Η εκπαίδευση της συμπερίληψης αλλά και η ανάπτυξη ταυτοτήτων αξίας στους μαθητές, αποτελούν μερικές καλές πρακτικές που μπορούν να αναπτυχθούν στο σχολείο, ώστε τα παιδιά να μεγαλώσουν με συναισθήματα αυτοεκτίμησης και να μπορέσουν να έχουν μια ομαλή εξέλιξη, χωρίς αποκλεισμό από την κοινωνία.
Οι καταξιωτικές πρακτικές που αρχικά καταγράφηκαν στον ιδιωτικό τομέα αλλά σταδιακά περνούν και στο σχολείο, αναλύθηκαν στα βιωματικά σεμινάρια και την ημερίδα που πραγματοποιήθηκε χθες με συνδιοργανωτές το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Π.Ε. Μαγνησίας «Πρόταση Ζωής» και τη Μονάδα Ολοκληρωμένης Θεραπείας της Εξάρτησης ΜΟΘΕ Βόλου ΟΚΑΝΑ.
Οι εκδηλώσεις διεξήχθησαν στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας παρουσία πολλών εκπαιδευτικών, επαγγελματιών ψυχικής υγείας, γονέων και άλλων και κεντρικός ομιλητής ήταν ο
κοινωνιολόγος, συστημικός οικογενειακός ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας, προϊστάμενος του τμήματος εκπαίδευσης του ΟΚΑΝΑ κ. Ηλίας Γκότσης. Τον κ. Ηλία Γκότση πλαισίωσαν και άλλοι ομιλητές του χώρου της Ψυχικής Υγείας, καθώς και της πρόληψης και θεραπείας των εξαρτήσεων.
Ο κ. Γκότσης τόνισε πως «μέσα από τις καταξιωτικές πρακτικές στο σχολείο προσπαθούμε μεταξύ άλλων να ενισχύσουμε τις ταυτότητες αξίας στους μαθητές, ώστε να αισθάνονται αυτοεκτίμηση. Οι καταξιωτικές πρακτικές μάς καλούν να αναγνωρίσουμε την αξία των ομάδων και των συστημάτων και γι’ αυτό θα πρέπει να ξεκινούν να εφαρμόζονται από το Νηπιαγωγείο. Είναι σημαντικό να βοηθήσουμε τους μαθητές να συνδεθούν με τα εσωτερικά συναισθήματα αλλά και με τα αποθέματα που δίνει η έννοιας της τάξης και της ομάδας, να μαθαίνουν να βάζουν πολύ συγκεκριμένους στόχους και να δουλεύουν για την επίτευξή τους, ώστε ανάλογα με τα ταλέντα τους, να χωρέσουν μέσα στην ομάδα. Βέβαια αυτό σημαίνει μια τάξη, όπου οι εκπαιδευτικοί θα έχουν μάθει να αναγνωρίζουν τις αξίες και όχι τα ελλείμματα των παιδιών. Μια τάξη που δεν εστιάζει στο αρνητικό και την επίκριση, αλλά σε αυτό που τα παιδιά μπορούν να πετύχουν. Γιατί τα παιδιά εμπιστευόμενα τον εαυτό τους, ότι μπορούν να τα καταφέρουν, θα έχουν μια δυνατή αφετηρία για να επεκτείνουν την ικανότητά τους και σε άλλους τομείς της ζωής τους. Έτσι το σχολείο τροφοδοτεί την κοινωνική ζωή και την αίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας. Ο ένας άξονας της δουλειάς μας είναι αυτός. Ο άλλος είναι η παιδεία συμπερίληψης, μια έννοια σχετικά καινούρια, που διαφέρει από την αποδοχή. Στην αποδοχή μπορεί κάποιος που έχει την εξουσία να δεχτεί τον άλλο. Στη συμπερίληψη όλοι δημιουργούν από κοινού ένα τοπίο που χωρούν όλοι. Έτσι δημιουργούνται σχολικά τοπία, όπου μπορούν να λειτουργούν διαφορετικές κουλτούρες, θρησκείες, αντιλήψεις, όπου το ένα τροφοδοτεί το άλλο. Ο στόχος είναι να μην δημιουργούνται ομάδες αποκλεισμένων παιδιών που μεγαλώνοντας μπορεί να στρέψουν τον θυμό απέναντι στον εαυτό τους. Γι’ αυτό και οι καταξιωτικές πρακτικές είναι και πολιτικές πρόληψης».
Από την πλευρά του ο ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής, συντονιστής εκπαιδευτικών δράσεων στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, ΜΟΘΕ Βόλου ΟΚΑΝΑ κ. Βαγγέλης Χαραλαμπίδης ανέφερε πως «η καταξιωτική συστηματική διερεύνηση είναι μια πρακτική που στηρίζεται στην ανάδυση των αποθεμάτων και την αξιοποίηση της γλώσσας για να καλυτερεύσουν οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Είναι μια μέθοδος που σχετίζεται με τις αξίες, τη θετικότητα, οπότε είναι πάρα πολύ χρήσιμη για να βελτιωθεί το κλίμα στην τάξη».
Ο υπεύθυνος της «Πρότασης Ζωής» κ. Ζιγγιρίδης είπε πως «η Πρόταση Ζωής» στέκεται ξανά κοντά στη σχολική κοινότητα. Οι καταξιωτικές πρακτικές έχουν πετύχει ήδη σε μεγάλες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα».