Καλεσμένη μας σήμερα η Δέσποινα Λούλη.
Επιμέλεια
Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά
Καλώς ήρθες, Δέσποινα, ξανά στο σπίτι σου. Τα χρόνια της καριέρας σου ως δημοσιογράφος στη Θεσσαλία, το Θήτα Week, η συμπόρευση μαζί σου, η Ελένη Παπαρήγα με τρομερό ζήλο να κινεί τα πάντα. Ας αρχίσουμε από την αρχή όμως. Καταγωγή, παιδικά χρόνια, σπουδές, οικογένεια;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Η μητέρα μου μεγάλωσε επίσης εδώ, ενώ ο μπαμπάς μου, με νησιώτικες ρίζες, μεγάλωσε στον Πόρο και ήρθε εδώ για τις σπουδές του.
Τα παιδικά μου χρόνια τα θυμάμαι πολύ ευχάριστα. Πάντα περνούσαμε πολύ χρόνο με τα αδέρφια μου, μαζί στο καθημερινό παιχνίδι, μαζί στο σχολείο, μαζί στις καλοκαιρινές διακοπές. Το συναίσθημα ότι μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο, είναι ένα συναίσθημα που μου έχει μείνει χαραγμένο και αποτελεί μια από τις ομορφότερες αναμνήσεις μου. Θυμάμαι τα Χριστούγεννα, τα οικογενειακά τραπέζια, τη μαμά μου καταπληκτική νοικοκυρά, να στρώνει πάντα τα τραπέζια και να μαγειρεύει για τους οικογενειακούς φίλους και τους συγγενείς.
Αποφοίτησα από τις Ουρσουλίνες, ένα σχολείο αυστηρό στις αρχές και τα «πρέπει». Από πάντα αγαπούσα το γράψιμο και αυτή μου η αγάπη, με οδήγησε στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Ήξερα ότι από εκεί θα μπορούσα να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία, όπως και έγινε. Και κάπου εκεί γνώρισα τον άντρα μου. Λίγα χρόνια αργότερα ήρθαν ο γάμος και τα παιδιά.
Πόσες αλλαγές έφερε στη ζωή σου ο γάμος; Οι κόρες σου;
Και ο γάμος και οι κόρες μου έφεραν στη ζωή μου πολλές αλλαγές, που στο σύνολό τους είναι όλες πολύ θετικές και όμορφες. Όπως καλά γνωρίζετε, με την οικογένεια οι υποχρεώσεις και η καθημερινότητα αλλάζουν. Πλέον δεν είναι κανείς μόνος του, αλλά κομμάτι μιας ομάδας. Και φυσικά όλο αυτό είναι πανέμορφο. Οι προκλήσεις είναι φυσικά πολλές και έρχονται με τις καθημερινές υποχρεώσεις. Αλλά το σημαντικό είναι για εμένα, να αντλώ χαρά από την καθημερινότητά μου και από τους ρόλους που επέλεξα.
Δόξα τον Θεό, τα ευχάριστα που προκύπτουν από την οικογένεια είναι τόσα πολλά, που οποιαδήποτε καθημερινή δυσκολία προκύπτει, την ξεχνάω αμέσως.
Οι μέρες πλέον είναι γεμάτες, από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς οποιοδήποτε σταματημό. Νομίζω ότι για όλες τις μαμάδες ισχύει το ίδιο. Οι μέρες είναι πάντα γεμάτες με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό. Όλα περιστρέφονται γύρω από τα παιδιά και όλες «χορεύουμε» στον ρυθμό τους, με μόνο χρόνο, τις στιγμές που ξεκουράζονται. Και αυτό είναι υπέροχο. Ό,τι πιο σημαντικό έχουμε είναι αυτά και ο χρόνος που τους αφιερώνουμε το καλύτερο δώρο που μπορούμε να τους κάνουμε.
Ξέρω πως γράφεις. Θα μας πεις λεπτομέρειες;
Γράφω από μικρή. Πάντα κρατούσα ημερολόγια και πάντα από τα βιβλιοπωλεία μού άρεσε να αγοράζω τετράδια, τα οποία θα χρησιμοποιούσα στη συνέχεια, από το να κρατήσω σημειώσεις, να γράψω τα καθήκοντα του σχολείου, αλλά και να γράψω ένα λεύκωμα, να ζωγραφίσω και πολλά άλλα!
Στη συνέχεια, όσο ήμουν στο πανεπιστήμιο, βρέθηκα να αρθρογραφώ σε εφημερίδες και περιοδικά, πράγμα που συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στον Βόλο για τρία χρόνια. Το γράψιμο αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου.
