Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Σεισμό έχουμε, λοιμό έχουμε, καταποντισμό δεν έχουμε ακόμη, εκτός αν θεωρηθεί ότι το τσουνάμι κατά-ποντίζει την παραλία – ενδιαφέρον έχει η διεθνής, πλέον, ιαπωνική λέξη τσου-νάμι, όπου τσου σημαίνει λιμάνι και νάμι σημαίνει κύμα, άρα σε ακριβή μετάφραση «κύμα του λιμανιού», διότι, λέει, το τσουνάμι δεν είναι επικίνδυνο για τα πλοία στην ανοιχτή θάλασσα, είναι όμως καταστρεπτικό στις παράλιες περιοχές και μέσα στα λιμάνια. Κάπως σαν να πλησιάζουν τα ύστερα του Κόσμου, συμπολίτες, κάπως έτσι δεν τα λέει και η Αποκάλυψη του Ιωάννη;
Με τον κορωνοϊό, που μας κατσικώθηκε και δε λέει να ξεκουμπιστεί, έχω μια εντύπωση, αν μου επιτρέπετε, ότι γίνονται κάποιες σπασμωδικές κινήσεις στα θέματα της πρόληψης: Ο περίφημος χάρτης, που είχε τέσσερα χρώματα κι είδαμε και πάθαμε να κατανοήσουμε τις ιδιαιτερότητες των πρωτοκόλλων ανά χρώμα μεταλλάχθηκε μέσα σε λίγες μέρες σε χάρτη δύο χρωμάτων για να υπάρχουν δύο πρωτόκολλα, αλλά τώρα μαθαίνω ότι παρά το ίδιο χρώμα με την Αττική, στη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες θα υπάρξουν πρόσθετα μέτρα. Οι μετακινήσεις από Νομό σε Νομό, που όντας διαφορετικού χρώματος μεταφέρουν εύκολα τα ιικά φορτία. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς, και ιδίως στην Πρωτεύουσα, όπου χαμός επικρατεί και εκατομμύρια πληρώνονται στα Υπεραστικά ΚΤΕΛ χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Αυτά τα καινούργια σχετικά με τις μάσκες στα σχολεία, όπου οι μάσκες μπορούν, πλέον, να ανεβοκατεβαίνουν κατά τη βούληση του διδάσκοντος – με το ίδιο άγχος ζουν κι αυτοί οι συνάνθρωποι. Αφήστε εκείνο το μαύρο χάλι με τις δωρεάν μάσκες για τα Σχολεία, ακόμη να φτάσουν. Τα Νοσοκομεία, που όλο διατάσσονται και αναδιατάσσονται, νούμερα καθημερινά ανακοινώνονται και καμία πρόσληψη γιατρού δεν γίνεται, παρά ακριβοπληρώνονται οι ιδιωτικές μονάδες και χειροκροτούνται οι «ήρωες»…
Εγώ είμαι ειδικός Συγκοινωνιολόγος και όχι ειδικός Λοιμωξιολόγος και βέβαια όχι εκπρόσωπος κανενός. Ως απλός πολίτης, που ανήκει στις ευπαθείς ομάδες, εγώ νομίζω ότι καλύτερα για όλους θα ήταν ένα «Μένουμε Σπίτι» (στα ελληνικά «καθολικό λοκντάουν») για τουλάχιστον 15 μέρες. Με ένα πραγματικό και σοβαρό Ταμείο Ανάκαμψης για τη στήριξη των επαγγελματικών ομάδων που πλήττονται, ακόμη και χωρίς τη συμμετοχή των υπόλοιπων ευρωπαίων. Στην Ελλάδα λεφτά υπάρχουν, λεφτά πολλά μοιράζονται καθημερινά σε πολλές και διάφορες δευτερεύουσες δραστηριότητες και «υποχρεώσεις». Ψάξτε, για παράδειγμα, να δείτε τι πανηγύρι γίνεται ήδη για τον εορτασμό του 2021… Κάποια στιγμή, τον Μάρτιο, είχα συνυπογράψει ένα ψήφισμα που ζητούσε να ακυρωθούν οι επιτροπές και τα πανηγύρια για το 2021 και τα λεφτά να δοθούν στην Υγεία και στην Παιδεία.
