Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα Συμπολίτες και απανταχού Αναγνώστες. Η 28η Οκτωβρίου 2020, θα μείνει στην Ελληνική Ιστορία ως η επέτειος του «ΟΧΙ» του Ελληνικού Λαού στους ξένους εισβολείς του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου που δεν τιμήθηκε όπως της πρέπει λόγω μιας επικίνδυνης πανδημίας. Όμως εμείς εδώ, στα κυκλο-φ-οριακά, θα τιμήσουμε αυτό το ένδοξο «ΟΧΙ» με μια μικρή αναφορά στην συμμετοχή ενός δικού μας ανθρώπου σ’ αυτόν τον αμυντικό πόλεμο στα βουνά της Πίνδου και της Βόρειας Ηπείρου, ενάντια στις μεραρχίες του Ντούτσε. Πιθανότατα δεν ήταν «ήρωας», ο ίδιος δεν μου μίλησε ποτέ για εκείνη την περίοδο, ό,τι ξέρω είναι γραμμένο σε χαρτιά, που τα φύλαγε τακτοποιημένα σε κουτιά από πουκάμισα η σύζυγος κι εγώ τα βρήκα στο βάθος μιας ντουλάπας, όταν αμφότεροι είχαν φύγει για το χωρίς επιστροφή ταξίδι. Είναι βέβαιο ότι ήταν ένας εγγράμματος Έλληνας πολίτης, που κλήθηκε να υπερασπιστεί τα πατρώα εδάφη και ανταποκρίθηκε σ’ αυτό το ύψιστο καθήκον όσο καλύτερα μπορούσε.
Ο Αντώνιος Σκυργιάννης του Δημητρίου και της Βικτωρίας γεννήθηκε στον Βόλο στις 28 Οκτωβρίου 1906 (μετά την παρέλαση εμείς γιορτάζαμε πάντα τα γενέθλια του πατέρα…). Στρατεύθηκε στις 18.11.1926 στο 4ο Σύνταγμα Πεζικού, στη Λάρισα, πέρασε Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, στις 08.11.1927 ονομάστηκε Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού και στις 17.03.1928 απολύθηκε. Επανήλθε για μετεκπαίδευση το 1937 και στις 11.09.1940. Η κήρυξη του πολέμου τον βρήκε Έφεδρο Ανθυπολοχαγό στον 6ο Λόχο του 2ου Τάγματος του 4ου Συντάγματος Πεζικού και στις 06.12.1940 προήχθη σε Έφεδρο Υπολοχαγό – «ο πιο όμορφος Αξιωματικός του Στρατού» έλεγε η μητέρα. Έφυγε κατ’ ευθείαν από την Λάρισα για το μέτωπο και έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες που έδωσε ο Λόχος του εναντίον των Ιταλών και συγκεκριμένα (σύμφωνα με έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης από 27.05.1941 και δικά του έγγραφα):
Από 03.11.1940 έως 05.01.1941 ως Διμοιρίτης: Βοβούσα – διάφορες τοποθεσίες «εντός του Ελληνικού εδάφους, ων τα ονόματα μοι διαφεύγουσι» – Κόνιτσα (Προφήτης Ηλίας) – Δίδυμοι λόφοι – Ύψωμα 1150 (Αλή Ποστεβάν) – Ύψωμα 1067 – Ύψωμα 850 (Κλεισούρας).
Από 05.01.1941 έως 15.01.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου: Ύψωμα 853 Β.Δ. Κλεισούρας.
Από 16.01.1941 έως 23.01.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου: Ύψωμα 1308 (Τρεμπεσίνας).
Από 15.02.1941 έως 23.03.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου, αποσπασμένου στο 16ο Σύνταγμα Πεζικού: «τις εν αμυντική γραμμή των προφυλακών» Υψώματος 1060 (Τρεμπεσίνας).
Από 24.03.1941 έως 24.04.1941 ως Διμοιρίτης: Ύψωμα 1403 (Μέτωπον Κορυτσάς).
Στις 01.05.1941 «εθεωρήθη απολυθείς» λόγω της κατάρρευσης του μετώπου μετά τη γερμανική εισβολή και στις 08.05.1941 συμμετείχε στη διάλυση του 4ου Συντάγματος Πεζικού στη Λάρισα.
Για τις υπηρεσίες του προς την Πατρίδα τιμήθηκε (με δικά του λόγια):
Α) Δια του Πολεμικού Σταυρού Γ Τάξεως μετά Στέμματος, 428/44 ΕΔΥΕΑ τον οποίον και παρέλαβον. Η εγκύκλιος αναφέρει ότι το παράσημο απονέμεται «δια την ηρωικήν του προσπάθειαν κατά τας επιχειρήσεις» Β) Δια Χρυσού Σταυρού κατά δημοσίευμα της εφημερίδος ΕΘΝΟΣ κατά Αύγουστον 1947 πλην όμως τον οποίον δεν παρέλαβον διότι δεν υδηνήθην να ανεύρω την σχετικήν διαταγήν Υ.Σ. δια της οποίας απενέμετο ούτος, να τον ζητήσω αρμοδίως» – ταραγμένες εποχές, λέω εγώ, τι ψάχνεις…
Μετά τη διάλυση του Συντάγματος επέστρεψε στον Βόλο και στο εργοστάσιο Γκλαβάνη, παντρεύτηκε την κοπέλα-συνάδελφο στο εργοστάσιο, με την οποία αλληλογραφούσε από το μέτωπο (δεκάδες τα λογοκριμένα επιστολικά δελτάρια, διάσπαρτα με διακριτικά μισόλογα αγάπης…), έδωσε ζωή σε δύο αγόρια, πρόλαβε τέσσερα εγγόνια και απεβίωσε στις 4 Ιουλίου 2002 (96 ετών).
Ήταν ένας από τους πολλούς ήρωες που πολέμησαν σαν Έλληνες, όπως είπε ο κύριος Τσώρτσιλ. Αυτούς που διέλυσαν τους φασίστες με τα φτερά και καθυστέρησαν τους σιδερόφρακτους ναζιστές. Τιμή και Δόξα.
Μέρα που είναι σήμερα, να τους θυμόμαστε όλους. Να μην τους ξεχάσουμε ποτέ. Γεια σας.
Στη φωτογραφία ο Έφεδρος Υπολοχαγός ΠΖ Αντώνης Σκυργιάννης (1940).
