Του Φοίβου Ιωσήφ
Όλοι μας ζητάμε την ανθρώπινη και τη θεϊκή δικαιοσύνη. Εκτός των περιπτώσεων που άπτονται του προσωπικού μας συμφέροντος. Εκεί, με συγχωρείτε πολύ αλλά, θα τα χαλάσουμε. Δηλαδή θα χαίρομαι εγώ όταν κερδίζει η δική σας ομάδα; Δεν σφάξανε, περιμένουμε νέα παραλαβή αιγοπροβάτων. Βλέπεις τους ποδοσφαιριστές όλων των ομάδων κάνουν τον σταυρό τους, όταν μπαίνουν στο γήπεδο. Παρακαλάνε την Παναγία να τους βοηθήσει να κερδίσουν τον αντίπαλο, παίξουν δεν παίξουν καλά. Πιο πολύ το κάνουν οι ποδοσφαιριστές της Νότιας Αμερικής που είναι και περισσότερο θρησκευόμενοι. Τώρα, αν ο Θεός βοηθήσει τη μία ομάδα να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα, σημαίνει πως αδικεί την αντίπαλη ομάδα. Όταν παίζουν δύο και ευνοείς τον έναν είναι ολοφάνερο πως αδικείς τον άλλον. Δεν μας νοιάζει καθόλου, εμείς πριν το ματς πήγαμε και στην εκκλησία και προσευχηθήκαμε, ας πήγαιναν και οι άλλοι. Μα και οι άλλοι πήγαν και μάλιστα γονυπετείς πλησίασαν την ωραία Πύλη. Ας πήγαν, καθήκον όλων των Αγίων είναι να βοηθάνε εμάς, που είμαστε και καλά παιδιά με χρυσή καρδιά, ντελμπεντέρηδες και καραμπουζουκλήδες. Εδώ παίζει ρόλο η λεβεντιά, το μυστρί, το πυλοφόρι, το γιαπί, άσχετα αν βαράς την μπάλα με το καλάμι και χρειάζονται ελικοδρόμιο για να σε προσγειώσουν. Εσύ ζητάς τη βοήθεια των Αγίων Ταξιαρχών Γαβριήλ και Μιχαήλ, γιατί να μη σε βοηθήσουν, πως βοηθάνε δηλαδή τους αρίστους επαγγελματίες εκδοροσφαγείς των οποίων προΐστανται στο τελετουργικόν κάθε 8 Νοεμβρίου κατά την επαγγελματική τους γιορτή;
Έτσι και με τους ποδοσφαιριστές, οι άριστοι στις προσευχές θα προηγηθούν, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, δεσμευόμαστε επαγγελματικώς!
Το ίδιο γίνεται και στην χαρτοπαιξία. Πριν μοιράσει τα χαρτιά ο παίχτης, στην αρχή τα σταυρώνει. Σου λέει, να κερδίσω εγώ, πούχω να πληρώσω και τη ΔΕΗ αύριο, και μου λείπει ένα κατοστάρικο, ο συμπαίκτης δεν έχει ανάγκη πέραν των τεσσάρων παιδιών που μεγαλώνει. Έτσι γνωστοποιεί στον σύλλογο των Ορθοδόξων Αγίων την πληρωμή της επομένης και αναμένει την εύνοιά τους.
Απολύτως λογικό, δικαιωματικά πρέπει να παίρνει συνεχώς καρέ της ντάμας ή έστω ένα φουλ του άσσου με ρηγάδες, πάντα. Μία απλή κέντα επηρεάζει αρνητικά την εκτίμηση προς τον Θεό.
Τώρα συμβαίνει και το άλλο, απολύτως φιλοσοφικά εξηγήσιμο. Σφυρίζει ο διαιτητής πέναλτυ. Παίρνει φόρα ο σέντερ φορ και προτού το χτυπήσει απευθύνεται προς τα επουράνια και τα παρακαλεί να πέσει ο τερματοφύλακας δεξιά ενώ αυτός θα το σουτάρει αριστερά. Την ίδια στιγμή απευθύνει έκκληση και ο τερματοφύλακας να πάει η μπάλα εκεί που θα τιναχτεί αυτός. Δεν αντιλαμβάνονται πως έτσι φέρνουν την Παναγία σε δύσκολη θέση. Παναγία είναι, όχι ορκωτό εφετείο.
Αυτού του είδους τις παρακλήσεις δεν κάνουν μόνον απλοί ποδοσφαιριστές, αλλά και μεταγραφικά θηριώδη συμβόλαια. Άνθρωποι των εκατοντάδων εκατομμυρίων εκλιπαρούν τον Άγιο Βικέντιο να στείλει τον τερματοφύλακα στην άλλη γωνία.
Τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων δεν βοηθάνε και τόσο στην απλή λογική. Σωστά ο Ντοστογιέφσκι έλεγε πως οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως η σκέψη είναι υπόθεση άλλων.
Η αδικία είναι το μεγάλο επιδιωκόμενο για τους ανθρώπους, η δικαιοσύνη γίνεται μισητή μόλις περάσει τα σύνορα των προσωπικών μας συμφερόντων.