Τα νερά του Παγασητικού προσφέρονται για υποθαλάσσιες εξερευνήσεις και συνθέτουν το ιδανικό σκηνικό για καταδύσεις. Ο εκπαιδευτής καταδύσεων Χρήστος Ζούμπος, δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο από το 2001. Είναι υπεύθυνος του καταδυτικού κέντρου Zoumbosub, που λειτουργεί στην Καλιφτέρη Αφήσου από το 2006 και στα 37 χρόνια του έχει να διηγηθεί πάμπολλες ιστορίες από τις εμπειρίες του στον βυθό.
Κληρονόμησε από τον πατέρα του, Kωνσταντίνο Ζούμπο, την αγάπη για τη θάλασσα κι έτσι σχεδόν… νομοτελειακά τον κέρδισε το υγρό στοιχείο, παρότι σπούδασε ηλεκτρονικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη. Εδώ και 18 χρόνια ακολουθεί ένα επάγγελμα που λατρεύει, ενώ από τη σχολή του έχουν περάσει 1.000 περίπου μαθητές, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν στις καταδύσεις και μετρά άπειρες ώρες κάτω από την επιφάνεια του νερού.
«Πραγματικά, είναι μοναδική η αίσθηση. Νομίζω ότι είμαι τυχερός, ειδικά όταν συζητάω με ανθρώπους που βαρυγκωμούν πηγαίνοντας στις δουλειές τους, γιατί δεν τους αρέσει αυτό που κάνουν. Σίγουρα το επάγγελμα είναι κουραστικό, ενώ υπάρχει μεγάλη ευθύνη. Όποιος έρχεται σ’ εμάς, μας εμπιστεύεται στην ουσία τη ζωή του, για να καταδυθεί με ασφάλεια. Όμως, είναι πολύ ιδιαίτερο όλο αυτό. Στον βυθό της θάλασσας ξεφεύγεις. Είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος, συναντάς άλλα πλάσματα. Βασιλεύουν η ησυχία και η ηρεμία και αντικρίζεις εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς», παραδέχθηκε ο Χρήστος Ζούμπος, ενώ στη συνέχεια εξήγησε τον λόγο που επιμένει στον Παγασητικό για τις καταδύσεις που κάνει με τη σχολή του: «Δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά εντός του κόλπου, διότι η ακτογραμμή του Πηλίου στην πλευρά του Αιγαίου δεν είναι ιδιαίτερη φιλόξενη για ένα καταδυτικό κέντρο. Ναι μεν υπάρχουν μέρες που έχουμε πολύ ήρεμη θάλασσα, αλλά είναι λίγες για να δουλέψεις καλά και να κρατήσεις την επιχείρησή σου…».
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι τα τοπικά ύδατα στερούνται ενδιαφέροντος για όσους επιλέγουν την περιοχή μας για να κάνουν αυτόνομη κατάδυση. Ο Χρήστος Ζούμπος αποκάλυψε τα καλύτερα σημεία, στα οποία έχει καταλήξει έπειτα από την πολυετή ενασχόλησή του: «Είναι πολλά τα μέρη που εντυπωσιάζουν. Οι Δίδυμες Σπηλιές είναι ένα εξ αυτών. Πρόκειται για δύο πανομοιότυπα σε διάσταση σπηλαιώματα, που βρίσκονται λίγο μετά τον Αλατά. Η μία από τις σπηλιές εξέχει κατά το ήμισυ πάνω από το νερό. Χωράει μέχρι και σκάφος να μπει μέσα. Εκεί δίπλα είναι και το Φαράγγι. Πολύ όμορφο σημείο επίσης. Εξίσου εντυπωσιακό μέρος είναι η Πυθού, το μεγαλύτερο από το σύμπλεγμα των τριών νησιών μαζί με την Ψαθού και την Στρογγυλή που συναντούμε στο κέντρο του Παγασητικού».
Τα ναυάγια επίσης προσελκύουν πολλούς καταδύτες, με τον 37χρονο Βολιώτη να λέει: «Στον ύφαλο του Λευτέρη, μεταξύ Πηλίου και Σκιάθου, υπάρχουν αρκετά ναυάγια που επισκεπτόμαστε. Όπως το ατμόπλοιο «Βόλος», που βυθίστηκε εκεί τη δεκαετία του ‘30. Μάλιστα, το 1947 ένας Αυστριακός βιολόγος, ονόματι Hans Hass, το 1947 κινηματογράφησε το ναυάγιο του πλοίου και γύρισε ντοκιμαντέρ με τίτλο «Men among sharks» (Ο άνθρωπος ανάμεσα στους καρχαρίες). Ένα ακόμη ναυάγιο που επισκεπτόμαστε συχνά είναι το «Μπόρα», ένα ξύλινο καΐκι που βρίσκεται σε βάθος 25 μέτρων στο Τρίκερι. Είναι στην έξοδο του Παγασητικού, πριν ακόμη φτάσεις στον φάρο. Πρόκειται για ένα ξύλινο σκαρί της δεκαετίας του ’80. Χρόνο με τον χρόνο σκορπίζει. Έχει μείνει το κουφάρι του τώρα πια. Επίσης στο λιμάνι της Αγίας Κυριακής πάμε στο ναυάγιο «Καλή Τύχη», ένα πλοίο μήκους 36 μέτρων που βυθίστηκε εκεί πριν από 44 χρόνια».
Ποιο είναι όμως το… μυστικό που διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του έμπειρου εκπαιδευτή καταδύσεων; «Είναι κάτι που λέω συχνά στους μαθητές μου», σημείωσε αρχικά. «Μπορεί να έχεις πέσει μια φορά σ’ ένα μέρος, ανεξάρτητα αν υπάρχει ναυάγιο ή όχι, αλλά μοιάζει σαν να μην έχεις βουτήξει ποτέ. Είναι τόσα πολλά αυτά που θα δεις την επόμενη ή τη μεθεπόμενη φορά, που θα νομίζεις ότι καταδύεσαι για πρώτη φορά. Αλλάζουν τα χρώματα, η ζωή, βλέπεις πολύ διαφορετικά πράγματα. Κάθε κατάδυση είναι μοναδική», παραδέχθηκε με χαμόγελο για το μεγαλείο που κρύβει η φύση κάτω από την επιφάνεια του νερού.