Της Κατερίνας Τασσοπούλου
Ο μεγάλος «χαμένος» των σχέσεων λόγω της πανδημίας είναι οι κοινωνικές σχέσεις και ο μεγάλος «κερδισμένος» φαίνεται ότι είναι οι οικογενειακές σχέσεις. Μια βόλτα στα εστιατόρια που έσπασαν τις «αλυσίδες τους» και εύκολα θα διαπιστώσει κανείς ότι η πλειοψηφία την πελατών αποτελείται από οικογένειες ή από ζευγάρια που το ένα εμπιστεύεται την …κοινωνικότητα του άλλου, δηλαδή τον αυτοπεριορισμό σε επαφές και εξόδους.
Η μετακορωνοϊκή εικόνα στο επίπεδο των κοινωνικών σχέσεων, είναι ακόμα θολή γιατί ο φόβος και η δειλία μας κρατούν πίσω. Δύσκολα τα «ανοίγματα» σε παρέες και φίλους.
Θα ήταν βέβαια ουτοπικό να περιμένουμε ότι οι κοινωνικές συμπεριφορές των ανθρώπων δεν θα αλλάξουν, έπειτα από ένα τόσο τραυματικό γεγονός.
Το πρόβλημα είναι όμως μεγαλύτερο. Αυτό το ολικό άνοιγμα δεν έφερε μόνο ευφορία, αλλά για πολλούς απροθυμία για ένταξη στην παλιά ζωή.
Οι ηλικίες πάνω από σαράντα παίρνουν αποστάσεις από ότι τους συνέδεε με την παλιά κοινωνικότητα.
Πολλοί εργαζόμενοι για παράδειγμα δεν θέλουν να σκεφτούν πως θα αλλάξει η τηλεργασία, το Netflix μας έβαλε σε λήθαργο και η απομόνωση απογείωσε τη βαρεμάρα για εξόδους.
Το παρόν μοιάζει ακίνητο και δεν μας επηρεάζει η παραμονή στο σπίτι.
Εφόσον όμως χτίσαμε τον μικρόκοσμό μας και απολαμβάνουμε τη μοναξιά μας, πώς θα ανασυνταχθούμε συλλογικά για να διεκδικήσουμε πίσω ό,τι στερηθήκαμε;
Πώς θα διεκδικήσουμε πίσω τα δικαιώματα που εκχωρήσαμε πρόθυμα στο όνομα της ασφάλειας και της προστασίας; Ο καθένας μόνος του, είναι αδύνατον.
Η ιστορία διδάσκει και δυστυχώς δείχνει πως δεν θα γίνουμε καλύτεροι, εάν βαδίσουμε στον δρόμο του παρελθόντος.
Σήμερα στη «Θ» δημοσιεύεται η έρευνα επιστημονικής ομάδας του κ. Κώστα Γάτου για την ισπανική γρίπη, που προκάλεσε βαρύ τραύμα στις κοινωνίες και η Μαγνησία πλήρωσε βαρύ τίμημα σε θανάτους.
Τα μέτρα περιορισμού ήταν ίδια, η απομόνωση αναγκαία, το αίσθημα απειλής μόνιμο που οδήγησε στην εσωστρέφεια.
Η ιστορία που παρουσιάζει μέσα από την έρευνα ο κ. Γάτος μάς διδάσκει ότι δεν υπάρχει συλλογική μάθηση, που θα μας κινητοποιήσει και θα μας οδηγήσει σε αλλαγές. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα γίνουμε οπωσδήποτε χειρότεροι. Άλλωστε πόσο ακόμα…