Ισότητα και ισονομία στην πόλη μας…

του Γιώργου Ινεπολόγλου*

Στο τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες ενός θεάτρου του παραλόγου που εξελίσσεται μεταξύ στελεχών της δημόσιας διοίκησης , και αιρετών ή μόνιμων εκπροσώπων της, για τον τρόπο που λειτουργεί το δημοκρατικό πολίτευμα.
Χρόνια ολόκληρα όμως γινόμαστε μάρτυρες της κατάφορης παραβίασης των νόμων και θεσμών προκειμένου η μόνιμη ή αιρετή δημόσια διοίκηση να εφαρμόσει τις εκάστοτε παράνομες επιθυμίες της, αδιαφορώντας προκλητικά για τις παρεμβάσεις και υποδείξεις απλών πολιτών αλλά και στελεχών της, έστω και αν αυτοί προέρχονται από αντιπολιτευτικά ή όχι εκλογικά στρατόπεδα.

Σε μία ευνομούμενη πολιτεία ο νομοθέτης έχει καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ενεργούν οι πολίτες αλλά και η διοίκηση, ορίζοντας νόμους αλλά και θεσμούς. Έχουμε δει τον τρόπο με τον οποίο ο πολίτης ελέγχεται άμεσα αλλά και αυτόματα από τα θεσμοθετημένα όργανα. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, προκατασκευάζονται ανύπαρκτα αδικήματα για να διασύρουν και να εξαντλήσουν τους απλούς πολίτες στα δικαστήρια όπου τελικά αθωώνονται μετά από ανυπολόγιστη ψυχολογική και οικονομική επιβάρυνση «διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις», ανήμποροι πλέον να αντιδράσουν απέναντι στους σκευωρούς, Δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο και για τους εκλεγμένους εκπροσώπους . Αυτοί δαπανούν χρήματα από τον κρατικό κορβανά για να υποστηρίξουν τις ενέργειές τους έστω και αν αυτές είναι παράνομες.
Δεν έχουμε όμως δει τον τρόπο με τον οποίο ελέγχονται οι αιρετοί αλλά και μόνιμοι που ασκούν παράνομα ή παράτυπα διοίκηση. Οι μηχανισμοί αυτόματων ελέγχων υπάρχουν και για αυτούς. Δύσκολα όμως ενεργοποιούνται. Και δεν μιλώ βέβαια για τους Θεούς της δημόσιας διοίκησης στο επίπεδο βουλευτών και υπουργών. Εκεί το παιχνίδι είναι χαμένο, με τους μηχανισμούς καθυστέρησης και παραγραφής των αδικημάτων που έχουν εφευρεθεί. Μιλώ για τα κατώτερα στρώματα των κοινών θνητών, των εκλεγμένων ή μόνιμων υπαλλήλων σε πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια δημόσια διοίκηση.

Όπως διάβασα λοιπόν, υπουργός παροτρύνει, οι πολίτες (έστω και αν είναι εκλεγμένοι εκπρόσωποι) να καταφεύγουν σε συγκεκριμένη αρχή για να καταγγέλλουν τις παράνομες ενέργειές των διοικούντων. Και δεν φτάνει αυτό η παραίνεση αυτή συμπληρώθηκε και από υπόδειξη να επιλέγουν οι πολίτες το σωστό υπουργείο για να απευθύνουν τις καταγγελίες τους. Και στο σημείο αυτό ρωτάω. Που είναι οι μηχανισμοί ελέγχου; Δεν έχουν αντιληφθεί τίποτα; Εδώ ο κόσμος βοά για το μαύρο στην πόλη του Βόλου, για τα ακατάσχετα υβρεολόγια, για τις σεξιστικές επιθέσεις, για τους φουσκωτούς μπράβους που αντικαθιστούν την αστυνομία, για την παραβίαση διατάξεων και νόμων και άλλα πολλά. Και γιατί οι μηχανισμοί ελέγχουν μόνο τους απλούς πολίτες και εξαιρούν τους διοικούντες;

*φυσικός