Δεν συνάδει, συμπολίτες. Δεν συνάδει με αυτό που ήταν, είναι και θα είναι αυτή η πόλη. Φαντάζομαι ότι ελάχιστοι κατ’ ιδίαν δήλωσιν «κοπρίτες» κατάλαβαν «αφεαυτού» τους, που λένε, τι σημαίνει αυτό το ρημάδι το «συνάδει». Δεν συνάδει με το Πανεπιστήμιο, δεν συνάδει δυο φορές με τον Μανώλη Γλέζο ως τιμώμενο πρόσωπο. Ένα εύγε! κι από την ταπεινή ετούτη στήλη για όλους τους ανθρώπους του δικού μας Πανεπιστημίου, που συνάδει απολύτως με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της δικής μας πόλης.
Ένα παράδειγμα που έρχεται από το παρελθόν και πάει στο μέλλον είναι αυτό το θέμα του Εμπορευματικού Κέντρου (ΕΚ για τη συνέχεια). Το οποίο ούτε τότε ούτε σήμερα έχουν καταλάβει αυτοί που το «διεκδικούν» περί τίνος πρόκειται. Να σε χαίρεται που σ’ έχει, που λέει ο λαός μας. Η ιστορία των ΕΚ στην Ελλάδα ξεκινά «εν αιθρία» το 1995. Ξεκινά από μερικούς πραγματικά έξυπνους ανθρώπους που ασχολούνται με τις εθνικές και διεθνείς μεταφορές, μέλη των Επιμελητηρίων της Ελλάδας (οι άνθρωποι των Μεταφορών είναι ανέκαθεν «ολίγον τυχοδιώκτες», σκεφτείτε Φοίνικες, Έλληνες, Μαγγελάνους και άλλους μεγάλους θαλασσοπόρους, καραβάνια στον δρόμο του μεταξιού, Όριεντ Εξπρες, Ωνάση, Αλαφούζους κλπ. κλπ.). Συστήνουν τον Ελληνικό Επιμελητηριακό Σύνδεσμο Μεταφορών (ΕΕΣΥΜ) (που υπάρχει και σήμερα, με τον ίδιο Πρόεδρο, 23 χρόνια) και βγαίνουν στην πιάτσα για επιστημονικούς συμβούλους και χρηματοδότηση (χρήμα αρχή των πάντων…). Το ΔΕΚΑΜΜ, που εδρεύει στον Βόλο κι έχει εκείνη την περίοδο Διευθυντή εμένα, (το ξαναείπαμε, Διεθνές Ερευνητικό Κέντρο Ανατολικής Μεσογείου για τις Μεταφορές, 1985-2008 με έδρα το κτήριο του Λιμενικού Ταμείου, σήμερα ΟΛΒ, και πρώτον διευθυντή τον ναυπηγό μηχανικό Δημήτρη Δερβένη) ορίζεται ένας από τους επιστημονικούς συμβούλους (οι υπόλοιποι ήταν καθηγητές Πολυτεχνείου) και αναλαμβάνει δράση, πρώτα-πρώτα για να ενημερωθεί και να ενημερώσει περί τίνος πρόκειται. Εξασφαλίζεται χρηματοδότηση από το Ταμείο Συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απρίλιο 1996 ξεκινάει και Ιανουάριο 1997 μια πραγματικά εμπεριστατωμένη μελέτη με τίτλο «Μελέτη Ελληνικού Δικτύου Εμπορευματικών Κέντρων».
Η Μελέτη αυτή, πρώτη και μοναδική σε τέτοια έκταση για τον ελληνικό χώρο, το 1997, τονίζω, προτείνει 10 Εμπορευματικά Κέντρα, 14 Εμπορευματικούς Σταθμούς και 13 Εμπορευματικούς Κόμβους, η διάκριση γίνεται ως προς το μέγεθος των διακινούμενων φόρτων και την επικουρικότητα. Τα 10 Εμπορευματικά Κέντρα προσδιορίζονται στις εξής περιοχές: Αλεξανδρούπολη, Θεσσαλονίκη, Κιλκίς, Κοζάνη, Ηγουμενίτσα, Λάρισα, Πάτρα, Πειραιά, Ηράκλειο, Χίο. Στον Βόλο προτείνεται Σταθμός (στο Λιμάνι) και στο κείμενο γράφεται ως σημείο χωροθέτησης του Κέντρου «ο άξονας μεταξύ Λάρισας-Βόλου» ύστερα από προσωπική μάχη σε «επιστημονικό επίπεδο».
Πέντε χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 2002 το υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών (πρωθυπουργός Κώστας Σιμήτης, υπουργός Χρίστος Βερελής, υφυπουργός Σπύρος Βούγιας) αναθέτει σούπερ «Μελέτη Σκοπιμότητας για τη δημιουργία Εθνικού Δικτύου Εμπορευματικών Κέντρων» σε σούπερ μελετητικές εταιρείες με σούπερ προϋπολογισμό 1.800.000 €. Κατά τας σούπερ προδια-γραφάς εξεταστέες ήταν οι «ευρύτερες περιοχές αναφοράς» Αλεξανδρούπολης, Ηγουμενίτσας, Πάτρας και Ηρακλείου και οι «άξονες» Θεσσαλονίκης-Κιλκίς και Λάρισας-Βόλου, ήτοι 6 ΕΚ και έτερον ουδέν.
Έκτοτε, βέβαια, και παρά τα 1,8 εκ. € αισιοδοξίας (στο πλαίσιο του τότε «λεφτά υπάρχουν»…) ουδέν ΕΚ είτε κατασκευάστηκε είτε χωροθετήθηκε, ουδαμού της ελληνικής γης. Από το 1999 έχει ξεκινήσει η προσπάθεια για ένα ΕΚ του ΟΣΕ στο Θριάσιο Πεδίο, το απόλυτο έργο Συνδυασμένων Μεταφορών λέγαμε κάποτε εμείς οι επιστήμονες στα συνέδρια, κι ακόμη δεν είναι έτοιμο, δεν λειτουργεί.
Τώρα διαβάζω ότι στο νέο Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο (ΠΧΠ) για τη Θεσσαλία προβλέπεται ένα ΕΚ Θεσσαλίας και «κατ’ αρχήν κατάλληλη περιοχή για τη χωροθέτησή του προτείνεται η περιοχή του Βελεστίνου». Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος και επιστημονικώς δικαιωμένος, 22 χρόνια μετά. Αν θα προλάβω να δω ΕΚ στη Θεσσαλία, στο Βελεστίνο ή οπουδήποτε αλλού επί της ελληνικής γης δεν ξέρω, μόνο ο Κύριος ξέρει. Γεια σας.