Ανήκουστες καταστάσεις

Υποστηρίζουμε πάντοτε το δικαίωμα της απεργίας όσων θέλουν να απεργήσουν, όπως και το δικαίωμα της εργασίας όσων δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν στην απεργία. Υποστηρίζουμε τον δημοκρατικό διάλογο, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο στη βία και τον καταναγκασμό. Αυτό που συνέβη όμως χθες στο δημοτικό αμαξοστάσιο είναι από τα ανήκουστα. Ένας τύπος είναι ανεβασμένος σε ένα μηχανάκι και όταν του απαγορεύουν την είσοδο στη λατρεμένη εργασία του, λόγω κατάληψης του χώρου, εκείνος δεν συμμετέχει σε κανένα διάλογο, αλλά μαρσάρει και περνάει με τις ρόδες πάνω από το πόδι μιας συναδέλφου του στον Δήμο. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι απλά μέρος ενός απεργοσπαστικού μηχανισμού, αλλά είναι δημόσιος κίνδυνος με ακραία αντικοινωνική συμπεριφορά. Ένας δημόσιος κίνδυνος που οδήγησε μια γυναίκα στο Νοσοκομείο, αλλά θα μείνει ατιμώρητος γιατί κανείς δεν θέλησε την ποινική του δίωξη. Όλα αυτά τα …υπεράνω είναι αλήθεια ακατανόητα σε εμάς τους κανονικούς – θέλουμε να πιστεύουμε – ανθρώπους, αλλά υπάρχει και η υπηρεσιακή διοίκηση που φανταζόμαστε θα πράξει αυτεπαγγέλτως τα αυτονόητα. Το ΚΚΕ βέβαια τον κατήγγειλε ως τραμπούκο και μέρος του απεργοσπαστικού μηχανισμού που έστησε η Δημοτική Αρχή, η οποία κατά τα άλλα το παίζει υποκριτικά φιλεργατική, μα δε νομίζουμε να «ίδρωσε το αυτί» κανενός. Στο μεταξύ, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, κανένα άλλο κόμμα, πλην του ΚΚΕ δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να γράψει δύο λέξεις για όσα συνέβησαν τα ξημερώματα στο αμαξοστάσιο και κανείς δεν βγήκε να μιλήσει ανοιχτά και καθαρά για την κινητοποίηση – παρωδία των συμβασιούχων που υπονομεύτηκε εκ των έσω, αλλά και από τους ίδιους.