Η Μαρτίνεζ, όπως και άλλοι πολλοί στην Οξάκα του Μεξικό περίμενε με ανυπομονησία τη σημερινή μέρα, καθώς η 1η Νοεμβρίου είναι αφιερωμένη στους νεκρούς.
Οι οικογένειες κάθε τέτοια μέρα φτιάχνουν αυτοσχέδιους βωμούς για να τιμήσουν τους αγαπημένους τους που έχουν φύγει από τη ζωή, ενώ συνηθίζουν να περνούν τη νύχτα στο νεκροταφείο, ανάβοντας κεριά με την ελπίδα ότι θα φωτίσουν τα μονοπάτια τους.
«Φτιάχνουμε τους βωμούς για να διατηρήσουμε τον πολιτισμό των προγόνων μας», δήλωσε η 41χρονη Μαρτίνεζ η οποία ζει στην πόλη Santa Maria Atzompa. Κάθε χρόνο στις 31 Οκτωβρίου τοποθετεί έναν βωμό τριών επιπέδων στη βεράντα της. Πρώτα πιάνει τα λουλούδια, μετά ένα είδος κατιφέ που είναι γνωστό ως cempasuchil και στη συνέχεια τα δένει, σχηματίζοντας μια αψίδα, που στέκεται πάνω από τον βωμό.
«Αυτή η αψίδα είναι η πύλη για να μπορούν οι νεκροί να φτάσουν στο σπίτι μας», είπε και πρόσθεσε «Δημιουργούμε επίσης ένα μονοπάτι από λουλούδια μέχρι την πόρτα ως σημάδι καλωσορίσματος».
Έπειτα η 41χρονη άναψε ένα θυμίαμα, που πιστεύεται ότι καθοδηγεί τις ψυχές και τοποθέτησε τρόφιμα όπως μήλα, φιστίκια, ψωμί και σοκολάτες, που όπως είπε είναι για τη γιαγιά της.
Αυτή τη μέρα δεν γιορτάζουμε τον θάνατο αλλά τους προγόνους τους, δήλωσε ο τοπικός γραμματέας πολιτισμού, Victor Cata. «Είναι μια γιορτή για εκείνους με τους οποίους μοιραστήκαμε κάποτε χρόνο και στέγη, και που άλλοτε είχαν σάρκα και οστά, όπως εμείς».
Οι παραδόσεις αυτές μεταβιβάζονται στις νέες γενιές από μικρή ηλικία. Η 8χρονη κόρη της Martinez, που συμμετέχει στις προετοιμασίες, ρώτησε, αν μπορεί να στολίσει τον βωμό με τα φρούτα, ενώ η μητέρα της ανέθεσε να κρατήσει τα κεριά αναμμένα.
Μόλις δύσει ο ήλιος, οι ντόπιοι συγκεντρώνονται στο νεκροταφείο για να ανάψουν κεριά πάνω από τους οικογενειακούς τάφους και να ξεκινήσουν μια αγρυπνία, που είναι γνωστή ως «vela».
Η 58χρονη Maria επισκέφθηκε τον τάφο του συζύγου της το μεσημέρι. «Αισθάνομαι ότι επιστρέφουν σήμερα, αλλά πιστεύω επίσης ότι είναι μαζί μας καθημερινά, όχι μόνο αυτή την ημερομηνία», είπε.
Στην περιοχή ζουν 16 διαφορετικές κοινότητες αυτόχθονων αλλά και πολίτες αφρικανικής καταγωγής. Οι παραδόσεις τους, όπως παρατηρεί ο Ceta, διαφέρουν αλλά είναι όλες βασισμένες σε μια κοινή αρχαία γνώση για τη γη. «Ο Οκτώβριος και ο Νοέμβριος είναι η περίοδος ξηρασίας, όταν η γη μαραζώνει. Αλλά αναγεννιέται, οπότε υπάρχει αυτή η αντίληψη ότι οι νεκροί επιστρέφουν για να απολαύσουν αυτό που αγάπησαν στη ζωή τους», τονίζει.
Πηγή: Έθνος