Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα, για εννιακοσιοστή ενενηκοστή έκτη (996η) φορά, και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχουμε. 2020, δίσεκτος χρόνος μπροστά μας, ας είναι όσο καλύτερος γίνεται – αν και τα σημάδια, παγκόσμια, εθνικά, ακόμη και τοπικά, δεν είναι ιδιαίτερα καλά. Πνευματικά φτωχότεροι γίναμε το 2019 με την απώλεια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και του Θάνου Μικρούτσικου, οικονομικά πλουσιότεροι θα γίνουμε το 2020, λένε τα παπαγαλάκια που, ούτως ή άλλως, πρόβλημα οικονομικό ποτέ κανένα δεν είχαν. Και σκεφτόμουνα αυτές τις μέρες, που κάθισα λίγο περισσότερο μπροστά στην τηλεόραση, όταν πάνω από το 60% των διαφημίσεων αφορούν φάρμακα και παραφάρμακα ποιος και γιατί θα ενδιαφερθεί για σκάνδαλο Novarrtis και τέτοια «παραμύθια»; Είναι απείρως προτιμότερο να ασχολούνται με πίνακες επί πινάκων σχετικά με τα πινάκια φακής που (δοξάστε μας!!) θα μοιράσουν, δήθεν, στους αναξιοπαθούντες συνταξιούχους. Οψόμεθα, λοιπόν.
Στην Αθήνα μας βρήκε η «θεομηνία» της 30ης Δεκεμβρίου, όπου «κόπηκε η Ελλάδα στα δύο», όπου όλοι επέρριψαν ευθύνες σε όλους και στο τέλος την πλήρωσε μόνο ένας ταλαίπωρος Διοικητής Τροχαίας, ο οποίος, κατά τη γνώμη μας, μια χαρά έκανε τη δουλειά του. Προσωπικά, επειδή επρόκειτο να ταξιδέψουμε με Ι.Χ. εκείνη τη μέρα, τηλεφωνήσαμε στην αρμόδια Τροχαία Αυτοκινητόδρομων, μας είπαν «τα φαινόμενα στη Βοιωτία είναι έντονα, καλύτερα να μην ταξιδέψετε», μείναμε μία ακόμη νύχτα στο κλεινόν άστυ και την άλλη μέρα το πρωί, παραμονή Πρωτοχρονιάς, πάλι μετά από τηλεφώνημα στην αρμόδια Τροχαία, ταξιδέψαμε άνετα και χωρίς καμία ταλαιπωρία για Βόλο. Τι δεν καταλαβαίνεις; που λένε. Χειμώνας είναι, η φύση δεν καταλαβαίνει ούτε από μετεωρολόγους ή πολιτικές προστασίες, ούτε από εργολάβους, ούτε από αλατιέρες ή εκχιονιστικά, άμα θέλει μπορεί, και το αποδεικνύει κάθε ώρα, να τα αχρηστεύσει όλα και να κάνει το δικό της. Χρειάζεται σεβασμός και νους.
Για δείτε τι γίνεται και στην Αυστραλία. Από τον Σεπτέμβριο, σου λέει, μαίνονται οι δασικές πυρκαγιές, γύρω-γύρω στο «νησί», όπως φαίνεται στις φωτογραφίες των δορυφόρων. Και μη μου πει κανείς ότι δεν είναι οργανωμένο κράτος κοτζάμ Αυστραλία! Απλώς οι δυνάμεις της φύσης είναι τεράστιες και του ανθρώπου ελάχιστες – αν και, συχνά, πολύ βλαπτικές…
Και με την ευκαιρία, όταν καίγονταν τα δάση του Αμαζονίου διαβάζαμε-ακούγαμε συνέχεια για την τεράστια επιβάρυνση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Τώρα που καίγονται τα δάση της Αυστραλίας διαβάζω-ακούω πόσα ζώα εξαφανίστηκαν. Τι έγινε, άραγε, το φαινόμενο του θερμοκηπίου; Ή τι έγιναν οι επιδράσεις στην υγεία των ανθρώπων, τη στιγμή που εδώ σ’ εμάς ο πρώτος, πλέον, εχθρός είναι η καύση του ξύλου στα τζάκια και στις ξυλόσομπες. Ίσως, πάλι, να είναι αλλιώτικος ο αέρας της Αυστραλίας, τι να πω;!
Τελείωσε κι αυτή η εορταστική περίοδος, μαζεύτηκαν τα μπλε λαμπάκια, μαζεύτηκε η Αργώ, μαζεύτηκαν και οι μηνύσεις στους διαιτητές, μαζεύτηκαν γενικώς τα πράγματα. Πόσα λεφτά μαζεύτηκαν θα μας πει κανείς; Ο Μύλος των Ξωτικών μάζεψε, λένε, 1,5 εκατομμύριο επισκέπτες, ο Βόλος έχει ένα μετρήσιμο αποτέλεσμα; Ή έχει απλώς παπαγαλάκια που πανηγυρίζουν επειδή δούλεψαν τα τσιπουράδικα, που θα δούλευαν έτσι κι αλλιώς χρονιάρες μέρες; Ερωτώ και απάντησιν, ως είναι φυσικόν, δεν λαμβάνω.
Μελετάται, διαβάζω, ο νέος, 5ος κατά σειρά, κυκλικός κόμβος, στη δυτική είσοδο της πόλης. Εκεί που συναντώνται η Εθνική Οδός αρ. 6 με την Εθνική Οδό αρ.30, στη γέφυρα του Κραυσίδωνα. Προχωρεί, βλέπω, η μεταλλική κατασκευή στο parking της οδού Φιλελήνων, όπου τροποποιήθηκε, λέει, η μελέτη και στον τελευταίο όροφο αντί για θέσεις στάθμευσης θα κατασκευαστεί (μία ακόμη…) καφετέρια – τώρα που το λέω, λέτε αυτός να είναι ο λόγος που κυνηγιέται τόσο επίμονα εκείνο το κοντέινερ στο green park; Διάβασα νέα εξαγγελία για την ηλεκτροκίνηση της σιδηροδρομικής διαδρομής Βόλου-Λάρισας και άκουσα (με τ’ αυτιά μου, που λένε…) κυβερνητικό βουλευτή να λέει τηλεοπτικώς ότι οι προηγούμενοι κυβερνητικοί φταίνε που δεν έγινε τίποτε και ότι μέχρι τον Μάρτιο θα υπάρξει δημοπράτηση – ανατρίχιασα και είπα νάτο! έγινε το θάμα, κι ύστερα άρχισα να μετράω τις μέρες, ναι! μέχρι τσατσάρα πήρα, όπως κάναμε στον Στρατό.
Τέλος, και τω Θεώ Δόξα, γεια σας.
Στη φωτογραφία ο Θάνος Μικρούτσικος όπως τον γνώρισα το 1975 με τα «Πολιτικά Τραγούδια». Έτσι θέλω να τον θυμάμαι κι όχι με τον επίδεσμο στο χέρι…