Η καταγραφή του μοναδικού πλούτου της Κάρλας από τον φακό του Βαγγέλη Ξένου, ο οποίος έχει αφιερώσει αμέτρητες ώρες τα έξι τελευταία χρόνια φωτογραφίζοντας το οικοσύστημα της λίμνης, αναδεικνύει τους «θησαυρούς» που κρύβει ο τόπος, ενώ ο Βολιώτης δημιουργός έχει στη συλλογή του μία εντυπωσιακή σειρά εικόνων που αιχμαλωτίζουν όλες τις αισθήσεις.
Ο απολογισμός του Βαγγέλη Ξένου παρουσιάστηκε σε ένα βίντεο που επιμελήθηκε ο ίδιος και ανάρτησε στο YouTube πριν από λίγες ημέρες. Με 300.000 λήψεις μέσα σε μία εξαετία, έχει αφιερώσει μέχρι τώρα 600 ημέρες και 3.000 ώρες συνολικά για να διανύσει αποστάσεις 20.000 χιλιομέτρων, προκειμένου να βγάλει μία σειρά εντυπωσιακών φωτογραφιών. Παρατηρητής ενός εκ των σημαντικότερων λιμναίων οικοσυστημάτων στα Βαλκάνια, «αιχμαλώτισε» τις εναλλαγές του τοπίου, τις κινήσεις των πουλιών, τον κυματισμό του νερού, το ζωντάνεμα της βλάστησης και τον μαρασμό, όλες τις εποχές του χρόνου.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψε να εμπλουτίζει τη συλλογή του, την οποία διαδικτυακά παρουσιάζει στο γκρουπ «Λίμνη Κάρλα» στο Facebook. «Έως τώρα ξεπεράσαμε τους 2.500 ακόλουθους και είναι από τα τέσσερα σημεία της Γης. Από τη Νέα Ζηλανδία μέχρι την Ουκρανία, τη Βραζιλία και το Μαρόκο έχουμε επισκέπτες. Υπάρχει κόσμος που βλέπει τις φωτογραφίες της λίμνης από κάθε άκρη του πλανήτη», εξομολογήθηκε ο κ. Ξένος, ο οποίος στη συνέχεια εξήγησε τους λόγους που συνεχίζει με την ίδια όρεξη εδώ και έξι χρόνια: «Για πρώτη φορά φωτογράφισα τη λίμνη το φθινόπωρο του 2010. Οι απολογιστικοί αριθμοί που αναφέρω στο βίντεο είναι πραγματικοί. Έχω παρουσία μέχρι και τρεις φορές την εβδομάδα στην Κάρλα, την περπατάω κομμάτι-κομμάτι οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Είτε είναι βράδυ, είτε ξημέρωμα, είτε χειμώνας, καλοκαίρι, όλες τις εποχές. Έχω γυρίσει άπειρες φορές τη λίμνη. Κάποιες φορές η σύζυγός μου διερωτάται τι διαφορετικό βγάζω όποτε πηγαίνω εκεί. Στη σελίδα στο Facebook έχω ένα άλμπουμ που το ονόμασα «Τα χίλια πρόσωπα της λίμνης» Δεν έχω καλύψει ακόμη τον αριθμό, αυτή την περίοδο είμαι κοντά στο νούμερο 150. Δεν υπάρχει περίπτωση να συνδυάσεις την ίδια ώρα, τις ίδιες καιρικές συνθήκες, τα ίδια χρώματα ή το ίδιο φως. Κάθε φορά που πας, βγάζεις και κάτι άλλο».
Τα φλαμίνγκο συγκαταλέγονται στους πιο… εντυπωσιακούς επισκέπτες της Κάρλας. «Κάποιες χρονιές έμειναν και τον χειμώνα. Είχα φωτογραφίες από την παγωμένη λίμνη και δίπλα τα φλαμίνγκο. Από εκεί και πέρα, υπάρχει μόνιμος πληθυσμός, από πελεκάνους, κορμοράνους, αλλά και ερωδιούς, τους σταχτοτσικνιάδες. Ανά εποχή, τα μεταναστευτικά πουλιά έχουν καταγράψει στη συλλογική του μνήμη ως ενδιάμεσο σταθμό για να ξαποστάσουν και μετά να συνεχίσουν το ταξίδι τους, βόρεια ή νότια κάθε φορά», είπε ο κ. Ξένος, ο οποίος στη συνέχεια μίλησε για τις δυσκολίες του εγχειρήματός του: «Τα πουλιά έχουν συνήθειες. Αναγκάζεσαι να μελετήσεις, ποια είναι τα είδη που έρχονται και πού πηγαίνουν, τι χρωματισμό έχουν στο πτέρωμα ανάλογα με την εποχή που βρισκόμαστε, πού γεννάνε, πού ενδημούνε, πότε επιστρέφουν στη λίμνη και φυσικά, για τη συμπεριφορά τους όταν τα φωτογραφίζεις. Θέλει υπομονή αυτό. Χρειάζεται να ξέρεις επίσης να διαβάζεις τον καιρό. Βασικά πράγματα. Τον ουρανό, τα αστέρια, τον ήλιο. Όλα αυτά είναι μία πρόκληση να προχωράω ένα βήμα πιο μπροστά».
