του Γιώργου Καλτσογιάννη*
Μετά από οκτώ χρόνια κρίσης και οικονομικής καταρράκωσης η λέξη «ανάπτυξη» αναφέρεται από όλους ως μοναδική διέξοδος της χώρας. Οι εποχές των παχιών αγελάδων που το Κράτος αιμοδοτούσε επιχειρήσεις τελείωσαν και ο καθένας θα πρέπει να σταθεί όρθιος με τις δικές του δυνάμεις.
Πώς μπορεί όμως να έρθει η ανάπτυξη; Μέσα κυρίως από τις ιδιωτικές επενδύσεις, με ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, με λιγότερη γραφειοκρατία και Δικαιοσύνη που θα λειτουργεί με πολύ ταχύτερους ρυθμούς, με Τράπεζες που επιτέλους θα αρχίσουν να πράττουν τα αυτονόητα, δηλαδή οικονομική στήριξη των υγιών επιχειρήσεων.
Συγχρόνως και το Κράτος μπορεί να συνδράμει μέσα από ένα λελογισμένο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Ωστόσο προς το παρόν τα αποτελέσματα είναι πενιχρά έως απογοητευτικά. Ακόμη περιμένουμε τις επενδύσεις.
Και αυτό το βλέπουμε και στη Μαγνησία. Όλοι μας συμφωνούμε για τους πλούσιους φυσικούς πόρους του τόπου μας, τα μοναδικά πλεονεκτήματα με τις υποδομές, την παράδοση της βιομηχανίας, τη γνώση από το Πανεπιστήμιο, το μεράκι των ανθρώπων.
Διαπιστώσεις, κοινές, χρήσιμες, ουσιαστικές, αλλά απλώς διαπιστώσεις. Το αποτέλεσμα αποτυπώνεται στους δείκτες της ανεργίας. Και δυστυχώς αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα.
Όμως άλλες καθυστερήσεις δεν χωρούν.
Όλοι οι τοπικοί φορείς θα πρέπει να συντονιστούν και να διεκδικήσουν για τον τόπο επενδύσεις και θέσεις εργασίας.
Άμεσα να συγκροτηθεί μια ομάδα ανθρώπων από διάφορους χώρους, κλάδους, φορείς και υπηρεσίες που θα ιεραρχήσει προτεραιότητες και θα τρέξει για να ξεκολλήσουν επενδύσεις, να έρθουν νέες, να παραχθούν δράσεις με θετικό οικονομικό αντίκτυπο.
Γενικότερα να δημιουργηθεί ένα ευνοϊκό πλαίσιο οικονομικής δραστηριότητας από την μεταποίηση, τη βιομηχανία, τις υπηρεσίες και το εμπόριο μέχρι και τον τουρισμό και την εκπαίδευση.
Προτάσεις υπάρχουν. Ας τις αξιοποιήσουμε και να παλέψουμε για τον τόπο μας.
Από ευχολόγια χορτάσαμε. Ήρθε η ώρα των πράξεων.
*αντιπεριφερειάρχη Θεσσαλίας