Σοβαρή έλλειψη στα τεχνικά επαγγέλματα παρατηρείται τον τελευταίο καιρό, με αποτέλεσμα υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, ψυκτικοί, ελαιοχρωματιστές κ.λπ. να είναι δυσεύρετοι. Νέοι σε ηλικία άνθρωποι δεν μπαίνουν στην εργασία, για διάφορους λόγους, ενώ πρόβλημα έχει προκαλέσει η φυγή δεκάδων επαγγελματιών των κλάδων αυτών κατά την περίοδο της υγειονομικής κρίσης στο εξωτερικό ή η αλλαγή «ρότας» προς άλλες δουλειές. Σήμερα στη «Θ» μιλούν άνθρωποι που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της οικοδομής, οι οποίοι δυσκολεύονται όχι να βρουν μόνο «χέρια», αλλά και να «μεταλαμπαδεύσουν» τη γνώση τους σε νέους ανθρώπους, που θέλουν να μπουν στην εργασία.
Ο Νίκος Νάνος είναι ψυκτικός, ο οποίος επισήμανε πως «για εμάς τους επαγγελματίες είναι ένα από το πιο δύσκολα πρότζεκτ σήμερα. Να βρούμε δηλαδή νέους ανθρώπους, που να έχουν διάθεση να μάθουν να ασκούν το επάγγελμα του ψυκτικού. Να τους εκπαιδεύσουμε, με στόχο να γίνουν οι αυριανοί τεχνικοί ψυκτικοί ή αντίστοιχα σε άλλους κλάδους υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κ.λπ.».
Ο ίδιος επισήμανε πως τα τεχνικά επαγγέλματα γενικώς περνούν μια κρίση στο θέμα της εξεύρεσης νέων υπαλλήλων. «Είναι κοινωνικό θέμα, γιατί, όπως όλα δείχνουν, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν τεχνικοί να καλύψουν τις ανάγκες που απαιτούνται» πρόσθεσε, ενώ ανέφερε πως το πρόβλημα είναι πολυδιάστατο και δεν οφείλεται αποκλειστικά σε έναν μόνο τομέα: «Η κοινωνία μας «οδηγεί» τα παιδιά στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με συνέπεια να υπάρχει έλλειψη μαθητευόμενων στις τεχνικές σχολές και κατ’ επέκταση στα τεχνικά επαγγέλματα. Επίσης, το μεγαλύτερο ποσοστό των γονέων θεωρεί πως είναι ιδανικό τα παιδιά να γίνουν επιστήμονες ή να «βολευτούν» στον δημόσιο τομέα, παραβλέποντας το αν μπορούν ή θέλουν να ακολουθήσουν τέτοιες κατευθύνσεις. Ή αν τελικά θα μπορέσουν να ζήσουν από αυτό. Ακόμη τα σημερινά παιδιά, όντας πολύ έξυπνα, είναι δύσκολο να αποδεχτούν πολλές φορές ίσως παλαιομοδίτικους τρόπους των τεχνιτών επαγγελματιών».
Ο Νίκος Νάνος θεωρεί πως οι νέες τεχνολογίες και ο τρόπος ζωής όπως e-shop, e-food και οτιδήποτε άλλο «e», έχει παίξει αρνητικό ρόλο στο να ασχοληθούν τα νέα παιδιά με κάτι άλλο. Όσον αφορά στις λύσεις στο σημαντικότατο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, τόνισε πως «πρέπει να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι γονείς, επαγγελματίες τεχνίτες, επιχειρηματίες του χώρου, σωματεία, φορείς, όπως ΟΕΒΕΜ και σίγουρα το Επιμελητήριο, Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, κυρίως από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου, ΟΑΕΔ, ώστε να δημιουργήσουν μαζί εποικοδομητικές συνεργασίες προς όφελος των νέων και στη συνέχεια της κοινωνίας μας».
