Κώστας Θάνος: “Οργώνει” τα βουνά και παράγει βιολογικό μέλι

Στην υπαίθρια αγορά που στήνεται κάθε Σάββατο απέναντι από τα ψαράδικα από τα μέλη του Συνδέσμου Βιοκαλλιεργητών Θεσσαλίας, έχει τον πάγκο του και ένας μελισσοκόμος από τα Τρίκαλα. Ο λόγος για τον κ. Κώστα Θάνο, ο οποίος παράγει το βιολογικό μέλι «Κόζιακας» και μία φορά την εβδομάδα επισκέπτεται τον Βόλο για να διαθέσει τα προϊόντα του. Συνταξιούχος καθηγητής Φυσικής Αγωγής, αλλά και προπονητής μπάσκετ, ασχολείται με τη μελισσοκομία από το 1978 και κουβαλώντας εμπειρίες δεκαετιών, επισημαίνει πως «όσο γλυκό είναι το μέλι, τόσες πίκρες κρύβει».

Στον χώρο του θεσσαλικού μπάσκετ, το όνομα του 68χρονου, πλέον, Τρικαλινού δεν είναι άγνωστο. Το 1989, μαζί με τους Στέφανο Ρακοβίτη και Γρηγόρη Κοντονάσιο, υπήρξαν ιδρυτικά μέλη των Ικάρων Τρικάλων. Ο Κώστας Θάνος υπηρετεί το σωματείο αδιάλειπτα, έχοντας περάσει από αρκετά πόστα: Από παίκτης, προπονητής, μέχρι πρόεδρος. Όμως, πέρα από την πορτοκαλί θεά, δείχνει πως αγαπάει εξίσου τη φύση. Στο χωριό Βροντερό, στην περιοχή της Ελάτης Τρικάλων, λειτουργεί τη μελισσοκομική μονάδα και μαζί με τη σύζυγό του, Μαρία και την κόρη του, Θεοδώρα, τριτοετή φοιτήτρια Οδοντιατρικής, παράγουν μέλι, γύρη, βασιλικό πολτό και πρόπολη.
«Από το 1978 ασχολούμαι με τη μελισσοκομία, ενώ έκανα στροφή στη βιολογική παραγωγή το 2008. Για να ασχοληθείς με τη βιολογική μελισσοκομία, είναι κυρίως θέμα φιλοσοφίας. Πρέπει να το πιστεύεις αυτό που κάνεις, για να προχωρήσεις», είπε. «Βρήκα τη δουλειά από τον πατέρα μου. Πιο παλιά στα Τρίκαλα, δεν υπήρχαν κυψέλες, αλλά χρησιμοποιούσαν κοφίνια. Έπειτα βρέθηκε με 100 μελίσσια, ενώ παράλληλα ασχολούταν με την κτηνοτροφία και γεωργικές εργασίες. Το 1980, δύο χρόνια μετά τον διορισμό μου στη Λακωνία, πήρα μετάθεση στα Τρίκαλα και ασχολήθηκα πιο εντατικά με τη μελισσοκομία. Φτιάξαμε εργαστήριο, εκσυγχρονίσαμε τον εξοπλισμό μας και όλα πήραν τον δρόμο τους», ανέφερε έπειτα ο κ. Θάνος, ο οποίος μένει μόνιμα στην Κάτω Ελάτη, έπειτα από την αποχώρησή του το 2009 από το ΤΕΦΑΑ Τρικάλων που δίδαξε επί σειρά ετών. «Η μελισσοκομία ήταν ένα χόμπι, που έγινε επάγγελμα», πρόσθεσε με νόημα.
Η αγάπη του για τη φύση είναι πολύ μεγάλη: «Όλα αυτά τα χρόνια, έχω «οργώσει» όλα τα βουνά της Ελλάδας, από Πελοπόννησο, μέχρι Μακεδονία, αλλά και τα νησιά, μετακινώντας κάθε φορά τα μελίσσια», τόνισε ο πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Μελισσοκόμων Τρικάλων και νυν ταμίας της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας, που ιδρύθηκε το 1996 και έχει έδρα τη Λάρισα.
Μετρώντας 43 χρόνια στον χώρο, έχει βιώσει πολλές αλλαγές στο επάγγελμά του, όχι, όμως, προς το καλύτερο: «Η κλιματική αλλαγή έχει επηρεάσει σημαντικά τη δουλειά μας, όπως και οι καταστροφές των δασών. Πλέον τα προβλήματα είναι πολλά και το μέλλον της ελληνικής μελισσοκομίας, δυστυχώς, προδιαγράφεται δυσοίωνο, παρότι τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο αριθμός εκείνων που αποφάσισαν να στραφούν στη μελισσοκομία. Αν και το δυστύχημα είναι πως μένουν ελάχιστοι. Όσο γλυκό είναι το μέλι, τόσες πίκρες έχει. Μέσω της Ομοσπονδίας παλεύουμε να βρούμε τον δρόμο μας, αλλά και να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Όπως, για παράδειγμα τις παράνομες ελληνοποιήσεις μελιών από τρίτες χώρες, όπως είναι η Κίνα και άλλες. Το ελληνικό μέλι είναι από τα καλύτερα στον κόσμο και είναι μονόδρομος η προστασία των μελισσοκόμων, για να εξασφαλίσουμε την εξαιρετική ποιότητα του προϊόντος».
Κλείνοντας, μίλησε για το πώς κατέληξε να έρχεται στον Βόλο σε εβδομαδιαία βάση: «Από χρόνια ερχόμουν. Μεσολάβησε μία παύση, αλλά τώρα έχω μία διετία που επισκέπτομαι τακτικά τον Βόλο. Έχω πολλούς και καλούς πελάτες, οι Βολιώτες είναι συνειδητοποιημένοι, όσον αφορά στο μέλι».