα, «αν νιώθουν κακία και εκδίκηση ή αν αυτά τα αισθήματα είναι αποκλειστικό προνόμιο δικό μας και κατάρα του είδους μας». Την απάντηση ας τη δώσει ο αναγνώστης.
Β) Με το χαριτωμένο διήγημα «Ο Ποπάυ», όνομα αγαπημένης βάρκας του συγγραφέα, αναδεικνύεται ο ψυχικός δεσμός που δημιουργείται μεταξύ ανθρώπων και χρηστικών αντικειμένων του παρελθόντος. Ερχόμενος ο άνθρωπος σε επαφή μ’ αυτά συνείρει και αναπλάθει βιωματικά παραστάσεις ευχάριστες ή δυσάρεστες από τη σχετιζόμενη με αυτά περασμένη ζωή του.
Γ) Στο ηθογραφικό διήγημα «Το καραβόσκαρο», εκτυλίσσεται η δραματική ιστορία του ζεύγους Στέφανου – Τασίας και του καραβομαραγκού. Το ανδρόγυνο, ευκατάστατοι Αθηναίοι εγκαθίστανται στο παραθαλάσσιο χωριό για μια ήρεμη ζωή μακριά από την τρέλα της πρωτεύουσας. Αγόρασαν ένα διώροφο αρχοντικό με γύρω έκταση προς καλλιέργεια δένδρων κι ένα ωραίο καραβόσκαρο για αναψυχή που ήταν τραβηγμένο στην ακτή στηριζόμενο σε φαλάγγια στο καρνάγιο του χωριού. Ο Στέφανος αφοσιώθηκε σ’ αυτό περιποιούμενός το παντοιοτρόπως κι ονομάζοντάς το «Τασία». Από τον χρόνο είχε υποστεί φθορές και χρειαζόταν επισκευή από έμπειρο καραβομαραγκό. Το σκάφος επισκευάσθηκε και ρίχτηκε πανέμορφο στη θάλασσα, αλλά για λίγο, διότι μεταξύ Τασίας και καραβομαραγκού δημιουργήθηκε ερωτικός δεσμός με αποτέλεσμα τον χωρισμό του ζευγαριού, τη φυγή του Στέφανου, την ανάσυρση του σκάφους στο καρνάγιο και στην προϊούσα από τον χρόνο αδυσώπητη φθορά του.
Δ) Στο διήγημα «Η ιστορία ενός όπλου» ο συγγραφέας με πολλή γλαφυρότητα παρουσιάζει το ψυχικό δέσιμο του ανθρώπου μ’ ένα αγαπημένο του αντικείμενο, όπως συνέβη με τον Ικαριώτη Ανδρέα και το όπλο του.
Ε) Πολλές φορές οι γονείς επεμβαίνουν πιεστικά κι αλλάζουν τη βούληση των παιδιών τους στην επιλογή του επαγγέλματός τους. Αυτό συνέβη στον Ιορδάνη που επιθυμούσε διακαώς ν’ ασχοληθεί επαγγελματικά με τη θάλασσα. Επεμβαίνοντας οι γονείς τού άλλαξαν προσανατολισμό και σπούδασε οικονομικά καταστάς υψηλόβαθμο στέλεχος μιας πολυεθνικής του Λονδίνου με ζηλευτή καριέρα και πλούσιες απολαβές. Απόκτησε ακίνητη περιουσία και ένα εικοσάμετρο πολυτελές γιοτ. Νοσταλγώντας τη γενέτειρα επέστρεψε στο νησί. Οι δικοί του και οι φίλοι του τον υποδέχτηκαν με αγάπη εκδηλώνοντας το θαυμασμό τους για την επιτυχημένη ζωή του στο εξωτερικό. Ωστόσο εσώψυχα ένιωθε σκλαβωμένος στον κλωβό του υλικού πλούτου και στις βασανιστικές τύψεις για την μη πραγματοποίηση του ονείρου της νιότης του ν’ ασχοληθεί επαγγελματικά στη θάλασσα.
ΣΤ) Το διήγημα «Το φιλοδώρημα» εστιάζεται στην αφήγηση του δραματικού νυχτοκάματου ενός φιλότιμου ηλικιωμένου, αναγκεμένου από χρεωκοπία της επιχειρήσεώς του ντελιβερά.
