Η σημερινή κηδεία του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου εκτός από το κοινωνικό κουτσομπολιό που γαλαζοαίματοι και πολιτικοί θα παρευρεθούν, σφραγίζει το τέλος ενός θεσμού στην Ελλάδα. Μπορεί πολιτειακά να είχε επέλθει το τέλος του το 1974 με το δημοψήφισμα, όπου το 70% των Ελλήνων αποφάσισε την προεδρευόμενη δημοκρατία, ωστόσο η βασιλεία παρέμενε στη μνήμη και τα θυμικό ουκ ολίγων, καθώς ο τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος ήταν ζωντανός. Έστω και χωρίς τίτλο, στη συνείδηση αρκετών, κυρίως των μεγαλύτερων που τον έζησαν και με τον τίτλο, ο ίδιος παρέμενε ο εκφραστής τους, ο νέος, όμορφος, με αθλητικά προσόντα βασιλιάς, που αντιπροσώπευε το ιστορικό παρελθόν της Ελλάδας. Με το βιολογικό τέλος του τέως, όλο αυτό παύει να υπάρχει. Μάλιστα όλες αυτές τις μέρες ο κόσμος μέσα από αφιερώματα είχε την ευκαιρία να θυμηθεί ξανά την ιστορία του Κωνσταντίνου και πώς επενέργησε στα πολιτικά πράγματα. Είναι καλό να γνωρίζουμε ξανά την ιστορία για να μην ξεχνάμε την αξία της δημοκρατίας, όπου ο λαός είναι κυρίαρχος και οι εκλεγμένοι μόνο σε αυτόν απολογούνται. Γιατί μην το ξεχνάμε, ένας βασιλιάς ή ένας δικτάτορας δεν απολογείται σε κανέναν άλλο, παρά μόνο στον εαυτό του.
Φ.Σ.