Ανερχόμενο αστέρι στον στίβο θεωρείται ο Χρήστος Γκαράς. Ο 16χρονος αθλητής της Νίκης αναδείχθηκε αργυρός πανελληνιονίκης στα 400μ. εμπόδια, γεγονός που του χάρισε θέση στην Εθνική ομάδα. Το μέλλον του στον κλασικό αθλητισμό προμηνύεται λαμπρό και ο ίδιος μιλά στη «ΘτΔ» για τα όνειρά του.
Ο Χρήστος Γκαράς γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου του 2002 και από μικρό παιδί ασχολείται με τον στίβο. Ήταν μαθητής της Γ’ Δημοτικού όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά το τμήμα στίβου της Νίκης και αμέσως τον κέρδισε η ατμόσφαιρα που συνάντησε εκεί.
Τα χρόνια πέρασαν και ο μικρός Χρήστος παρουσίασε αλματώδη πρόοδο φτάνοντας στο σημείο να αναδειχθεί αργυρός πανελληνιονίκης στις κατηγορίες παμπαίδων Α’ και παίδων. Ταυτόχρονα χρίστηκε διεθνής πραγματοποιώντας ένα μεγάλο του όνειρο.
Ο 16χρονος Βολιώτης θεωρείται ένα από τα ανερχόμενα ταλέντα στην απόσταση των 400 μ. με εμπόδια και αν συνεχίσει έτσι μπορεί να φτάσει ακόμη ψηλότερα. Ο Χρήστος Γκαράς μίλησε στη «ΘτΔ» για τη μέχρι τώρα πορεία του στον στίβο και αποκάλυψε τα όνειρά του για το μέλλον.
Χρήστο, πώς άρχισες να ασχολείσαι με τον στίβο; Έκανες κάποιο άθλημα από πριν;
Από πολύ μικρή ηλικία πήγαινα ποδόσφαιρο. Έπαιξα τέσσερα χρόνια μπάλα σε ακαδημία, αλλά κάποια στιγμή έτυχε να δω ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου στην τηλεόραση. Θαύμασα τον Γιουσέιν Μπολτ να κατακτά το ένα μετάλλιο μετά το άλλο και εντυπωσιάστηκα. Ήθελα να ζήσω κι εγώ αυτό το συναίσθημα.
Ποια κατάσταση συνάντησες στο τμήμα στίβου της Νίκης;
Μπορεί να ήταν μόλις ο δεύτερος χρόνος λειτουργίας του τμήματος, αλλά τα πράγματα ήταν πολύ οργανωμένα. Σαν σήμερα θυμάμαι την πρώτη ημέρα που πήγα στη Νίκη. Η ατμόσφαιρα ήταν οικογενειακή και μου άρεσε πολύ.
Με ποια αγωνίσματα ασχολήθηκες αρχικά;
Στην αρχή είχα προπονήτρια τη Δήμητρα Αηδονίδου. Πρώτο μου αγώνισμα ήταν το μήκος και όντας μικρό παιδί συμμετείχα σε τοπικούς αγώνες του Βόλου, όπου κατέκτησα την πρώτη θέση. Η χαρά που είχα δεν περιγράφεται και αυτό μου άνοιξε την όρεξη να συνεχίσω με ακόμη μεγαλύτερη διάθεση.
Πώς αποφάσισες να καταλήξεις στα 400μ. εμπόδια;
Παράλληλα με το μήκος εναλλασσόμουν με τον δρόμο αντοχής. Αυτό συνέβη μέχρι την Α’ Γυμνασίου. Τότε ο τωρινός προπονητής μου Απόστολος Βλαχάβας μου πρότεινε να αλλάξω αγώνισμα και να δοκιμάσω στα 300μ. εμπόδια, γιατί στους παμπαίδες Α’ δεν υπάρχει 400άρι. Κάναμε διάφορα τεστ και μέρα με τη μέρα έβλεπα βελτίωση. Έτσι αποφασίσαμε να επικεντρωθώ στο συγκεκριμένο αγώνισμα.
Πότε ήρθαν οι πρώτες επιτυχίες;
Θα έλεγα πως οι επιτυχίες ήρθαν αρκετά γρήγορα. Παρουσιαζόμουν ολοένα και καλύτερος στα 300μ. εμπόδια , με αποκορύφωμα το αργυρό μετάλλιο που κατέκτησα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα παμπαίδων Α’. Θα μπορούσα να βγω και χρυσός πανελληνιονίκης, αλλά έχασα την πρωτιά πάνω στο νήμα για δύο εκατοστά του δευτερολέπτου.
Πάντως δεν το έβαλες κάτω…
Όχι, το αντίθετο μάλιστα. Αυτό με πείσμωσε να συνεχίσω την προσπάθεια. Αν και αρκετά μικρότερος, αγωνίστηκα και στους παίδες με τα 400μ. εμπόδια, όπου ήρθα 10ος. Βέβαια συνέχισα παράλληλα και στους Παμπαίδες Α’, όπου βελτιώθηκα και έφτασα να έχω τον καλύτερο χρόνο στην κατηγορία το 2017. Ωστόσο στάθηκα άτυχος, γιατί από την υπερπροσπάθεια στους προκριματικούς τραυματίστηκα και δεν μπόρεσα να αγωνιστώ στον τελικό.
Η επιτυχία σου όμως ήρθε τον επόμενο χρόνο…
Μετά από τόση ατυχία είπαμε με τον προπονητή μου ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρουμε. Πήγα στο Πανελλήνιο με τον καλύτερο χρόνο, αλλά στον τελικό έχασα εξαιτίας δικών μου λαθών κυρίως. Ωστόσο και το αργυρό μετάλλιο στην κατηγορία των παίδων -και μάλιστα στην πρώτη μου χρονιά- θεωρείται μεγάλη επιτυχία.
Οι επιτυχίες σου αποτέλεσαν και το διαβατήριό σου για την Εθνική;
Ακριβώς. Πρώτα αγωνίστηκα στη Γυμνασιάδα που έγινε στο Μαρόκο τον περασμένο Μάιο. Εκεί ήρθα 9ος, αφού έχασα την πρόκριση στον τελικό για 8 κλάσματα του δευτερολέπτου. Η ατυχία μου ήταν να έχω έναν ελαττωματικό βατήρα, που με εμπόδισε να κάνω γρήγορη εκκίνηση. Κι όταν η πρόκριση κρίνεται σε τόσο λίγο χρόνο, καταλαβαίνετε πόση σημασία παίζει αυτό.
Μετά πήγα με την Εθνική στους διμερείς αγώνες Ελλάδας-Κύπρου. Η διοργάνωση έγινε στη Λευκωσία και τη χώρα μας εκπροσώπησαν οι δύο πρώτοι σε κάθε αγώνισμα του Πανελληνίου. Εκεί κατέκτησα το αργυρό μετάλλιο. Στον τελικό έκανα ένα πολύ καλό πρώτο 200άρι, αλλά στη συνέχεια μου βγήκε η κούραση, γιατί είχα κάνει πέρσι 17 αγώνες, που είναι μεγάλος αριθμός. Παρόλα αυτά κέρδισα κι ένα χρυσό στην σκυταλοδρομία 4Χ400μ.
Πώς σου φάνηκε ως εμπειρία;
Ειλικρινά το χάρηκα πάρα πολύ. Επειδή γνωρίζω τα παιδιά, μπορώ να πω ότι οι αθλητές του στίβου έχουν μια ευγενή άμιλλα μεταξύ τους και γενικά οι σχέσεις τους είναι άψογες. Δυστυχώς σε άλλα αθλήματα μαθαίνω ότι υπάρχει αντιζηλία, αλλά στον στίβο δεν ισχύει αυτό. Αναγνωρίζουμε όταν είναι ανώτερος ο αντίπαλος, χαιρόμαστε με την επιτυχία του άλλου, έστω κι αυτή μπορεί να μας στοιχίσει ακόμη κι ένα μετάλλιο. Πιστεύω ότι ο στίβος δεν δημιουργεί μόνο καλούς αθλητές, αλλά πλάθει και σωστούς χαρακτήρες.
Πόσο σκληρά χρειάστηκε να δουλέψεις για να φτάσεις σ’ αυτό το επίπεδο;
Όταν ήμουν πιο μικρός δεν είχα δει τον στίβο όπως πραγματικά είναι. Ήμουν αρκετά χαλαρός παρότι έπαιρνα καλές θέσεις. Μετά τον χειμώνα της περσινής περιόδου άρχισα να κάνω πιο δυνατή προπόνηση και διατροφή. Από τότε μέχρι το καλοκαίρι είχα χάσει 4 κιλά σε λίπος, ενώ αντίθετα είχα πάρει μυϊκή μάζα. Ακολουθώ δική μου διατροφή έτσι ώστε να μη χρειάζομαι διαρκώς συμπληρώματα διατροφής. Π.χ. συμπλήρωμα Μαγνησίου θα πάρω μόνο όταν είμαι σε περίοδο αγώνων και οι προπονήσεις είναι πιο δυνατές.
