Τον Β΄ Έπαινο στον πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργάνωσε η Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά με θέμα τη Μικρασιατική Καταστροφή απέσπασε η δασκάλα του 22ου Δημοτικού Βόλου κ. Αθηνά Νικολίδου η οποία συμμετείχε με το ποίημα «Μνημοσύνη».
Ο διαγωνισμός ήταν επετειακός και αφιερωμένος στη μνήμη του μικρασιάτη συγγραφέα και αγωνιστή Κώστα Θεοφάνους.
Η κ. Νικολίδου συμμετείχε στην κατηγορία των ποιημάτων και διακρίθηκε με αφορμή ένα γεγονός το οποίο φέτος έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Η ίδια καταγόμενη από τον Έβρο έχει έντονες τις προσφυγικές αναφορές και μνήμες.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καβύλη του Νομού Έβρου, ένα χωριό που δημιουργήθηκε μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1922. Μέσα από τις αφηγήσεις των παππούδων μου, που ήρθαν πρόσφυγες από την Αδριανούπολη, έζησα τον τρόπο ζωής που οι κάτοικοι των περιοχών αυτών έστησαν μετά τη μεγάλη καταστροφή. Έθιμα, τραγούδια, παραμύθια, πανάρχαιες τελετές που επεβίωσαν στο πέρασμα του χρόνου στις φιλόξενες αυτές ακριτικές περιοχές στόλισαν τα παιδικά μου χρόνια και γέμισαν την καρδιά μου με αναμνήσεις από ένα τρόπο ζωής που πηγάζει από τις αρετές της κοινοτικής αλληλεγγύης και της συνύπαρξης των λαών».
Η «Μνημοσύνη»
Αναφερόμενη στο ποίημά της τη «Μνημοσύνη» είπε πως «η Μικρασιατική Καταστροφή είναι αδιαμφισβήτητα το τραγικότερο γεγονός της νεότερης ιστορίας μας. Μας γεμίζει οδύνη, μα και μας μπολιάζει με τα στοιχεία του πολιτισμού που κουβάλησαν με αγάπη και νοσταλγία στις καρδιές τους οι κάτοικοι της Ιωνικής και Αιολικής γης. Μας ενώνει, καθώς διδάσκει σε μας και στα παιδιά μας, πως ο άνθρωπος στο μεγαλειώδες της ύπαρξής του γίνεται ένα με τον Θεό, προκειμένου να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που υψώνονται εμπρός του ανυπέρβλητα βουνά για να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα ιδεώδη».
Και προσθέτει πως στο γεωπολιτικό σκηνικό, το τραγικό αυτό γεγονός ερμηνεύει μια στυγνή μοιρασιά, «για ένα πουκάμισο αδειανό», όπως θα πει ο ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης. Στις καρδιές μας, όμως, η Μικρασία θα είναι πάντα και η γη του ονείρου και της φωτιάς σε μια ιστορία που ξεκινά από τα χρυσά παλάτια της «Ευπύργου» Τροίας μέχρι τη ζωή που κέντησαν με «μενεξέδες και ζουμπούλια» οι κάτοικοι των πόλεων και των χωριών που μέχρι σήμερα τραγουδάμε».
Ευρύτερες εκπαιδευτικές και πολιτιστικές αναζητήσεις
Η κ. Αθηνά Νικολίδου προσπαθεί συνεχώς να διευρύνει τους εκπαιδευτικούς και πολιτιστικούς της ορίζοντες.
Όπως επισημαίνει «κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής μου πορείας έχω ασχοληθεί με το θέατρο, το θεατρικό παιχνίδι με τη μουσικοπαιδαγωγό Καίτη Καραχάλιου, την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών με τον Στέλιο Πελασγό, το δημοτικό τραγούδι με τον καθηγητή Νίκο Μούτσελο και τη δημιουργική γραφή με τον συγγραφέα Διονύση Λεϊμονή. Είμαι μέλος του Συλλόγου Θρακών Μαγνησίας και έχω συμμετάσχει στην οργάνωση παρουσιάσεων και εκδηλώσεων με σκοπό την αναβίωση των εθίμων και του τρόπου ζωής της ιδιαίτερης πατρίδας μου και της προσφυγικής μου καταγωγής.
Οι εκπαιδευτικές μου αναζητήσεις, καθώς και η κατεύθυνσή μου στο όραμα της ανθρώπινης ενότητας με ώθησαν να συμμετάσχω σε ευρωπαϊκά προγράμματα με τις χώρες Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Κύπρο και Τουρκία. Μπορώ να πω ότι ήταν όνειρο ζωής για μένα η συνεργασία και ανταλλαγή πολιτισμικών στοιχείων και εκπαιδευτικών δράσεων ιδιαίτερα στις χώρες της Κύπρου και της Τουρκίας, όπου η ιστορική μοίρα βαραίνει με μνήμες αναλλοίωτες στον χρόνο.
Έχω διασκευάσει κωμωδίες του Αριστοφάνη και λαϊκά παραμύθια για τις ανάγκες σχολικών παραστάσεων και ασχολούμαι με τη συγγραφή ποιημάτων και διηγημάτων με μια σχέση αγάπης από τα παιδικά μου χρόνια. Το 2013 συμμετείχα σε πανελλήνιο διαγωνισμό από τις εκδόσεις Διοτίμα και Μούσες και διακρίθηκα με το Α΄ Βραβείο διηγήματος».