Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας-Σταθαράς, παλαίμαχος εκπαιδευτικός, συγγραφέας-ερευνητής της τοπικής ιστορίας, παρουσιάζει το νέο βιβλίο του με τίτλο «Δήμος Νέας Ιωνίας Μαγνησίας 1947-2010. Από τον προσφυγικό συνοικισμό στη σύγχρονη πόλη».
Ποιο είναι το περιεχόμενο του βιβλίου κατά κεφάλαια:
Το περιεχόμενό του είναι τα έργα που επιτέλεσε κάθε Δημοτική Αρχή από το 1947 μέχρι το 2010, που καταργήθηκε ο Δήμος Νέας Ιωνίας. Τα κεφάλαιά του είναι 21, όσες και οι θητείες των δημάρχων Νέας Ιωνίας. Γίνεται καταγραφή των έργων που επιτέλεσε κάθε Δημοτική Αρχή, βήμα προς βήμα, για να φανεί από πού ξεκινήσαμε και πού φτάσαμε. Είναι χαρακτηριστικό και καταγράφεται ως «σπουδαίο» γεγονός, στην αρχή του 1947, η τοποθέτηση μιας κοινόχρηστης βρύσης και η απόκτηση δωρεάν από το υπουργείο Μεταφορών ενός μεταχειρισμένου φορτηγού αυτοκινήτου!
Τότε η Νέα Ιωνία είχε μόνον έναν δρόμο με κράσπεδα και άσφαλτο (της εποχής εκείνης). Ήταν η οδός Χαλκηδόνος (το «Φαρδύ»). Είχε μόνο μία μικρή εκκλησία (την Ευαγγελίστρια). Είχε μόνο ένα σχολικό κτίριο. Είχε μόνο ένα γήπεδο για ποδόσφαιρο (αυτό της Νίκης) και πολλές αλάνες. Είχε μόνο 30 κοινόχρηστες βρύσες στους δρόμους με το νερό να έρχεται πρωί-μεσημέρι-βράδυ, μία ώρα. Παρέμεναν ακόμα στα πρώτα προσφυγικά (στα 10 Τετράγωνα) τα κοινόχρηστα αποχωρητήρια, εστίες μόλυνσης και δυσωδίας.
Και είχε 13.706 κατοίκους.
Αυτή τη Νέα Ιωνία παρέλαβε η πρώτη Δημοτική Αρχή με πρώτο δήμαρχο τον Ευάγγελο Καραμπατζάκη.
Πού ήμασταν τότε -το 1947- και πού και πώς φθάσαμε στο 2010! Η Νέα Ιωνία, ως σύγχρονη πόλη, μιλάει από μόνη της. Ένας απλός περίπατος στους δρόμους, στις πλατείες και στα πάρκα της θα δείξει του λόγου το αληθές. Για την ιστορία τα ονόματα όλων των δημάρχων: 1ος Ευάγγελος Καραμπατζάκης, 2ος Απόστολος Βολίδης, 3ος Ευάγγελος Τσούμας, 4ος Γεώργιος Μπαλής, 5ος Μιχαήλ Τίκογλου, 6ος Γεώργιος Δοξόπουλος, 7ος Αλέξανδρος Δημόπουλος, 8ος Απόστολος Βολίδης, 9ος Γεώργιος Μπαλής, 10ος Κωνσταντίνος Σουγιουλτζόγλου, 11ος Σπυρίδων Ζαχογιώργος, 12ος Γεώργιος Σκούρας, 13ος Γεώργιος Μπαλής, 14ος, 15ος, 16ος Ανδρέας Βαλαχής, 17ος, 18ος Στέφανος Φούσκης, 19ος Παύλος Μαβίδης, 20ός Στέφανος Φούσκης και 21ος Παύλος Μαβίδης (τελευταίος). Καταγράφονται, επίσης, όλα τα ονόματα των δημοτικών συμβούλων, οι εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά και ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στη Νέα Ιωνία (επισκέψεις επισήμων, συνεργασία με τον Καθεδρικό Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας κ.ά.).
