Toυ Γεώργιου Καπουρνιώτη
Το δεύτερο κύμα της πανδημίας ήρθε δυναμικά και διέλυσε γρήγορα τις ψευδαισθήσεις ότι ο ιός είναι εύκολος αντίπαλος. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μάς προετοιμάζουν για τρίτο κύμα πανδημίας αφού δεν τηρήθηκαν με επιμέλεια τα μέτρα πρόληψης και προφύλαξης, ενώ συγχρωτισμοί, συνωστισμοί, ανόητες αμφισβητήσεις ακόμη και της ύπαρξης του covid – 19 προκύπταν ως συνήθειες πολλών. Ακούγαμε συνεχώς για συγκεντρώσεις πολλών ατόμων σε σπίτια προκειμένου να εορταστούν Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Οι ειδικοί περιμένουν ότι πιθανόν να υπάρξει έξαρση κρουσμάτων για αυτό προχώρησαν σε καθολικό lockdown μίας εβδομάδας πριν την έναρξη των σχολείων.
Όλο αυτό το διάστημα, οι γιατροί και οι νοσοκόμοι, που ήταν υπεύθυνοι στις ειδικές μονάδες των νοσοκομείων για τον κορωνοϊό, δεν γιόρτασαν, αλλά πάλευαν νυχθημερόν για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτοί οι άνθρωποι θυσιάζονται καθημερινά για να μην καταρρεύσει το αδύναμο ελληνικό σύστημα υγείας. Τους ευγνωμονούμε για το έργο τους. Επιπροσθέτως, ευγνωμονούμε και τους ιδιώτες γιατρούς, οι οποίοι άφησαν τα ιδιωτικά τους ιατρεία (και κατά συνέπεια τις μεγαλύτερες αμοιβές) για να ενταχθούν στο ΕΣΥ, ώστε να υπάρχει περισσότερο εξειδικευμένο προσωπικό για την αντιμετώπιση της ολέθριας πανδημίας.
Οι ιατροί και οι νοσηλευτές δε φωνάζουν. Μόνο εργάζονται … θυσιαστικά και ηρωικά, ξεπερνώντας τα όριά τους, για να σώσουν την ανθρώπινη ζωή. Καθημερινά επιδεικνύουν τη θυσιαστική αυταπάρνηση και την ανθρωπιά τους.
Είμαι βέβαιος ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ) της χώρας θα σταθεί όρθιο, με μπροστάρηδες όλους αυτούς τους σύγχρονους υγειονομικούς ήρωες με τις άσπρες και τις πράσινες μπλούζες. Αυτό που με προβληματίζει, είναι τι θα γίνει με το ΕΜΕΙΣ. Τι θα γίνει με μια ολόκληρη κοινωνία που έχει σταματήσει να λειτουργεί, αλλά αλίμονό μας αν σταματήσει να ζει.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μάς βομβαρδίζουν καθημερινά με ψεύτικες ειδήσεις προκειμένου να μάς αποπροσανατολίσουν από την πραγματικότητα και από όσα συμβαίνουν καθημερινά. Η αλήθεια είναι πως κουραστήκαμε να βλέπουμε αναρτήσεις από άσχετους ανά την επικράτεια, να προσπαθούν να κουνήσουν το δάχτυλο και να προτείνουν λύσεις ανεδαφικές και σχεδόν σωτήριες με έναν και μόνο σκοπό. Να αποσπάσουν έστω και πρόσκαιρα το χειροκρότημα μίας κοινωνίας, που όχι μόνο νοσεί αλλά συγχρόνως βράζει. Όλοι ξαφνικά έγιναν ειδικοί και γνώστες, με τη λύση για το Ε.Σ.Υ. στο τσεπάκι τους, αλλά προτάσεις για το ΕΜΕΙΣ δε βλέπουμε να υπάρχουν.