Ψυχραιμία συμπολίτες, ψυχραιμία και υπομονή, αλλά όχι «μούγκα στη στρούγγα». Και ας μην αναζητούμε μονίμως κάποιους «ενόχους» για την αύξηση των κρουσμάτων και τα λοιπά κακά της μοίρας μας, ας κοιτάμε καλύτερα τι κάνουμε εμείς.
Δευτέρα μεσημέρι, 02.11.2020 (σημαδιακή ημέρα, 02.11.1881 απελευθέρωση του Βόλου από τον οθωμανικό ζυγό, εξ ου και η οδός 2ας Νοεμβρίου), επί του πληκτρολογίου, η Μαγνησία μας έγινε κόκκινη. Ψάχνω για τα αρμόδια πρωτόκολλα.
Στον Βόλο λοιπόν, χρωστάω κάτι σχετικά με το parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος. Στο οποίο, σημειωτέον, έχει αποφασιστεί να ενοικιάζονται 22+22 θέσεις στάθμευσης στο 5ο και 6ο υπόγειο (υποθαλάσσιο, εννοείται…) στους περιοίκους με 60 €/μήνα/θέση και 22 θέσεις στο 7ο υπόγειο στο Πανεπιστήμιο με 80 €/μήνα/θέση. Ψυχή βαθιά (και κυριολεκτικά…). Στην αντίθετη άκρη του κτηρίου, στον τελευταίο όροφο (6ο υπέργειο, αν δεν απατώμαι) αποφασίστηκε εκ των υστέρων να γίνει καφετέρια, ήτοι κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος κι αυτό περιέπλεξε τα πράγματα διότι α) χρειάζονται αλλαγές στη μελέτη του κτηρίου, άρα και στην πολεοδομική του άδεια και β) για να φτάνουν τα εμποδιζόμενα άτομα, τα άτομα με κινητική ή άλλη αναπηρία αλλά και οι «κανονικοί» πελάτες στην καφετέρια «βέλτιστη παρέμβαση είναι η δημιουργία εξωτερικού ανελκυστήρα, με υλικά εναρμονισμένα με το υπάρχον κτήριο». Εκεί …μπλέξαμε. Διότι ο εξωτερικός ανελκυστήρας είναι στοιχείο πρόσθετο στον αδειοδοτημένο όγκο του κτηρίου και για να κατασκευαστεί απαιτείται μια λεγόμενη «παρέκκλιση των όρων δόμησης» την οποία, αν δεν απατώμαι πολύ, τη χορηγεί μόνο το αρμόδιο Υπουργείο. Αυτά. Αλλά δυστυχώς κι άλλο κακό το βρήκε το καημένο το parking: Η καλή εταιρεία που είχε αποφασιστεί ότι θα το εκμεταλλευόταν έναντι ενός σχετικά μεγάλου ετήσιου τιμήματος μετάνιωσε, καθώς φαίνεται. Και τώρα αναζητείται νέα. Και όσοι γνωρίζουν λένε ότι αυτό είναι ένα παλιό κόλπο για να μειώνεται το τίμημα κι εγώ δεν ξέρω τι να πω, λέτε να έχουν δίκιο;
Αλλά πολλά τα είπαμε και καιρός να σταματήσουμε. Πάλι εδώ θα ‘μαστε, συμπολίτες. Γεια σας.
Δευτέρα βράδυ ο χάρτης απέκτησε τρίτο χρώμα, γκρι. Γκρι. Πιο κακή σημειολογία δεν μπορούσαν να βρουν…