Σε ανοιχτή επιστολή τους προς τα μέλη των Διοικήσεων των Εργατικών Σωματείων της Μαγνησίας, τα μέλη του Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Βόλου Βλαχούτσος Κώστας, Μαμουρέλης Βάιος, Στεργίου Κώστας, Τασολάμπρου Χρυσούλα, Τσελεπής Λάζαρος και Τσιτσιρίκης Παναγιώτης απευθύνουν αγωνιστικό κάλεσμα για να οργανωθεί μέτωπο αγώνα για τη διεκδίκηση των απωλειών σε μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις και κυρίως για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν ή καταργούν τις ΣΣΕ.
Μεταξύ άλλων αναφέρουν:
«Στην τελευταία συνεδρίαση της Ολομέλειας της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου, εμείς που υπογράφουμε αυτή την επιστολή καταθέσαμε προς συζήτηση και ψήφιση κάλεσμα Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και Σωματείων, το οποίο απευθυνόταν σε όλες τις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις, προκειμένου να οργανωθεί ένα μεγάλο μέτωπο αγώνα για τη διεκδίκηση των απωλειών που είχαμε σε μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις και κυρίως την κατάργηση των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν ή και καταργούν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Ένα κάλεσμα δηλαδή συμπόρευσης και αγώνα ούτως ώστε να διαμορφώσουμε τους όρους αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος ενιαία, κατά κλάδο, πανελλαδικά. Να οργανώσουμε μαχητικούς ανυποχώρητους αγώνες για να μη δουλεύει κανένας χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα. Να διεκδικήσουμε την επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, την κατάργηση του αντεργατικού πλαισίου για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και την επαναφορά των κλαδικών συλλογικών διαπραγματεύσεων. Να διεκδικήσουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς με κριτήριο τις τεράστιες απώλειες στο εργατικό εισόδημα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς. Να διεκδικήσουμε την επαναφορά των κομμένων συντάξεων και επιδομάτων. Να διεκδικήσουμε την προστασία των ανέργων με αύξηση του επιδόματος ανεργίας. Να μπει φρένο στη φοροληστεία των εργαζομένων και να πληρώσουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές.
Το κάλεσμα αυτό έρχεται την παραμονή της νέας επίθεσης που ετοιμάζουν από κοινού κυβέρνηση-εργοδοσία στα εργασιακά (ομαδικές απολύσεις, κατάργηση ΣΣΕ, περιορισμό έως και απαγόρευση στη λήψη απόφασης για απεργία, αλλαγή προς το χειρότερο του συνδικαλιστικού νόμου). Συμπτωματικά η ημερομηνία της συνεδρίασης της Διοίκησης του ΕΚΒ και η συζήτηση του καλέσματος των συνδικαλιστικών οργανώσεων συνέπεσε με την ημέρα που στο υπουργείο Εργασίας οι «κοινωνικοί εταίροι», ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, ΓΣΕΒΕΕ και μαζί τους η ΓΣΕΕ, προεδρεύοντος του υπουργού Εργασίας, συνυπέγραψαν το κείμενο «εθνικής γραμμής και συνεννόησης» για τα εργασιακά. Την ημέρα δηλαδή, που η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, έσπευσε να νομιμοποιήσει τις προκλητικές αξιώσεις του ΣΕΒ και της κυβέρνησης, βάζοντας την υπογραφή της δίπλα σε αυτή των βιομηχάνων και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων, αλλά και της κυβέρνησης δίνοντάς της ταυτόχρονα το άλλοθι ότι πασχίζει δήθεν για τα εργατικά μας συμφέροντα. Η στάση της ΓΣΕΕ συμβάλλει ουσιαστικά στην προσπάθεια κυβέρνησης και εργοδοσίας να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους για τις πραγματικές τους προθέσεις και για τις άγριες διαθέσεις τους, να καλλιεργήσουν εφησυχασμό και επανάπαυση, να καθυστερήσουν την οργάνωση του αγώνα. Οι συνδικαλιστές της ΔΑΣ στο ΕΚΒ αποκάλυψαν στη Διοίκηση για άλλη μια φορά την προδοτική για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και κάλεσαν τη Διοίκηση μετά και από αυτό να ψηφίσουν το κάλεσμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων για να οργανωθεί η αντίστασή μας. Η πλειοψηφία του ΕΚΒ το απέρριψαν καταψηφίζοντας και υπερψήφισαν την απόφαση της ΓΣΕΕ να συμμετέχει στον διάλογο των «κοινωνικών εταίρων» και να υπογράψει το κείμενο της «εθνικής γραμμής» που είναι η υπεράσπιση και κατοχύρωση της εργασιακής ζούγκλας σε όλους τους χώρους δουλειάς.
