Ακόμη περισσότερο εξαπλώθηκε φέτος η φτώχεια στα σχολεία του Βόλου λόγω της οικονομικής κρίσης. Η μείωση της αγοραστικής κίνησης στα κυλικεία αγγίζει ακόμη και το 50% σε σχέση με πέρυσι, ενώ υπάρχουν σχολεία, όπου και το 80% των μαθητών δεν αγοράζει κανένα φαγώσιμο. Επίσης, όλο και περισσότεροι μαθητές ζήτησαν συνδρομή για την προμήθεια σχολικών ειδών, ενώ αυξήθηκαν τα παιδιά που λαμβάνουν κολατσιό μέσω των ενοριών. Συγχρόνως οι μαθητές αναγκάζονται να κόψουν ώρες από τα φροντιστήρια, ακόμη και αν βρίσκονται στη Γ’ τάξη Λυκείου και στην τελική ευθεία για τις πανελλαδικές εξετάσεις, αφού οι γονείς τους δεν έχουν να πληρώσουν. Στα Δημοτικά εντείνονται οι προσπάθειες για τη συγκέντρωση τροφίμων για να δίνονται στα άπορα παιδιά, μέσα από τη συνεργασία εκπαιδευτικών, γονέων και τοπικών επιχειρήσεων, ενώ η Μητρόπολη μέσω των ενοριών προσφέρει καθημερινά 200 φαγώσιμα σε μαθητές, όταν πέρυσι ήταν 150. Στα Γυμνάσια πέρα από τη συγκέντρωση τροφίμων, γίνονται και μαθήματα σε άπορους μαθητές που δεν μπορούν να μεταβούν στα φροντιστήρια, καθώς το Υπουργείο Παιδείας για ακόμη μια χρονιά καθυστέρησε την έναρξη της ενισχυτικής διδασκαλίας. Συνολικά εκτιμάται ότι στα 100 σχολεία, Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που λειτουργούν στο Βόλο υπάρχουν μεταξύ 700 και 1.000 μαθητών που χρήζουν βοήθειας.
Πέντε χρόνια μετά την εκδήλωση της βαθύτατης οικονομικής κρίσης και το Κράτος δεν έχει αναπτύξει ένα καθημερινό δίκτυο διανομής φαγητού στους χιλιάδες άπορους μαθητές. Και το κενό αυτό επιχειρείται να καλυφθεί είτε από τη Μητρόπολη Δημητριάδος είτε από τη συνεργασία εκπαιδευτικών και κυλικείων, ώστε κάποιες πολύ επείγουσες περιπτώσεις να σιτίζονται καθημερινά από εκεί.
Χρειάζονται, όμως και άλλες παρεμβάσεις. Πριν μερικές ημέρες ο Δήμος Βόλου ζήτησε από τους διευθυντές σχολείων να αναφέρουν πόσοι είναι οι άποροι μαθητές, ώστε να εξευρεθούν πόροι για την καθημερινή τους σίτιση.
Εκπαιδευτικοί και μαθητές που μίλησαν στη «Θ» τονίζουν πως φέτος η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από τα προηγούμενα χρόνια και οι εικόνες φτώχειας στα σχολεία γίνονται όλο και πιο έντονες, αφού αφορούν από τις ανάγκες για τρόφιμα μέχρι και τα σχολικά είδη αλλά και τα ρούχα.
Ο διευθυντής του 4ου Γυμνασίου Βόλου κ. Γιώργος Βαρνάβας ανέφερε πως «το Γυμνάσιο λειτουργεί σε μια εργατική περιοχή, όπως είναι η Νεάπολη και η φτώχεια είναι ακόμη μεγαλύτερη χρόνο με το χρόνο. Αυτό φαίνεται περισσότερο φέτος, όπου οι μαθητές αδυνατούν να λάβουν τα υλικά, όπως παράδειγμα για το μάθημα των καλλιτεχνικών ή να συμμετέχουν σε εκδρομές. Επίσης παιδιά που δεν έχουν χρήματα για να πάνε σε φροντιστήριο, τα εντάσσουμε στα Τμήματα Ένταξης, ασχέτως που δεν παρουσιάζουν κάποια μαθησιακή δυσκολία, ώστε να βοηθηθούν ακόμη περισσότερο στη διδασκαλία. Συγχρόνως έχουμε μαθητές που τους βοηθάμε με διάθεση κολατσιού, ενώ προσφέρουμε συχνά και τρόφιμα σε οικογένειες άπορων μαθητών μας. Γενικότερα η κατάσταση είναι δύσκολη και τα παιδιά κάνουν μεγάλη προσπάθεια σε τέτοιες συνθήκες».