Κρυμμένος παράδεισος
Η αναβίωση του υδροβιότοπου ανέδειξε τα πολυποίκιλα χαρακτηριστικά της λίμνης Κάρλας, με τον Βαγγέλη Ξένο να λέει χαρακτηριστικά: «Οι εικόνες είναι απίστευτες. Υπάρχει ένας παράδεισος ακριβώς δίπλα μας. Βέβαια, για να τον ανακαλύψει ο καθένας μας, πρέπει να τον δει πάνω απ’ όλα με τα μάτια της ψυχής του. Οι φωτογραφίες που έχω, δεν είναι απλά μία ψευδαίσθηση από τη φωτογραφική μηχανή που υπέστησαν επεξεργασία από κάποιο πρόγραμμα. Ακόμη και ο μικρόκοσμος της λίμνης, με τις πεταλούδες, τις ακρίδες, τους γρύλλους, όλα αυτά τα έντομα ή τα ερπετά, υπάρχει και περιμένει να τον ανακαλύψουμε. Αν μπορέσει κάποια στιγμή και τελειώσει όλο το έργο της ανασύστασης της λίμνης και κυρίως στους χρόνους που πρέπει, αυτό θα ήταν το ιδανικό. Ξέρω ότι έρχονται άνθρωποι από πολύ μακριά για να δούνε τη λίμνη. Την ανακάλυψαν μέσα από τις φωτογραφίες μου. Μία ημέρα με σταμάτησαν ξένοι και με ρώτησαν αν ήξερα τον Ξένο. Ήταν από την Ισλανδία. Είχαν γνωστούς στην περιοχή και θέλησαν να επισκεφτούν τη λίμνη, πέφτοντας συμπτωματικά επάνω μου. Συστήνω ανεπιφύλακτα μία επίσκεψη στη λίμνη. Την άνοιξη το θέαμα είναι φαντασμαγορικό, ιδιαίτερα την ώρα που σηκώνεται ο ήλιος και χαϊδεύει το νερό της λίμνης, ενώ ξεδιπλώνονται τα πουλιά μετά τον ύπνο τους. Όπως και μία απογευματινή βόλτα με μία στάση στο ανατολικό ανάχωμα προς τα Κανάλια, μπορεί κάποιος να δει χρώματα που είναι σπάνια».
Ο Βολιώτης φωτογράφος κλείνοντας θυμήθηκε τις ωραιότερες στιγμές από τις περιπλανήσεις του στην Κάρλα: «Κάποιες συγκεκριμένες ώρες η λίμνη έχει σπάνια χρώματα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία φορά ζήτησα από τους υπεύθυνους του Φορέα Διαχείρισης της Κάρλας που συνεργάζομαι μαζί τους, να ακολουθήσω τον αρμόδιο υπάλληλο που πηγαίνει μέσα στη λίμνη και παίρνει δείγματα για αναλύσεις. Μπήκα μαζί του στη βάρκα. Ήταν σχεδόν νύχτα όταν συναντηθήκαμε. Αρχή άνοιξης. Ο ουρανός έγινε κατακόκκινος σαν ανέτειλε ο ήλιος. Ήταν ψηλά τα σύννεφα και βγαίνοντας, αυτό που είδα, δύσκολα το πιστεύεις ότι υπάρχει. Επίσης, σε δύση έχω δει να είναι ολόχρυσος ο ουρανός. Όλες αυτές οι εναλλαγές των τοπίων και των χρωμάτων δεν σβήνουν από τη μνήμη μου, όπως επίσης τη σοφία που τους χάρισε Εκείνος που τα δημιούργησε».
