Της Μαίρης Τσακνάκη Γαβαλά
Μέρος β’
Το άνθος της ζωής, Ιωάννα Γκανέτσα, Εκδόσεις Νίκας
Ένα ερωτικό ψυχογράφημα. Ένα ταξίδι μέσα από τις λέξεις.
Πώς ο έρωτας βοηθάει στη γνώση του εαυτού μας;
Χαρακτήρες και έννοιες που προεκτείνουν τα σύνορα της δικής μας ύπαρξης.
Ένα μείγμα οξυδέρκειας, ενόρασης, αισθητικής… αρετές στις οποίες κανείς δεν αντιστέκεται.
Το άνθος της ζωής της Ιωάννας Γκανέτσα ξεπερνά τις προσδοκίες του αναγνώστη. Είναι απλά ένα αριστούργημα.
Jacqueline de Romilly
Ce que je crois
Τι πιστεύω (έχει μεταφραστεί και στα Ελληνικά)
Το σύντομο αυτό βιβλίο γράφτηκε το 1974 και εκδόθηκε στη Γαλλία μετά τον θάνατο της συγγραφέως το 2010.
Για την ελληνίστρια Jacqueline de Romilly το «Τι πιστεύω» (Ce que je crois), ήταν μια απόπειρα να κατανοήσει την κρίση στην Παιδεία, την κοινωνική κρίση και την κρίση των αξιών μετά από τα γεγονότα του 1968.
Το «Τι πιστεύω» παραμένει επίκαιρο διότι εκφράζει τις απλές, εύλογες, αλλά τόσο παραμελημένες ιδέες του διαφωτισμού που τρέφονται από την πίστη στον άνθρωπο και την πρόοδο.
Ως ιστορικός με τη γυναικεία ευαισθησία πιστεύει ότι η γνώση και η μεταβίβαση της ιστορικής εμπειρίας είναι απαραίτητη για τη συγκρότηση ενός νέου ανθρωπισμού.
Ανοίγει έτσι ένα παράθυρο στο φως.
Η Jacqueline de Romilly λέει: «Όλα αυτά είναι το απόσταγμα μιας ζωής αφιερωμένης στην αρχαία Ελλάδα. Ένα ερέθισμα, ένα βοήθημα για τη ζωή. Η ελληνική εμπειρία θα μας βοηθήσει να πιστέψουμε σ’ έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία. Απ’ όλα τα πεδία στα οποία οι Έλληνες μου έμαθαν να νιώθω και να εκδηλώνω συμπάθεια, υπάρχει ένα που με αφορά περισσότερο – η εκπαίδευση – μιας και πέρασα τη ζωή μου διδάσκοντας. Η προνομιακή σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή απειλείται σήμερα κι αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα.
Ο Θουκυδίδης – ο αγαπημένος μου Θουκυδίδης – στον οποίο αφιέρωσα χρόνια από τη ζωή μου δεν έκανε τίποτε άλλο από το να προσπαθεί να καταλάβει.
Αν ο καθένας μας προσπαθούσε να καταλάβει καλύτερα τον τομέα του, να δει τι δεν πάει καλά και να το βελτιώσει, ίσως ο κόσμος να είχε λιγότερες ρωγμές.
Πρέπει να ομολογήσω ότι αυτή η χαρά της κατανόησης δεν είναι μόνο το αξίωμα μιας διανοούμενης. Έμαθα από τους Έλληνες πως η αγάπη για τη νόηση δεν είναι η νόηση αυτή καθαυτή. Είναι η επίμονη προσπάθεια για υπευθυνότητα και ελευθερία.
Η ελευθερία μας εξαρτάται ολοκληρωτικά απ’ αυτή τη νίκη του πνεύματος που μας διέπει. Πρέπει κανείς να ζει όχι μόνο για κάποιον, αλλά και για κάτι.
Γι’ αυτό προσπαθώ να αξιοποιήσω τα πάντα, την κάθε στιγμή.
Η εκπαίδευση πουλάει γνώσεις. Την κάναμε ένα είδος κατανάλωσης όπου τα παιδιά είναι πελάτες. Λάθος δρόμο πήραμε. Ο Πλάτων έλεγε ότι όλες οι κοινωνίες πρέπει να διδαχθούν πρωτίστως τον σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη.
Λέω «σεβασμός», θα μπορούσα να πω αγάπη, κατανόηση, πάθος.
Πιστεύω ότι η μοίρα μας παίζεται σ’ αυτήν την υπόθεση.
Ή θα δημιουργήσουμε εγκαίρως έναν σύγχρονο ανθρωπισμό με περισσότερο σεβασμό του ενός στον άλλο ή θα χαθούμε. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει στο επίπεδο της εκπαίδευσης.
Κι εδώ κάνω έκκληση για τη μελέτη των ελληνικών, τα ελληνικά κείμενα.
Κομίζουν, μαζί με τη σκέψη, και ευαισθησία.
Οι Έλληνες μίλησαν για όλα»
Elias Canetti
Die Gerettete Zunge (Η σωθείσα Γλώσσα)
Είναι μια αυτοβιογραφία.
Μια ποιητική αυτοβιογραφία.
Ήταν το γεγονός του 1977 αυτό το βιβλίο και έγινε γρήγορα bestseller.
Αυτό το ασυνήθιστο βιβλίο, μας διηγείται ασυνήθιστα παιδικά χρόνια σε Βουλγαρία, Αγγλία, Αυστρία, Ελβετία.
Τα όμορφα παιδικά χρόνια εξελίσσονται σε εφιάλτη για το χαρισματικό Εβραιόπουλο.
Η Ηλίας Κανέττι γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1905 στη Βουλγαρία. Η οικογένεια μετακομίζει στη Βιέννη (πλούσια εβραϊκή οικογένεια εμπόρων). Στη Φρανκφούρτη κάνει τη βασική εκπαίδευση, σπουδάζει στη Βιέννη. Το βιβλίο υπέροχο, γραμμένο από ένα χαρισματικό, ιδιοφυή, ποιητή – συγγραφέα. Η καλλιεργημένη μητέρα του τον μύησε από μικρό στο διάβασμα…