Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, μεταξύ των οποίων η βουλευτής Μαγνησίας Κατερίνα Παπανάτσιου, κατέθεσαν κοινοβουλευτική ερώτηση με την οποία ζητούν από τους αρμόδιους Υπουργούς τη λήψη νομοθετικών πρωτοβουλιών για τη στήριξη των χιλιάδων εποχικών εργαζομένων των νησιωτικών και τουριστικών περιοχών, που ενώ εργάζονταν το 2019 σε τοπικές επιχειρήσεις, το 2020 δεν επαναπροσλήφθηκαν και δεν είχαν καν τη δυνατότητα να μπουν σε αναστολή. Επιπλέον ζητούν την υιοθέτηση των προτάσεων που κατατίθενται στην ερώτηση περί επέκτασης του επιδόματος αναστολής εργασίας και στους εποχικά εργαζόμενους- ανέργους σε επιχειρήσεις που δεν έχουν χαρακτηριστεί ως τουριστικές, αλλά συνδέονται απόλυτα με την τουριστική κίνηση.
Όπως αναφέρει η κ. Παπανάτσιου:
Στις τουριστικές περιοχές της χώρας, οι εποχικά εργαζόμενοι, που τελικώς εργάστηκαν το 2020, δεν ξεπέρασαν το 30% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο το 2019.
Τα μέτρα που η Κυβέρνηση έχει κατά καιρούς ανακοινώσει για τη στήριξη των επιχειρήσεων και των εργαζομένων που επλήγησαν, δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκών των μικρομεσαίων και για να συντηρήσουν τους εποχικά εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, οι οποίοι- σε ποσοστό που αγγίζει και ξεπερνά το 70%-αποκλείστηκαν από την εργασία τους το 2020.
Ένα μεγάλο ποσοστό των εποχιακά εργαζομένων δεν εμπίπτει στις κατηγορίες εργαζομένων για τους οποίους προβλέπεται υποχρεωτική επαναπρόσληψη από τη συλλογική σύμβαση εργασίας, δεν έχουν συμπεριληφθεί σε κανένα μέτρο ενίσχυσης, δεν δικαιούνται επιδόματος ανεργίας για το έτος 2020 ούτε έχουν λάβει το έκτακτο επίδομα ανεργίας που δόθηκε την άνοιξη του 2020. Πολλοί από τους εποχιακά εργαζόμενους που οδηγούνται σε φτωχοποίηση απασχολούνται σε επιχειρήσεις που η λειτουργία τους εξαρτάται από το τουρισμό χωρίς να είναι καθαρά τουριστικές σύμφωνα με την κατάταξη των ΚΑΔ.
Οι εργαζόμενοι των τουριστικών περιοχών έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και η αναγκαιότητα ένταξης των εποχικά εργαζομένων που δεν επαναπροσλήφθηκαν φέτος, λόγω της κρίσης της πανδημίας, σε μέτρα στήριξης είναι απαραίτητη για τη συγκράτηση της φτωχοποίησης των ελληνικών κοινωνιών.