Προτάσεις ρεαλιστικές, για τον ελεύθερο επαγγελματία που το νέο έτος θα τον βρει μισοπεθαμένο. Προτάσεις ρεαλιστικές, για τον επιχειρηματία για τον οποίο το λουκέτο είναι πλέον μονόδρομος. Προτάσεις ρεαλιστικές, για τον νέο άνθρωπο που μία γέμιζε, μία άδειαζε τη βαλίτσα του τα τελευταία χρόνια, μην έχοντας αποφασίσει σε ποια χώρα του πλανήτη θέλει να πάει. Προτάσεις ρεαλιστικές, για τον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα, που ο Μάρτιος θα βρει και πάλι μπροστά σε sites εργασιακών αγγελιών, ψάχνοντας για κάτι καλύτερο.
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα απανωτά lockdown, έχουν ισοπεδώσει τη χώρα μας οικονομικά. Πρέπει το κράτος να μεριμνήσει για λύσεις. Ναι μεν πρέπει να προστατέψει την υγεία μας, αλλά υπάρχουν συνάνθρωποί μας που αν δεν πεθάνουν από κορωνοϊό, θα πεθάνουν από την πείνα …
Υπάρχουν, δυστυχώς πολλοί άνθρωποι οι οποίοι έχουν αρνητική στάση σε όλα. Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του ιού και κατά συνέπεια αντιμετωπίζουν αρνητικά τον εμβολιασμό. Πρέπει να θυμόμαστε πως κύματα κατά των εμβολιασμών πάντοτε υπήρχαν στην Ελλάδα. Το σημαντικότερο, όμως, είναι να καταπολεμήσουμε τον θάνατο και το εμβόλιο αυτό είναι το αποτελεσματικότερο όπλο για τη νίκη της πανδημίας.
Η Ελλάδα πήρε τα εύσημα για την αντιμετώπιση ενός αόρατου εχθρού κατά την πρώτη φάση της πανδημίας, όχι γιατί το Ε.Σ.Υ ήταν προετοιμασμένο και επαρκώς εξοπλισμένο. Ούτε και όλοι εμείς πειθαρχήσαμε, επειδή καταλάβαμε το μέγεθος του προβλήματος και του κακού που ήρθε. Η αιτία τελικά ήταν ο φόβος που νιώσαμε για το άγνωστο, ένας φόβος που μετά το καλοκαίρι περιορίστηκε, οι θεωρίες συνωμοσίας έδιναν και έπαιρναν δεξιά και αριστερά, ενώ η γνωστή μας αντίδραση για να κάνουμε το αυτονόητο, όπως για παράδειγμα η τήρηση απλών μέτρων ή η σωστή χρήση της μάσκας, οδήγησε μοιραία σε πιο σκληρά περιοριστικά μέτρα. Είναι το λιγότερο παράλογο, να συνεχίζονται οι φωνές αντίδρασης που κοστολογούνται με τα 300 ευρώ ενός προστίμου, όταν η ζωή η δική μου, η δική σου, του γονιού σου, του φίλου μου, είναι υπέρ πολύτιμες.
Ήρθαμε αντιμέτωποι με μία νέα κρίση. Πολλές επιχειρήσεις δεν θα μπορέσουν να ανοίξουν και χιλιάδες εργαζόμενοι θα χάσουν τις δουλειές τους. Πλέον, υπάρχει αβεβαιότητα για το αύριο. Παρατηρούμε τον φόβο στα πρόσωπα των ανθρώπων, διότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, πιθανότατα σε σύντομο χρονικό διάστημα η χώρα μας να γονατίσει.
Η υγεία, τόσο η δική μας όσο και των αγαπημένων μας προέχει. Δυστυχώς, όμως, οι υποχρεώσεις τρέχουν, και πολλές φορές η οικογενειακή επιβίωση υπερτερεί. Έπρεπε κάποιοι εκτός των συνόρων κυρίως, να δράσουν νωρίτερα, πιο αποτελεσματικά και πιο αλληλέγγυα. Έπρεπε ήδη να είχαμε θωρακίσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, με γνώμονα το υπέρτατο δημόσιο συμφέρον. Τώρα είναι η ώρα να δούμε το ΕΜΕΙΣ, με λύσεις δίκαιες και αποτελεσματικές …