Του Κυριάκου Παπαγεωργίου
Από τον Νοέμβρη του ’78 ήξερα το «κόλπο». Ήταν η πρώτη φορά που διορίστηκα δικαστικός αντιπρόσωπος σε βουλευτικές εκλογές. Ήμουν δικηγόρος ακόμη στην Αθήνα. Και φυσικά δίπλα στην έδρα του Αρείου Πάγου, όπου γίνονταν οι «διορισμοί».
Το «σύστημα» λειτουργούσε άψογα. Μ’ ένα χρηματικό ποσό διοριζόσουνα όπου είχες προτίμηση.
Θυμάμαι τις συναλλαγές με τους γραμματείς του Αρείου Πάγου που δυο εβδομάδες πριν από τη μέρα των εκλογών στήνανε τραπεζάκι με τις καταστάσεις και υποτίθεται πως κάμανε δεκτές τις αιτήσεις προτίμησης των δικηγόρων της Αθήνας.
Το «κόλπο» διαχειριζόντουσαν έξυπνα και οι γραμματείς του Αρείου Πάγου. Εκτός από το ότι τα «οικονομούσαν» από τους Αθηναίους και Πειραιώτες δικηγόρους κάνοντας δεκτές τις αιτήσεις διορισμού, «διορίζανε» και τους εαυτούς τους όπου ήθελαν…
*
Αλλά το «κόλπο» αυτό (του διορισμού με την αίτηση προτίμησης στη γραμματεία του Αρείου Πάγου, απευθείας) το πήρα μαζί μου, όταν μετατέθηκα στον Δικηγορικό Σύλλογο του Βόλου κι από κει πια ήξερα τα κατατόπια, για να διοριστώ εκεί που προτιμούσα. Έστελνα την αίτησή μου με συστημένη επιστολή, και εσώκλειστο χαρτονόμισμα, που απευθυνόταν στον συγκεκριμένο υπάλληλο – γραμματέα του Αρείου Πάγου [τον εντεταλμένο για τους διορισμούς] κι έτσι εξασφάλιζα το «ταξίδι – διορισμό» μου, που σε ποσοστό 80% ήταν η Κρήτη.
Έτσι λοιπόν συνέβη και στη συγκεκριμένη περίπτωση των εκλογών του ’93, που ενώ είχα υποβάλει τη σχετική αίτηση απευθείας στον Άρειο Πάγο, μαζί με το «συνημμένο χαρτονόμισμα», ο διορισμός δεν είχε γίνει ή τουλάχιστον δεν είχε έρθει έγκαιρα στην Εισαγγελία του Βόλου, μέχρι την Τετάρτη δηλαδή, όταν πια φυσιολογικά έχουν αποσώσει όλοι οι διορισμοί…
*
Ήταν Τετάρτη μεσημέρι προ των εκλογών κι εγώ ταραγμένος που δεν είχα πάρει τον διορισμό μου, για τον οποίο είχα «προκαταβάλει» τον εκλογικό μου οβολό, πήρα την απόφαση να ανέβω στο Πήλιο, αφού δεν υπήρχε περίπτωση πια να έρθει ο διορισμός μου. Έτσι πίστευα κλαίγοντας μονάχα το πεντακοσάρι…
Αλλά κι αν ερχόταν ο διορισμός την άλλη μέρα (Πέμπτη) θα ήταν άνευ αξίας. Δεν προλάβαινα πλοίο ούτε και το «ταξίδι» όπως το επεξεργαζόμουνα…
Πήρα το αμάξι και πήγα στην Τσαγκαράδα. Έκαμα τα περπατήματά μου, ήπια το βράδυ με τον φίλο μου τον Αντρέα τα τσίπουρα και τράβηξα για ύπνο στο παλιό πέτρινο σπίτι της θειάς της Αφροδίτης, όταν με τάραξε το τηλέφωνο που χτύπησε απρόσμενα, εκεί κοντά στα μεσάνυχτα.
Ήταν ο ίδιος ο γραμματέας της Εισαγγελίας του Βόλου, ο φίλος και συνοδοιπόρος στα βουνά και στα λαγκάδια, ο Κωστής, ο οποίος με πήρε για να με ενημερώσει ότι ήρθε αργά το βράδυ της Τετάρτης ο διορισμός μου κι έπρεπε το πρωί της Πέμπτης να τον παραλάβω.
Του είπα ότι για την άλλη μέρα, την Πέμπτη το πρωί, είχα κανονίσει με ομάδα από το χωριό, ανάβαση στον Άθωνα, κι ότι θα επέστρεφα, για να το παραλάβω, το απόγεμα.
Εκείνος μου διεμήνυσε ότι είχε διορισθεί κι ο ίδιος σε χωριό της Πίνδου – μαζί με τον Κολοβό – κι ότι θα έφευγε, μην μπορώντας να περιμένει ώστε να με εξυπηρετήσει το απόγεμα της Πέμπτης.
Συμφωνήσαμε – για να αποφύγει τις ευθύνες – να μου θυροκολλήσει τον διορισμό στο γραφείο, που ήταν στην ίδια πολυκατοικία με το διαμέρισμά του. Με δικαστικό επιμελητή της Εισαγγελίας, εννοείται…
Όπερ και εγένετο.
Αργά το μεσημέρι της Παρασκευής ξεκαρφίτσωνα τον διορισμό από την πόρτα του γραφείου μου στον Βόλο.
