Μηνιαία δαπάνη περίπου € 5 εκ. για 10.000 φοιτητές για μια μέση δαπάνη € 500 έκαστος, είναι το οικονομικό αποτύπωμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στον Βόλο.
Σε ετήσια βάση αυτή η δαπάνη φτάνει τα 55 εκατομμύρια, αν δεχτούμε ότι οι φοιτητές μένουν εδώ 11 μήνες τον χρόνο. Στα 14 εκατομμύρια ευρώ είναι η δαπάνη-προσφορά του προσωπικού του Πανεπιστημίου στην πόλη και 2 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο είναι η συνεισφορά στην πόλη από συνέδρια, ενώ 17 εκατομμύρια ευρώ είναι οι λειτουργικές δαπάνες και οι δαπάνες δημοσίων επενδύσεων.
Η οικονομική επίδραση του Πανεπιστημίου στον Βόλο θα παρουσιαστεί σήμερα στο συνέδριο του Επιμελητηρίου από τον καθηγητή κ. Μιχάλη Ζουμπουλάκη.
«Δυστυχώς, και με βάση την τριακονταετή διαμάχη των τεσσάρων θεσσαλικών πόλεων που ξαναφούντωσε με ευκαιρία τη συνένωση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με το ΤΕΙ Λάρισας, οι δημοτικές αρχές και οι τοπικοί παράγοντες εστιάζουν την προσοχή τους στις άμεσες μόνον ωφέλειες από τη φοιτητική δαπάνη.
Για το πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου, αν λάβουμε υπόψη ότι από τους 14.350 φοιτητές όλων των βαθμίδων, το 75% είναι εγγεγραμμένο στα τμήματα του Βόλου, τότε προκύπτει μια μηνιαία δαπάνη περίπου € 5 εκ. για 10.000 φοιτητές για μια μέση δαπάνη € 500 έκαστος. Σε ετήσια βάση αυτή η δαπάνη φτάνει τα 55 εκατομμύρια, αν δεχτούμε ότι οι φοιτητές μένουν εδώ 11 μήνες τον χρόνο. Ωστόσο, οι δαπάνες διαβίωσης φοιτητών δεν είναι όλες οι οικονομικές επιπτώσεις. Πρέπει να συμπεριλάβει κανείς και τις δαπάνες διαβίωσης του προσωπικού, με οποιοδήποτε καθεστώς εργασίας, προσωπικό που ενδεχομένως δεν θα ζούσε εδώ αν δεν υπήρχε το Πανεπιστήμιο. