Επιμέλεια
Μαίρη Τσακνάκη –Γαβαλά
Χαριτίνη, με την ποιητική συλλογή σου Ιδεατή Ολότητα, πήρες επάξια ξεχωριστή θέση στον ποιητικό χώρο. Πεζός λόγος, λοιπόν, ή στίχος;
Όταν σκέψεις και λέξεις βρίσκουν τον δρόμο τους, εξελίσσονται, ανάλογα, σε πεζό ή ποιητικό λόγο.
Παρόλο που διαβάζω όλα τα λογοτεχνικά είδη, από παιδί με γοήτευε περισσότερο η ποίηση. Σέβομαι και διαβάζω τους πολλούς καλούς κλασικούς και σύγχρονους ποιητές κι ελπίζω να συνεχίσω το ίδιο επάξια, όπως γενναιόδωρα λέτε, εξελίσσοντας τη γραφή μου.
Η εκπαίδευση στον αστερισμό του κορωνοϊού;
Πρόκειται για την πιο δύσκολη περίοδο που βιώνω μετά από 25 χρόνια ως εκπαιδευτικός.
Είναι συγκινητική η προσαρμοστικότητα των μικρών μαθητών, ωστόσο, με προβληματίζει πολύ η συνέχεια. Όλοι γνωρίζουμε πως όσο κι αν επιβάλλεται να τηρούμε τα πρωτόκολλα, είναι στη βάση τους αντιπαιδαγωγικά και θα έχουν ιδιαίτερα αρνητικό αντίκτυπο σε περίπτωση μακροχρόνιας εφαρμογής τους.
Όσο κι αν κερδίσαμε σε μεγάλο βαθμό το μεγάλο στοίχημα με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς, βρισκόμαστε στην αρχή μιας δεύτερης δύσκολης περιόδου με αβεβαιότητα και ανασφάλεια.
Ποια η στάση της γιαγιάς, της μοντέρνας, νέας γιαγιάς; Γιατί όπως γνωρίζω είσαι άριστη και σ’ αυτό τον ρόλο.
Δεν ξέρω αν είμαι άριστη. Αυτό ελπίζω να μου το πει η μικρή Χαριτίνη όταν μεγαλώσει.
Αυτό που ξέρω είναι πως τα συναισθήματα για τα εγγόνια μας είναι τόσο έντονα, σε βαθμό που έχουν ψυχοθεραπευτική επίδραση στις γιαγιάδες και τους παππούδες. Είναι ελιξίριο αυτή η μορφή αγάπης.
Η νέα γιαγιά ασχολείται με το εγγόνι της όταν της το ζητούν χωρίς να γίνεται παρεμβατική, αλλά και χωρίς να χάνει τα προσωπικά της ενδιαφέροντα.
Πώς θα αντιδράσεις όταν δεν θα είσαι πια νέα;
Δεν με τρομάζουν οι ρυτίδες, γι’ αυτό και δεν έχω ασχοληθεί με τις ήδη υπάρχουσες. Αυτά που με τρομάζουν είναι η αρρώστια και η άνοια. Ευτυχία είναι να καλομεγαλώνουμε χωρίς να γινόμαστε βάρος στους άλλους.
Δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω αν δω ότι χάνω τη μνήμη μου ή στο ενδεχόμενο μιας σοβαρής αρρώστιας. Αυτά απεύχομαι.
Κοσμική ζωή ή απλά κοινωνική; Πού ποντάρει η Χαριτίνη;
Κυκλοφορώ πολύ, αλλά παρέα με την οικογένεια, αγαπημένους συγγενείς ή φίλους χρόνων.
Αυταπόδεικτο, λοιπόν, ότι ποντάρω στο να περνώ καλά με ανθρώπους με τους οποίους έχω σχέσεις ουσίας.
Ποτέ δεν είχα σχέσεις σκοπιμότητας.
Η κοσμικότητα εμπεριέχει το στοιχείο της ρηχότητας, όταν επιδιώκεται άνευ λόγου.
Σινεμά, διάβασμα ή θέατρο;
Έχω ταυτίσει το σινεμά με τις χειμωνιάτικες αίθουσες και το θέατρο κυρίως με τις αθηναϊκές σκηνές.
Μου λείπουν και τα δυο αυτό το δύσκολο διάστημα, λόγω του ιού.
Τα βιβλία είναι προέκταση των χεριών μου. Δεν υπάρχει μέρα που να μην έχω διαβάσει από λίγες σελίδες μέχρι και δυο ή τρία βιβλία.
Έρωτας ή φιλία;
Είσαι ατελής αν δεν έχεις ζήσει τον δυνατό, αμοιβαίο έρωτα στη νεότητά σου κι αν δεν έχεις παλιούς καλούς φίλους δίπλα σου όταν μεγαλώνεις.
Νους ή καρδιά; Λογική ή συναίσθημα;
Νους – λογική σε συνδυασμό με καρδιά – συναίσθημα για τις σοβαρές αποφάσεις.
Δεν έχετε παρατηρήσει ότι όλες οι επιτυχημένες μας αποφάσεις είναι αυτές έχουμε πάρει όταν έχουμε καταφέρει να ισορροπήσουμε εντός μας νου και συναίσθημα και τα χρησιμοποιήσαμε στη σωστή δοσολογία;
Η θρησκεία, τι ρόλο παίζει στη ζωή σου;
Σε μικρή ηλικία σηκωνόμουν νωρίς τις Κυριακές και πήγαινα στην εκκλησία.
Σήμερα αμελώ συχνά το ραντεβού με τον πνευματικό μου.
Τον ελεύθερο χρόνο σου, τι κάνεις; Τι θα σου άρεσε να κάνεις αν ήταν μόνο στο χέρι σου;
Διαβάζω, γράφω, παίζω με τη μικρή Χαριτίνη, πηγαίνω καθημερινά στη θάλασσα το καλοκαίρι και βγαίνω σχεδόν καθημερινά.
Είμαι ευγνώμων για όσα μου έχει δώσει η ζωή, ωστόσο, αν ήταν στο χέρι μου, θα έκανα και πολλά ταξίδια.
Χαριτίνη Μαλισσόβα, σ’ ευχαριστώ πολύ.
Κυρία Γαβαλά, αγαπητή μου Μαίρη, ευχαριστώ πολύ για την τιμητική φιλοξενία. Εύχομαι καλή πορεία στη νέα σου στήλη, το ερωτηματολόγιο του Proust.