Στις 341 σελίδες αυτού του βιβλίου, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, σελίδα προς σελίδα, αναπτύσσονται, με λεπτομέρειες και αριθμούς αποφάσεων, τα έργα που επιτέλεσε κάθε Δημοτική Αρχή για να φανεί και η ραγδαία εξέλιξή της ως σύγχρονης πόλης και η πολιτιστική της ταυτότητα σε έργα πολιτισμού, αθλητισμού, θρησκευτικής ευλάβειας και παιδείας, δράσεις που ήταν συνυφασμένες με τον πολιτισμό, που έφεραν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες – οι πρόγονοί μας – από τις αλησμόνητες πατρίδες τους.
Ο εκδότης του βιβλίου δεν μπορούσε να είναι άλλος από την Πολιτιστική Εστία Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας «Ίωνες», της οποίας ήμουν ιδρυτικό μέλος και επί 19 συναπτά έτη γενικός γραμματέας από την ίδρυσή της το 1994 και είμαι άρρηκτα συνδεδεμένος με την πολιτιστική της πορεία. Από τα 19 βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα, τα 8 έχουν εκδοθεί από τους «Ίωνες». Το συγκεκριμένο βιβλίο στήριξε οικονομικά η Περιφέρεια Θεσσαλίας και η θεματική αντιπεριφερειάρχης κ. Δωροθέα Κολυνδρίνη. Ας μου επιτραπεί να σημειώσω ότι η πληκτρολόγηση, επεξεργασία κειμένου, δημιουργικό, σελιδοποίηση, εξώφυλλο, έγιναν από εμένα στον Η/Υ μου. Εκτύπωση-βιβλιοδεσία: «MASTER», Δ. Αλεξίου-Ν. Χαλαστάρας.
Ο συγγραφέας εξηγεί γιατί χρησιμοποιεί δύο επώνυμα: Κωνσταντάρας-Σταθαράς:
Η μητέρα μου, Μαρία Σταθαρά, είχε την ατυχία να χωρίσει με τον πατέρα μου, όταν ήταν έγκυος σε μένα. Έτσι ανατράφηκα από τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου Δέσποινα Σταθαρά, στο προσφυγικό δωμάτιο της Νέας Ιωνίας, εκείνα τα δύσκολα χρόνια (Πόλεμος-Κατοχή). Για να τιμήσω και να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στη μητέρα μου Μαρία Σταθαρά και το οικογενειακό δέντρο από τη μητέρα μου, χρησιμοποιώ και το επώνυμο «Σταθαράς».
Ωστόσο, έχει ήδη ετοιμάσει και το επόμενο βιβλίο σε σχέση πάλι με τη Νέα Ιωνία:
Αυτό γεννήθηκε όταν επεξεργαζόμουν το βιβλίο για το οποίο μιλάμε, δηλαδή την Ιστορία του Δήμου Νέας Ιωνίας. Τότε βρήκα – αναδιφώντας τα αρχεία της εφημερίδας «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» – και άλλα πολλά στοιχεία, τα οποία δε «χωρούσαν» ή και αλλοίωναν το περιεχόμενο του βιβλίου. Απεφάσισα, λοιπόν, να τα οργανώσω σε ένα νέο βιβλίο. Να πω τον τίτλο; «Η Νέα Ιωνία του 1947. Η αφετηρία της σύγχρονης πόλης». Γιατί το ’47; Θεωρώ ότι το έτος 1947 είναι ιστορικό έτος και η αφετηρία της σύγχρονης Νέας Ιωνίας – αφού τότε άρχισαν, ουσιαστικά, τα έργα – με την περιρρέουσα κατάσταση της εποχής εκείνης (Εμφύλιος – επισιτιστικά προβλήματα) σε διάφορους τομείς.
Σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε την ευκαιρία να παρουσιάσω στους αναγνώστες σας το νέο μου βιβλίο. Ελπίζω, όταν το διαβάσουν, να μάθουν πολλά και να χαρούν την πρόοδο του άλλοτε προσφυγικού συνοικισμού, πώς μεταμορφώθηκε σε μια σύγχρονη πόλη, τη Νέα Ιωνία Μαγνησίας.