Μπορείς να ξεκλέψεις ελεύθερο χρόνο έχοντας συγχρόνως και το σχολείο;
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα δεν προσπαθώ ιδιαίτερα στο σχολείο. Τώρα που δεν βγαίνω όπως πριν, έχω αποφασίσει να ασχοληθώ περισσότερο με τα μαθήματά μου. Πλέον θα είμαι μαθητής της Β’ Λυκείου και οι υποχρεώσεις θα είναι πιο αυξημένες. Βέβαια τώρα που δεν βγαίνω πολύ καταλαβαίνω και ποιοι είναι οι πραγματικοί μου φίλοι. Είναι εκείνοι που σε στηρίζουν στην απόφαση που έχεις πάρει, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα τους βλέπεις λιγότερο.
Ποιοι άνθρωποι έχουν σταθεί στο πλευρό σου;
Είμαι τυχερός γιατί έχω δίπλα μου αρκετούς ανθρώπους. Η μητέρα μου, ο πατέρας μου και ο αδελφός μου κάνουν ό,τι μπορούν για να διευκολύνουν την προσπάθειά μου. Για παράδειγμα η μητέρα μου ακολουθεί διατροφή μαζί μου θέλοντας να μου δείξει έμπρακτα ότι στέκεται στο πλευρό μου. Επίσης έχω θερμή συμπαράσταση από τον προπονητή μου Απόστολο Βλαχάβα, τη Διοικούσα Επιτροπή του τμήματος στίβου, καθώς και από γονείς συναθλητών μου. Τους ευχαριστώ όλους θερμά για τη βοήθειά τους.
Θέλεις να συνεχίσεις τον στίβο και μετά το σχολείο;
Σίγουρα θα κοιτάξω τον επαγγελματικό μου προσανατολισμό, καθώς με ενδιαφέρει να ασχοληθώ με τη μαγειρική. Ωστόσο δεν θα εγκαταλείψω τον στίβο. Πλέον έχει γίνει τρόπος ζωής για μένα και επιθυμία μου είναι να συνεχίσω τον πρωταθλητισμό. Το τελευταίο διάστημα το επίπεδο έχει ανεβεί αισθητά, όπως φάνηκε και από τις πρόσφατες επιτυχίες. Προσωπικά το λατρεύω αυτό, γιατί με κάνει να βάζω τον πήχη ψηλότερα.
Άλλωστε στον Βόλο υπάρχει και το Πανθεσσαλικό που βοηθά τους αθλητές του στίβου…
Οι εγκαταστάσεις είναι εξαιρετικές, όπως ταρτάν, χώροι προθέρμανσης, αποδυτήρια, μεγάλες κερκίδες κλπ. Θα μπορούσαν να διεξάγονται στο Πανθεσσαλικό πανελλήνια πρωταθλήματα και γενικά αγώνες μεγάλου βεληνεκούς. Κάποια όργανα μας λείπουν και είναι κρίμα. Πιστεύω ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο οι Βολιώτες θα αγαπήσουν περισσότερο τον στίβο και ολοένα και πιο πολλά παιδιά θα θελήσουν να ασχοληθούν. Μακάρι να μην πάει χαμένο τέτοιο στάδιο και να αξιοποιηθεί και προς όφελος του στίβου.
Μετά την κλήση σου στην Εθνική ποιο άλλο όνειρο θα ήθελες να εκπληρώσεις;
Αρχικά θα ήθελα να διατηρηθώ σε υψηλό επίπεδο. Φέτος είναι η δεύτερη χρονιά μου στους παίδες και έχοντας ήδη εμπειρίες από πέρσι πιστεύω ότι μπορώ να πάω καλύτερα. Μάλιστα θα δουλέψω πιο πολύ τα 400μ., προκειμένου να έχω τη δυνατότητα να συμμετάσχω σε περισσότερους διεθνείς διοργανώσεις. Από εκεί και πέρα στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι οποίοι είναι όνειρο κάθε αθλητή. Θέλω πάρα πολύ να λάβω μέρος σ’ αυτή τη μεγάλη γιορτή και θα προσπαθήσω να είμαι παρών εκεί το 2024. Σίγουρα είναι κάτι πολύ δύσκολο, αλλά θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για να το πετύχω…