Μόλις γέννησα την πρώτη μου κόρη, γεννήθηκαν μέσα μου πολύ όμορφα και πρωτόγνωρα συναισθήματα. Έψαχνα τρόπο να τα εκφράσω και κάπως έτσι κυκλοφόρησε το πρώτο μου παραμύθι. Αυτό ήταν για εμένα ένα νέο, πολύ όμορφο ξεκίνημα. Ακολούθησαν δύο ακόμα παιδιά και δύο ακόμα παραμύθια. Τα αγαπώ και τα τρία το ίδιο, γιατί τα εμπνεύστηκα από τα παιδιά μου και φυσικά τα αφιέρωσα σε εκείνα. Μάλιστα το τελευταίο, με τίτλο «Η μικρή Στεφανία και οι πολύχρωμοι χαρταετοί» μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μίνωα. Πραγματεύεται τη σημασία του χρόνου. Μια οικογένεια βρίσκεται ξαφνικά να περνά λόγω πανδημίας περισσότερο χρόνο μαζί στο σπίτι, ξαναγνωρίζεται μεταξύ της, και κλείνει το κενό που δημιουργήθηκε μεταξύ των μελών της λόγω φόρτου εργασίας και υποχρεώσεων όλα τα περασμένα χρόνια. Οι χαρταετοί γίνονται σύμβολο αγάπης.
Γιατί στο βιβλίο σου επέλεξες τους χαρταετούς ως σύμβολο;
Πάντα αγαπούσα τους χαρταετούς. Κάθε χρόνο θυμάμαι να βλέπω τον μπαμπά μου να φτιάχνει τον ολόδικό μας χαρταετό. Θυμάμαι να τον βοηθάω να κόψουμε και να ράψουμε την ουρά, την αγωνία του για να τον πετάξουμε και την περηφάνια όλων μας όταν τον βλέπαμε να ανεμίζει στον ουρανό. Οι χαρταετοί κρύβουν μέσα τους μια ελευθερία, μια ομορφιά και μια περηφάνια που μαγεύουν τους πάντες.
Έτσι και στο τελευταίο μου βιβλίο, οι χαρταετοί είναι αυτοί που φέρνουν πιο κοντά μαμά και κόρη, γιατρεύουν τη σχέση τους και τις κάνουν να βρουν περισσότερη ομορφιά στη σχέση και στην καθημερινότητά τους.
Αλήθεια πείτε μου, πιστεύετε υπάρχει άνθρωπος που δεν αγαπά τους χαρταετούς;
Και η αφιέρωση που έχεις μπροστά; «Στην αγαπημένη μου κόρη Στεφανία! Χαρταετό μου στα σύννεφα».
«Σύννεφα» έχουμε όλοι, πρέπει λοιπόν να βρίσκουμε τους χαρταετούς μας για να ξεπερνάμε τις δυσκολίες που μας προκύπτουν καθημερινά και να συνεχίζουμε την πορεία μας δυνατά.
Νομίζω πως υπάρχει και επιχειρηματική δραστηριότητα δική σου… Για πες μας…
Μετά από ένα επαγγελματικό διάλειμμα, αποφάσισα να επιστρέψω με ένα πρότζεκτ τελείως διαφορετικό. Δημιούργησα λοιπόν στην Αθήνα ένα concept store για παιδιά. Σε αυτό θα βρει κανείς βιβλία, παιχνίδια, χειροτεχνίες, ρούχα και αξεσουάρ για το παιδί.
Το κατάστημα αποτελεί το δεύτερο σπίτι μου. Είναι ένας χώρος που τον δημιούργησα με πολλή αγάπη και απολαμβάνω κάθε στιγμή σε αυτό. Η επαφή με τον κόσμο που μας επισκέπτεται καθημερινά είναι ένα κομμάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Η κάθε καλημέρα και καλησπέρα, το αμπαλάρισμα των δώρων, η καλή εξυπηρέτηση. Όταν μάλιστα αυτά συνοδεύονται και από καλά λόγια πελατών, τότε η χαρά γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.
Δεν αναφέρομαι στα δύσκολα του Νίκου Λούλη. Θα έρθει και η σειρά του να μας τα πει. Οι δικές σου δραστηριότητες στο πλαίσιο των επιχειρήσεων της οικογένειας…
Στηρίζω τον άντρα μου σε αυτό που έχει αναλάβει. Η καθημερινότητά του είναι πάντα γεμάτη και η δουλειά απαιτητική, οπότε το να είμαι δίπλα του σε αυτό, είναι για εμένα και για εμάς πολύ σημαντικό.
Ελεύθερο χρόνο έχεις; Χόμπι;
Ελεύθερο χρόνο δεν έχω, αλλά δημιουργώ για ένα πράγμα που με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα και αυτό δεν είναι άλλο από τη γυμναστική. Φροντίζω να τρέχω τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα και η αλήθεια είναι ότι είναι ο δικός μου χρόνος, αυτός που έχω για τον εαυτό μου και εμένα. Θα φορέσω τα ακουστικά μου και για μία ώρα θα χαθώ στις σκέψεις μου κάτω από την αγαπημένη μου μουσική. Όσο κουρασμένη και να είμαι φροντίζω να μην το παραλείπω ποτέ και κάθε φορά που τρέχω, νιώθω την ίδια ευεξία.