Βοήθεια σε τρία επίπεδα
Στα 16ο και 30ο Δημοτικά Βόλου που λειτουργούν δίπλα στο Ορφανοτροφείο η παροχή βοήθειας στους άπορους μαθητές γίνεται σε τρία επίπεδα. Όπως εξήγησε ο διευθυντής κ. Φίλιππος Κωνσταντινίδης, «για όλες τις δραστηριότητες αλληλεγγύης ενεργοποιούνται οι εκπαιδευτικοί των δύο σχολείων αλλά και οι γονείς. Υπάρχουν δέκα και πλέον μαθητές που καθημερινά λαμβάνουν δωρεάν το κολατσιό τους από το κυλικείο. Παράλληλα έχουμε τη καθημερινή συνδρομή τοπικών επιχειρήσεων για τη διάθεση διαφόρων τροφίμων, όπως ψωμιού, γάλακτος και άλλων μακράς διάρκειας για τη διάθεσή τους σε οικογένειες μαθητών που έχουν οικονομικό πρόβλημα, ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα συγκεντρώνουμε ως σχολεία μαζί με τους γονείς τρόφιμα και τα δίνουμε πάλι σε άπορες οικογένειες της σχολικής κοινότητας. Έχουμε δηλαδή δημιουργήσει ένα οργανωμένο δίκτυο αλληλεγγύης, καθώς βλέπουμε ότι η φτώχεια κάνει όλο πιο έντονη την εμφάνισή της στα σχολεία».
Δεν τρώνε οι οκτώ στους δέκα
Καθρέφτης της φτώχειας στα σχολεία αποτελεί η κατάσταση στα σχολικά κυλικεία. Όπως μας αναφέρουν αρμόδιοι κυλικείου σε συστεγαζόμενο Γυμνάσιο και Λύκειο της πόλης, «η κατάσταση είναι τραγική. Μπαίνουμε μέσα. Λόγω κρίσης δεν τρώνε ίσως και οι οκτώ στους δέκα. Υπάρχουν πολλοί μαθητές που δεν τρώνε τίποτα για ένα ολόκληρο πρωί, ενώ πίνουν νερό από τις βρύσες και τους δίνουμε συνεχώς πλαστικά μπουκάλια για να τα γεμίζουν νερό. Από πέρυσι η κατανάλωση μπορεί να μειώθηκε μέχρι και 50%. Εκεί που κάποιοι αγόραζαν πέντε φορές την εβδομάδα, τώρα αγοράζουν τρεις φορές».
Τι λένε οι μαθητές
Ο Χρήστος Σακούτης από τη Β’ τάξη του 8ου ΓΕΛ Βόλου, τόνισε πως «ζω την οικονομική κρίση από το τέλος Δημοτικού. Και διαπιστώνω πως στην αρχή της κρίσης τα πράγματα στο σχολείο ήταν πιο ήπια. Χρόνο με το χρόνο, όμως οι συνέπειες της κρίσης γίνονται όλο και πιο ορατές και έντονες. Δυστυχώς η φτώχεια στο σχολείο εξαπλώνεται όλο και περισσότερο. Και αυτό εκφράζεται με διάφορες μορφές. Για παράδειγμα πολλοί μαθητές σταμάτησαν να αγοράζουν κολατσιό στο σχολείο, ενώ άλλοι περιόρισαν τα φροντιστήρια. Και είναι τραγικό να βλέπεις μαθητές να κόβουν ώρες από το φροντιστήριο γιατί οι οικογένειές τους δεν έχουν χρήματα. Και κόβουν ώρες σε μαθήματα που θα διαγωνιστούν σε πανελλαδικές εξετάσεις, ενώ δεν μπορείς να ανοίξεις εύκολα κουβέντα με αυτά τα παιδιά για το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν».
Παίρνοντας το λόγο η μαθήτρια της Γ’ τάξης του 8ου ΓΕΛ Βόλου Εύα Μαρινοπούλου τόνισε πως «οι μαθητές της Γ’ τάξης βιώνουν πιο έντονα τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, γιατί είναι η χρονιά που δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις και δυστυχώς κάποιοι υποχρεώνονται να κόψουν ώρες από τα φροντιστήρια, να ζουν σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον και έτσι να δημιουργούνται συνθήκες χειρότερες για την επιτυχία τους σε σχέση με άλλους μαθητές που δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα. Γενικότερα οι μαθητές που προέρχονται από οικογένειες οι οποίες έχουν κτυπηθεί από την κρίση, είναι επηρεασμένοι αρνητικά στην ψυχολογία τους, δεν έχουν την ίδια σιγουριά για τις γνώσεις και ικανότητές τους σε σχέση με άλλους που κάνουν πολλές ώρες διδασκαλία στα φροντιστήρια».