Τι έλεγε το θυροκολλημένο έγγραφο;
«EΛΛHNIKH ΔHMOKΡATIA κι από κάτω Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ» στη μια πλευρά, ενώ στην άλλη «KATEΠEIΓON – ΕΚΛΟΓΙΚΟ» κι από κάτω:
Aθήνα 7 Οκτωβρίου 1993, Αριθμός πρωτ. 1035. Προς κύριον Κυρ. Παπαγεωργίου Δικηγόρος (με σίγμα) Βόλου. Αποσιωπητικά… Σας γνωρίζουμε ότι με την υπ’ αριθμ. 938 ε.ε. απόφαση του Α’ Τμήματος του Αρείου Πάγου διοριστήκατε αντιπρόσωπος της Δικαστικής Αρχής στο Εκλογικό Τμήμα 375 Δ. Ηρακλείου Εν. Αναλήψεως, αποσιωπητικά… του Νομού Ηρακλείου…
Και πιο κάτω μπλα μπλα μπλα… για τη διενέργεια γενικών Βουλευτικών Εκλογών της 10ης Οκτωβρίου 1993, σύμφωνα με το υπ’ αριθμ. 352/1993 Π.Δ. παρακαλούμε να μεταβείτε στο ανωτέρω εκλογικό τμήμα δυο ημέρες πριν από την ημερομηνία που έχει ορισθεί η ψηφοφορία και αναλάβετε τα καθήκοντά σας ειδοποιούντες αμέσως τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών, τον οικείο Νομάρχη και τον Έφορο Δικαστικών Αντιπροσώπων της περιφερείας (αρθρ. 61 παρ. 13 Π.Δ. 353/93 σε συνδυασμό με το άρθρο 59 παρ.3 του ανωτέρω Π.Δ.), αναφέροντες συνάμα τη διεύθυνση διαμονής σας και τηλέφωνο στο οποίο θα μπορεί ο Έφορος να σας ενημερώσει υπηρεσιακώς.
Σε περίπτωση κωλύματος πρέπει αμέσως να μας αναφέρετε σχετικώς.
Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, υπογραφή, σφραγίδα και το όνομα του Εισαγγελέα.
*
Ήταν Παρασκευή απομεσήμερο, είχα επιστρέψει από την Τσαγκαράδα στον Βόλο κι έπρεπε την ίδια μέρα να παρουσιαστώ στο Δικαστικό Μέγαρο Ηρακλείου.
Γινόταν; Ασφαλώς όχι! Καβάλησα το αμάξι, πήγα φουλαριστός Αθήνα, πρόλαβα το βαπόρι ταξιδεύοντας βράδυ για Ηράκλειο με το FAISTOS PALLAS. Το πρωί του Σαββάτου βρισκόμουνα στο λιμάνι του Ηρακλείου τρώγοντας μπουγάτσα στο ΚΥΡΚΟΡ, μέχρι ν’ ανοίξουν τα δικαστήρια…
Οκτώ η ώρα εμφανιζόμουνα, σύμφωνα και με το άρθρο 61 παράγραφος 13, στην αρμόδια δικαστική υπάλληλο του Εφόρου Δικαστικών Αντιπροσώπων Ηρακλείου, η οποία μόλις με είδε έβγαλε κραυγή ανασηκώνοντας τον κότσο απ’ τα μαλλιά της:
«Πάλι εδώ εσύ»;
*
H γυναίκα με ήξερε εδώ και μερικά ζαμάνια, αφού όλο εκεί με «διορίζανε» ως δικαστικό αντιπρόσωπο.
Φυσικά της είχα εξηγήσει για ποιο λόγο ζητάω και έρχομαι στην Κρήτη, αφού εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία για να κάνω τις εξορμήσεις μου στα βουνά και στα αγαπημένα φαράγγια της Μεγαλονήσου.
Και αντί άλλης παρεμβάσεως, απορίας ή κακεντρέχειας που τη διάβασα στα μάτια της, για να με σκάσει, έβγαλε από τη φαρέτρα της ένα όπλο ακαταμάχητο και δίχως αναισθητικό με πυροβόλησε:
«Σήμερα το πρωί», μου είπε, «ο Ορειβατικός Σύλλογος Ηρακλείου έχει προγραμματισμένη τη διάσχιση του Φουρνοφάραγγου».
Ήταν οκτώ και τέταρτο πρωί του Σαββάτου. Η αναχώρηση είχε καθοριστεί για τις οκτώμιση, με πούλμαν για τη Μεσσαρά.
«Έχεις το τηλέφωνο;», τη ρώτησα σχεδόν κεραυνοβολημένος, αλλά πάντα έτοιμος να αντιμετωπίσω κάθε αιφνιδιασμό…
Με κοίταξε με δυο ματάκια όλο απορία, και καθώς σιγουρεύτηκε (;) πως δεν έχει να κάνει με τρελό, μου έδωσε το τηλέφωνο, με τσεκάρισε στις καταστάσεις αυτών που ανέλαβαν τα «καθήκοντά» τους και μου ευχήθηκε δίνοντάς μου το χέρι:
Καλές εκλογές… στο Φουρνοφάραγγο… και να προσέχεις τους ορειβάτες… δεν είναι ψηφοφόροι…. να τους ζητάς ταυτότητα… αν και δεν πρόκειται να σου κάνουν ένσταση…
*
To επόμενο πρωί, Κυριακή των εκλογών, γύρω στις έντεκα, στο 375ο εκλογικό τμήμα Ενορίας Αναλήψεως, ήρθε για να ψηφίσει η Έφορος Ορειβασίας του Ορειβατικού Συλλόγου Ηρακλείου, που τη χτεσινή μέρα περπατούσαμε μαζί μέσα στις τροχαλιές του Φουρνοφάραγγου…