Ζ) Ενδιαφέρον κείμενο προβολής φιλοζωικών αισθημάτων το διήγημα « Για την αγάπη του Μήτσου». Μήτσος, το όνομα ενός ταλαιπωρημένου συμπαθούς αδέσποτου σκύλου στον πασίχαρο λόφο της Γορίτσας.
Η) Στο διήγημα «Ο γιατρός» προβάλλονται η ανιδιοτελής προσφορά πρώτων βοηθειών προς τους συγχωριανούς του ενός νοσηλευτού του «Ευαγγελισμού», του προσφωνούμενου «γιατρού» επιστρέψαντος και εγκατασταθέντος μετά από έτη στο χωριό του, καθώς και η φιλοζωική συμπεριφορά του, καταστάσα διδακτικό κίνητρο στους συντοπίτες του για τα αδέσποτα ζώα, αλλά μη δυνηθείς να τους αποτρέψει στη θανάτωση μιας φώκιας που προξενούσε ζημιές στα δίχτυα τους, απογοητευμένος επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα.
Θ) Στο περιεχόμενο του διηγήματος «Τα περιστέρια» συνιστάται η ένδειξη αγάπης προς τα περιστέρια που ενδημούν σε οπές των στεγών ή φωταγωγών οικιών των πόλεων. Ας χαιρόμαστε την ομορφιά τους, έστω κι αν ρυπαίνουν κάπως τα δάπεδα των εξωστών.
Ι) Στο «Πιθανό σενάριο» αναδύεται μέσα από φωτογραφίες ενός Άλμπουμ, που είχε απορριφθεί σε κάδο αχρήστων, η δραματική ιστορία ενός ευκατάστατου άτεκνου ανδρόγυνου, του Τάσου και της Λουκίας.
ΙΑ) Ο συγγραφέας στο διήγημα «Φουρτούνες στο Αιγαίο» με πολλή διακριτικότητα εκφράζει την άποψη ότι οι άνθρωποι της επαρχίας πολλές φορές, δυστυχώς, ξεπερνώντας δύσκολες της ζωής τους περιόδους λησμονούν εκείνους που, κατά τη διάρκεια αυτών, τους συμπαραστάθηκαν.
ΙΒ) Δεν είναι λίγες οι φορές που στη συμπεριφορά και σχέσεις ανθρώπων της επαρχίας παρατηρείται μια διαρκής ψυχρότητα προερχόμενη συνήθως από ασήμαντες αφορμές. Το θέμα αυτό θίγεται, προς αποτροπή, στο διήγημα «Για την τιμή του Σπύρου».
Έπονται τα διηγήματα: «Ευτυχία», που πολλές φορές ο άνθρωπος τη βιώνει σε αυθόρμητα ξεσπάσματα, μακριά από συμβατικότητες κι επιτηδεύσεις, «Χαρά και λύπη» με αναφορά στη θλίψη που προκαλεί ο θάνατος και στη χαρά που φέρνει η γέννηση ενός παιδιού και στο «Τρέχοντας» θίγεται προς αποφυγή η σκληρή εκδικητική συμπεριφορά ανθρώπων προς κατοικίδια ζώα, επειδή προξένησαν κάποια ζημιά.
Ο συγγραφέας εντυπωσιάζει τον αναγνώστη με τις ζωντανές περιγραφές και την πλούσια γνώση όρων της ναυπηγικής και της ναυσιπλοΐας. Εξαίρετη συλλογή γλαφυρών, τερπνών διηγημάτων που δημιουργούν θετικό προβληματισμό κι εκπέμπουν ζείδωρα μηνύματα στον αναγνώστη προς βελτίωση της ατομικής, κοινωνικής και οικολογικής συμπεριφοράς των ανθρώπων των ημερών μας.
Συγχαίρουμε εκθύμως τον διακεκριμένο συνάδελφο Γιώργο Βουλγαρίδη, υιό του αειμνήστου πολυσεβάστου μου Γιάννη Βουλγαρίδη, εμβριθούς κλασικού φιλολόγου Γενικού Επιθεωρητού Μ. Εκπαιδεύσεως δοκίμου ποιητού – αρίστου σονετογράφου, για τη Συλλογή διηγημάτων «Και όμως…» ευχόμενοι ολοψύχως να έχει υγεία και τον άνωθεν Φωτισμό προς συνέχιση του λογοτεχνικού του έργου, στο οποίο πιστεύουμε ότι θα διαπρέψει.