Η ίδια πρόσθεσε πως αντιπροσωπεύει μια γενιά που μεγάλωσε στην κρίση η οποία όμως δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και ηθική, κοινωνική. Η νέα γενιά έχει επηρεαστεί σε πολλούς τομείς και η εκπαίδευση είναι ένας από τους τομείς που πρέπει να βελτιωθεί. Βέβαια ο έφηβος Έλληνας παρά την ψυχολογική κατάπτωση λόγω κρίσης, ελπίζει για το καλύτερο.
Από την πλευρά της η μαθήτρια της Γ’ τάξης του 8ου ΓΕΛ Βόλου Ελίνα Μπουραζάνα, σημείωσε ότι, «όσο προσηλωμένος και αν είναι ο μαθητής στο στόχο του για τις πανελλαδικές εξετάσεις, αν δεν του το επιτρέπουν οι οικονομικές συνθήκες της οικογένειας, μπορεί να μην πετύχει στη σχολή που θέλει. Άλλωστε το σύστημα των πανελλαδικών είναι ανταγωνιστικό, στηρίζεται πολύ στα φροντιστήρια και η κρίση έρχεται να ψαλιδίσει τις δυνατότητες των μαθητών».
Η ίδια πρόσθεσε πως η Ελλάδα έχει έξυπνα παιδιά και δεν θα πρέπει να νιώθουν «άχρηστα» αν δεν πετύχουν στις πανελλαδικές εκεί που θέλουν. Ωστόσο με την κρίση δεν έχουν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν τη γνώση τους, εγκλωβίζονται και δεν κυνηγούν τα όνειρά τους επιλέγοντας σχολές που νομίζουν ότι θα τους προσφέρουν οικονομική αποκατάσταση και όχι κάτι άλλο.
Ντρέπονται να μιλήσουν για το πρόβλημα
Από την πλευρά του ο μαθητής της Γ’ τάξης του 8ου ΓΕΛ Βόλου Θανάσης Καφενταράκης υπογράμμισε πως «καθημερινά βιώνουμε πολλά στοιχεία της κρίσης στο σχολείο, όπως μαθητές που αδυνατούν να φάνε από το κυλικείο. Βέβαια στο σχολείο μας οι καθηγητές μας ακούν και κάθονται μαζί μας για να λύσουμε το πρόβλημα. Και η ψυχολογική ενίσχυση που προσφέρουν είναι πολύ σημαντική σε περιόδους ανάγκης. Άλλωστε οι μαθητές χρειάζονται πάντα κάποιον για να τους ανεβάσει την ψυχολογία».
Παράλληλα από την Πρόνοια έχει ζητηθεί, όσοι μαθητές έχουν οικονομικό πρόβλημα να το δηλώσουν στη διεύθυνση του σχολείου, ώστε να τύχουν στήριξης σε φαγητό. Ωστόσο οι μαθητές φοβούνται, ντρέπονται να δηλώσουν ότι οι γονείς τους είναι δικαιούχοι και μα πρέπει να λαμβάνουν ένα πιάτο φαΐ. Φοβούνται ότι θα είναι δακτυλοδεικτούμενοι.
Παράλληλα και το σχολείο μέσω των μαθητών, των καθηγητών και των γονέων συγκεντρώνει τρόφιμα και τα προσφέρει σε οικογένειες που τα έχουν ανάγκη.
Παράλληλα ο Θανάσης Καφενταράκης κάνει την αυτοκριτική του για τη νέα γενιά επισημαίνοντας πως «μεγαλώνουμε σε μια κοινωνία που έχουμε καλομάθει. Οι γονείς μας μάς μεγάλωσαν με όλα τα απαραίτητα, δεν μας έλειψε τίποτα, και με το παραπάνω. Και αυτό είναι το κακό, ότι δηλαδή, ίσως δεν θα μπορούμε εμείς να προσφέρουμε στα δικά μας παιδιά, αν συνεχιστεί η κατάσταση αυτή, τα προς τα ζην».