Και «πριν αλέκτωρ φωνήσαι» αποκαλύφθηκε η στάση αυτή. Δύο μέρες μετά, με συνέντευξή του ο πρόεδρος του ΣΕΒ ήρθε να αποκαλύψει πλήρως την παγίδα που πάνε να στήσουν στους εργαζόμενους και τον λαό. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ για τον κατώτατο μισθό δήλωσε ευθαρσώς ότι οι εργαζόμενοι «θα ήταν καλύτερο να έχουν μία χαμηλή αμοιβή, αντί να ζουν έναν παρατεταμένο εφιάλτη». Η δήθεν συμφωνία με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας αποτυπώθηκε στη θέση πως «οι γενναίες αυξήσεις, που δόθηκαν στα χρόνια της ευφορίας, χωρίς προσεκτική μελέτη των οικονομικών στοιχείων, υπονόμευσαν την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων». Δηλαδή τα 586 ευρώ μεικτά ως βασικός μισθός ή η διάλυση των κλαδικών συμβάσεων είναι το σημερινό ταβάνι. Επιπλέον θέση του ΣΕΒ είναι να υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών που σημαίνει να υπερισχύουν αφενός οι συμφωνίες που έχουν υπογραφεί από εκατοντάδες Ενώσεις Προσώπων, δηλαδή τα χρήσιμα εργαλεία της εργοδοσίας κατά επιχείρηση και αφετέρου να δημιουργείται διαφοροποίηση και διάσπαση των εργαζομένων κατά κλάδο. Η δήθεν εναντίωση στις ομαδικές απολύσεις και η κοινή, «εθνική» γραμμή πλεύσης με την κυβέρνηση και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποτυπώθηκε σε «μέτρο που θα πρέπει να εφαρμόζεται με ιδιαίτερη μέριμνα και μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις». Το λοκ-άουτ το χαρακτήρισε ως «ένας τρόπος άμυνας απέναντι σε καταχρηστικές απεργίες» και το συνδύασε με ευθείες βολές απέναντι στη συνδικαλιστική δράση και στο δικαίωμα της απεργίας που έχουν μπει στο στόχαστρο της μεγαλοεργοδοσίας. Τέλος, ο πρόεδρος του ΣΕΒ αναφέρθηκε στο ασφαλιστικό σύστημα, λέγοντας πως «πρέπει να σταματήσουμε να το βλέπουμε σαν μηχανισμό αναδιανομής και να το δούμε σαν εργαλείο ανάπτυξης, κοινωνικής και διαγενεακής δικαιοσύνης», στρώνοντας το έδαφος για νέες αξιώσεις και ανατροπές. Αυτά δήλωσε ο ΣΕΒ, αυτός που για την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι «κοινωνικός εταίρος». Και τα δήλωσε δύο μέρες αφότου βρέθηκαν στον «κοινωνικό διάλογο» και υπογράψανε από κοινού την «εθνική γραμμή» για τα εργασιακά. Όσο έκθετη είναι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, άλλο τόσο έκθετη είναι και η πλειοψηφία του ΕΚΒ που καταψήφισε το αγωνιστικό κάλεσμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων που καλούν σε ξεσηκωμό απέναντι στους παραπάνω σχεδιασμούς, υιοθετώντας τη θέση της «εθνικής γραμμής» και του «κοινωνικού εταιρισμού».
Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, δεν μπορεί να είναι επιχείρημα για την καταψήφιση αγωνιστικών πρωτοβουλιών, όπως αυτή των Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και σωματείων για το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων, αυτό που ακούστηκε για άλλη μια φορά από την πλειοψηφία της Διοίκησης του ΕΚΒ, ότι «είναι πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ». Αυτή η θέση φανερώνει την απουσία επιχειρημάτων για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Ότι είναι αλυσοδεμένοι με την τακτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, τακτική που θα οδηγήσει για άλλη μια φορά σε μεγαλύτερη σφαγή όσων δικαιωμάτων έχουν απομείνει στους εργαζόμενους.
Για τον λόγο αυτό απευθυνόμαστε προσωπικά σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή, που βλέπει πού οδηγείται η κατάσταση, που αντιλαμβάνεται ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται πρώτα και κύρια τα σωματεία, τα Διοικητικά Συμβούλια, οι συνδικαλιστές, να μπουν μπροστά, να αποκαλύψουν στους εργαζόμενους τους σχεδιασμούς κυβέρνησης-εργοδοσίας, να συμβάλλουν στο να φυσήξει άλλος άνεμος στους χώρους δουλειάς, που θα διώξει τη μοιρολατρία, την απογοήτευση, τον εφησυχασμό. Το αγωνιστικό κάλεσμα των Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, σωματείων για να οργανώσουμε με τόλμη, το μεγάλο μέτωπο αγώνα για τη διεκδίκηση των απωλειών που είχαμε σε μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις και κυρίως για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν ή καταργούν τις ΣΣΕ, αποτρέποντας την επόμενη επίθεση που ετοιμάζεται, μπορεί να δώσει αυτόν τον αέρα. Καλούμε τα Διοικητικά Συμβούλια των εργατικών σωματείων της Μαγνησίας να συζητήσουν το κάλεσμα αυτό, να παραμερίσουν τις ηγεσίες που παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης και του ΣΕΒ, να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις, συμβάλλοντας στο να φτιαχτεί ένα μεγάλο κύμα συνδικαλιστικών οργανώσεων ικανό να περάσει στην αντεπίθεση».