Ο Δημήτρης Κατσέλος είναι υδραυλικός πάρα πολλά χρόνια. Όπως ο ίδιος επισήμανε υπάρχει μεγάλη έλλειψη στον κλάδο τους, αλλά και σε όλες τις τεχνικές δουλειές. «Δεν προτιμάται ο κλάδος των τεχνικών επαγγελμάτων, ειδικά από τους νέους» επισήμανε, προσθέτοντας πως «τα νεαρά άτομα είναι δυστυχώς καλομαθημένα. Γιατί να πάει να δουλέψει ο νέος σε ένα τόσο απαιτητικό επάγγελμα, μέσα στη βρωμιά; Προτιμά τη «νύχτα» και να εργαστεί στην εστίαση ή ως ντελιβεράς».
Ο ίδιος σημείωσε ότι «δυστυχώς προτιμά κάποιος να ζει με τις επιδοτήσεις του κράτους, τα επιδόματα ανεργίας και όχι μόνο και να εργάζεται τα απογεύματα με «μαύρα». Αυτή είναι η πραγματικότητα, όσο σκληρή κι αν ακούγεται».
Από την πλευρά του ο Δημήτρης Μυλωνάς, ηλεκτρολόγος, ανέφερε ότι η έλλειψη στον κλάδο του παρατηρείται πολύ έντονα τον τελευταίο 1,5 χρόνο. «Μέχρι πριν λίγους μήνες 60 άτομα, διαφόρων ειδικοτήτων, έφυγαν από εργολάβους οικοδομών και δουλεύουν στον κλάδο του ντελίβερι. Όσο και περισσότερα χρήματα και να παίρνουν, όσο και πιο εύκολο να είναι το χρήμα, δεν παύει όμως να μην έχουν το ένσημο και να μη σκέφτονται το συνταξιοδοτικό τους» σημείωσε.
Για τον ίδιο το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι δεν υπάρχουν τα κατάλληλα τμήματα για ηλεκτρολόγους, στα οποία θα μάθουν σωστά τη δουλειά. Όσον αφορά στους νέους, επισήμανε πως προτιμούν να αποκτήσουν ανώτερα πτυχία μέσω μιας ανώτατης σχολής π.χ. ΑΕΙ. «Αυτοί που τελειώνουν, έχουν περισσότερα μόρια από έναν ηλεκτρολόγο ΔΕ και έχουν ως στόχο να μπουν στο Δημόσιο» πρόσθεσε, ενώ κατέληξε λέγοντας: «Μπορεί να «άνοιξαν» οι δουλειές, αλλά έφυγαν από τον κλάδο ήδη πολλοί αλλάζοντας εργασία, ενώ αλλοδαποί έφυγαν για το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να λείπουν χέρια από τον κλάδο».
Ο Αλέκος Καπίκος είναι πολλά χρόνια ελαιοχρωματιστής και αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα με την έλλειψη χεριών, ενώ επισήμανε πως οι νέοι δεν μπαίνουν στο επάγγελμα. «Βρίσκεις πλέον πολύ δύσκολα ελαιοχρωματιστή. Στην ουσία παρακαλάς, ειδικά την περίοδο αιχμής από τα μέσα της άνοιξης έως τα μέσα του φθινοπώρου, παρόλο που δίνεις πολύ καλό μεροκάματο» σημείωσε.
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι νέοι δεν ακολουθούν το επάγγελμα, ενώ ανέφερε πως από το 2000 και μετά στη δουλειά έμπαιναν μόνο αλλοδαποί, οι οποίοι ήταν «άσχετοι», αλλά με τον καιρό έμαθαν. «Τώρα πλέον οι νέοι δεν μπαίνουν στη δουλειά, ενώ οι παλιοί βγήκαν ή βγαίνουν στη σύνταξη και αυτό το κενό δεν καλύπτεται, παρά μόνο έχει καλυφθεί ένα 10% μόνο, κυρίως από νέα σε ηλικία άτομα» τόνισε, συμπληρώνοντας πως «αρκετοί είναι αυτοί, ιδίως αλλοδαποί, που έφυγαν τα τελευταία 2 χρόνια για το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν χέρια που να γνωρίζουν τη δουλειά».