Η αγαπημένη Βολιώτισσα συγγραφέας Άρτεμις Παπανδρέου μιλά με αφορμή την επανέκδοση του βιβλίου της «Πηλιορείτικο γαϊτανάκι», με τον τίτλο «Δάφνες προδοσία και λευκή κλωστή» από τις εκδόσεις Μ. Σιδέρη.
Συνέντευξη:
Χαριτίνη Μαλισσόβα
Επανέκδοση ενός βιβλίου σας που αγαπήθηκε ήδη πολύ από τους αναγνώστες με νέο τίτλο. Πώς προέκυψε η συνεργασία με τις εκδόσεις Μ. Σιδέρη;
Το νέο μου βιβλίο με τίτλο: «Δάφνες, προδοσία και λευκή κλωστή» είναι επανέκδοση παλαιότερου με τίτλο: «Πηλιορείτικο γαϊτανάκι» των εκδόσεων Μολύβι. Πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο κείμενο που αναπτύχθηκε μέσα από πάντρεμα της μυθοπλασίας με την πραγματικότητα, βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα και αληθινές καταστάσεις, εμπλουτισμένο με λαογραφικά στοιχεία της περιοχής μας, με ήθη και έθιμα του Πηλίου. Με τον προηγούμενο εκδοτικό, όμως, υπήρχε ένα θέμα. Οι αναγνώστες αναζητούσαν το βιβλίο αλλά δεν το εύρισκαν. Έτσι όταν απέκτησα ξανά τα πνευματικά του δικαιώματα πρότεινα στον τωρινό μου εκδότη να το διαβάσει και εάν τον ενδιέφερε να προχωρήσουμε στην επανέκδοσή του. Η γνώμη του ήταν πως άξιζε τον κόπο, γιατί πρόκειται για ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο.
Πέρα από τον τίτλο, έχουν γίνει κάποιες αλλαγές στο αρχικό κείμενο; Αν ναι, για ποιο λόγο;
Σίγουρα δεν είναι το ίδιο βιβλίο με την πρώτη του έκδοση. Και αυτό γιατί με την ωριμότητα του χρόνου, ως συγγραφέας, κλήθηκα να επεξεργαστώ πολλές φορές το αρχικό κείμενο. Υπάρχουν κάποιες προσθέσεις τις οποίες θεώρησα αναγκαίες προκειμένου να διευκρινιστούν γεγονότα και, γενικότερα, έχω δουλέψει περισσότερο σε σημεία τη γραφή ώστε το αποτέλεσμα να με αφήνει απόλυτα ευχαριστημένη.
Έχετε γράψει άλλα τρία μυθιστορήματα. Τι σας έλκει στη μεγάλη φόρμα;
Η συγγραφή είναι μια μορφή ευτυχίας. Όταν γράφω νιώθω την απόλυτη ελευθερία της δημιουργίας. Πρέπει, όμως, να αναπτυχθούν σωστά οι χαρακτήρες των ηρώων, να εξελιχθεί η όποια ιστορία, να δονήσει τον αναγνώστη συναισθηματικά, να τον αφήσει ικανοποιημένο πως αγόρασε ένα βιβλίο που του προσέφερε τέρψη νου και ψυχής για μερικές ημέρες ή για τους δεινούς, πολλές ώρες. Γι’ αυτό και δεν φείδομαι σελίδων και χρόνου, αρκεί βέβαια το κείμενο να δημιουργεί απόλυτη συνοχή και ιδιαίτερη αγωνία για τη συνέχεια.
Ποια βιβλία καθόρισαν τη γραφή σας;
Δεν θα μπορέσω να απαντήσω απόλυτα στην ερώτησή σας, μιας και ήταν πολλά τα βιβλία που ίσως να έχουν επηρεάσει τη γραφή μου. Έμμεσα απαντώντας θα σας πω πως ξεχώρισα από μικρή τη γραφή του Καζαντζάκη, αγάπησα εκείνη του Παπαδιαμάντη, του Λουντέμη, του Παπαντωνίου, του Καρκαβίτσα.
Σε ποιους συγγραφείς επανέρχεστε ή θα θέλατε να ξαναδιαβάσετε αν είχατε χρόνο;
Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στους κλασικούς της ελληνικής λογοτεχνίας. Νιώθω πως μου προσφέρουν την ποιότητα του λόγου την οποία πολλές φορές αναζητώ σε σύγχρονα κείμενα και δεν βρίσκω.
Ασχολείστε με τη συγγραφή κάποιου νέου βιβλίου;
Τώρα όχι, γιατί μόλις πριν ένα μήνα παρέδωσα στον εκδοτικό του Μ. Σιδέρη το επόμενο βιβλίο μου, το οποίο ευελπιστούμε να βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων στις αρχές της άνοιξης. «Τοπία θολών οριζόντων» ο τίτλος του και πρόκειται για ένα βιβλίο απαιτητικό στη συγγραφή του, μιας και κινείται σε συγκεκριμένα ιστορικά πλαίσια, αυτά του εμφυλίου έως τη μεταπολίτευση. Ένα βιβλίο όπου οι ιστορικές πινελιές καθορίζουν την συνέχεια και την εξέλιξή του, με διαρκή ροή, αγωνία, ανατροπές αλλά και αλήθειες της Ιστορίας όπου κάποιες δεν έχουν βγει στο φως.
Απόσπασμα από το βιβλίο: (Η αναφορά είναι για τη Μακρινίτσα) σελ.297
Παραμονή Δεκαπενταύγουστου του ’26. Σ’ όλα τα σπίτια του χωριού από νωρίς στολίζονταν οι νιές, οι γριές, τα λεβεντόπαιδα και τα γονικά για το παγκύρ’ της Χάρης Της. Οι αυλές είχαν όλες ασβεστωθεί, τα καλντερίμια το ίδιο. Η πάστρα και η μοσχοβολιά του ασβέστη διάχυτη στο χωριό, το ίδιο και η ευωδιά των λουλουδιών που έραιναν τους κήπους με τη φρεσκάδα τους. Παντού φωνές, χαρούμενα ξεφωνητά των παιδιών, νουθεσίες των μεγάλων σ’ εκείνα να είναι φρόνημα και υπάκουα τώρα που θα μαζευόταν όλο το χωριό στο προαύλιο της εκκλησιάς. Τα γιορτινά ρούχα είχαν βγει απ’ τις ντουλάπες, είχαν ξεσκονιστεί, άλλα είχαν πλυθεί και απλωθεί από την προηγούμενη στα μανταλάκια να στεγνώσουν, άλλα είχαν απλά φρεσκαριστεί…
Σας ευχαριστώ πολύ κυρία Μαλισσόβα για το βήμα και την εφημερίδα Θεσσαλία για τη φιλοξενία.
