Της Άννας Μαρίας Κουτσιρίμπα – Σεμιλιέτωφ,
φιλολόγου – συγγραφέα*
Σήμερα θα συνεχίσουμε την περιήγησή μας στο νησί του Μαυρικίου νοτιοδυτικά, στη λεγόμενη «Γη με τα επτά χρώματα», ένα τουριστικό φυσικό αξιοθέατο, με το όνομα Σαμαρέλ. Πρόκειται για μια περιοχή αμμόλοφων με διαφορετικούς χρωματισμούς άμμου, που χωρίζεται σε στρώματα με αποχρώσεις του κόκκινου, κίτρινου, καφέ, μπλε και το φαινόμενο αυτό είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας, που όση βροχή κι αν πέσει τα χρώματα απλά ζωντανεύουν. Είναι γνωστό και ως «χρωματιστή γη». Είναι περιφραγμένη, μπορούμε, όμως, να τη θαυμάσουμε σε μια μεγάλη έκταση. Περιφερόμαστε ανάμεσα στους φυσικούς χρωματισμούς ακολουθώντας ένα μονοπάτι με γέφυρες και φτάνουμε σε ένα μεγάλο κιόσκι από όπου καθώς αντανακλούν πάνω του οι αχτίνες του ηλίου δείχνουν εντονότεροι οι χρωματισμοί.
Στη συνέχεια θα βρεθούμε στο Le Morne Brabant που είναι μια χερσόνησος από βασάλτη νοτιοδυτικά του νησιού με ύψος 556 μέτρα. Αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο και έχει συμπεριληφθεί στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 2003. Το όνομά του το πήρε από το πλοίο Brabant όταν προσάραξε στους βράχους στα τέλη του 18ου αιώνα. Ο βράχος είναι ιδανικός για πεζοπορία, αλλά και αναρρίχηση, αλλά μπορεί να γίνει και αρκετά επικίνδυνος αν κανείς δεν έχει τις απαιτούμενες δεξιότητες. Η χερσόνησος συνδέθηκε με αρκετούς μύθους και θρύλους του νησιού. Σε αυτήν έβρισκαν καταφύγιο αρκετοί άνθρωποι που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τη δουλεία. Λέγεται μάλιστα πως αρκετοί ήταν εκείνοι που προτίμησαν να ανέβουν ώς την κορυφή και να πηδήξουν στη θάλασσα και να χάσουν τη ζωή τους, παρά να συλληφθούν και να επιστρέψουν και πάλι στην αβάσταχτη σκλαβιά. Σε ανάμνηση αυτών από το 1987 έχει καθιερωθεί ξεχωριστή μέρα στη χώρα που εορτάζεται εις ανάμνηση της κατάργησης της δουλείας.
Το βλέμμα μας θα αφεθεί στη θαλάσσια περιοχή όπου μπορούμε να δούμε το νησί Benitiers σε κοντινή απόσταση. Πρόκειται για έναν κοραλλιογενή ύφαλο με δυο χιλιόμετρα μήκος όπου γίνονται καθημερινές εκδρομές με μικρά ιστιοφόρα. Στη μέση της λιμνοθάλασσας που σχηματίζεται βρίσκεται και ένας χαρακτηριστικός βράχος που ονομάζεται Crystal Rock.
Η νότια πλευρά που νησιού θεωρείται και η πιο άγρια. Το νησί άλλωστε αποτελούσε καταφύγιο για τους πειρατές.
Φυσικά δε θα παραλείψουμε να παρακολουθήσουμε και μια παράσταση με τους παραδοσιακούς χορούς τους. Η παραδοσιακή μουσική τους λέγεται σέγκα και έχει αφρικανικές ρίζες. Θα παρατηρήσουμε τα παραδοσιακά τους όργανα που είναι τα περισσότερα κρουστά. Τα τραγούδια τους επηρεασμένα από τα χρόνια της αποικιοκρατίας περιγράφουν τα βάσανά τους. Συνήθως θα δούμε τους άνδρες να παίζουν τα πατροπαράδοτα όργανα και τις γυναίκες να χορεύουν στους έντονους ρυθμούς τους με τις πολύχρωμες παραδοσιακές τους φορεσιές. Στο τέλος της παράστασης οι χορεύτριες μάς παίρνουν από το χέρι για να λικνιστούμε μαζί τους, για να μας διδάξουν τους χορούς τους, τις κινήσεις τους, να μας συμπεριλάβουν στον εξωτικό ρυθμό τους, να αφεθούμε και να χαρούμε τη στιγμή μαζί τους. Μη διστάσετε να τους δώσετε το χέρι σας, αποτελεί μοναδική εμπειρία.
Το νησί επειδή βρίσκεται κάτω από τον ισημερινό έχει ως αποτέλεσμα να νυχτώνει από τις έξι και κάθε απόγευμα συνήθως να βρέχει αφού ανήκει στην τροπική ζώνη. Τίποτε όμως δεν μας πτοεί, απολαμβάνουμε στους όμορφους εξωτερικούς χώρους του ξενοδοχείου με τα υπέροχα στέγαστρα και καθώς μυρίζουμε το χώμα δοκιμάζουμε τοπικές γεύσεις. Μην τολμήσετε όμως να αφήσετε το πιάτο σας και να λείψετε από το τραπέζι γιατί τα πουλιά στα δέντρα καραδοκούν και δεν διστάζουν να δοκιμάσουν το πιάτο σας! Στα ξενοδοχεία θα βρει ό,τι επιθυμεί κανείς, ευρωπαϊκή, ασιατική, τοπική κουζίνα, πραγματικά δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Από τις παραδοσιακές γεύσεις τους το κρέας τους είναι πολύ νόστιμο σε συνδυασμό με λαχανικά ή ρύζι και τα μπαχαρικά είναι πολύ διαδεδομένα στη μαγειρική τους, όπως το κάρδαμο, οι πιπεριές τσίλι και τα γαρύφαλλα. Και δεν το συζητάμε τα τροπικά φρούτα έχουν μοναδική γεύση. Εκεί θα γευτούμε αναμφισβήτητα τους πιο γλυκούς ανανάδες που υπάρχουν. Το νησί φημίζεται και για το ρούμι του που είναι παράγωγο του ζαχαροκάλαμου.
Εκείνο που θα χρειαστείτε όταν επισκεφτείτε τις παραλίες του νησιού, είναι παπούτσια θαλάσσης οπωσδήποτε, αφού οι παραλίες του μπορεί να φαίνονται μοναδικές και ανεπανάληπτες με τους φοίνικες να βρέχονται από τα κύματα του Ινδικού, ας μην ξεχνάμε όμως πως είναι κοραλλιογενείς οι περισσότερες και τα κοράλλια είναι αρκετά κοφτερά. Σπάνια να βρει κανείς ένα σημείο με άμμο για να κολυμπήσει, εκτός φυσικά από τη μεγάλη δημόσια παραλία που έχω ήδη αναφέρει, η οποία είναι η μοναδική αμμώδης παραλία για ξένοιαστο κολύμπι.
Συνεχίζεται…
*Οι φωτογραφίες είναι του Μιλτιάδη Σεμιλιέτωφ.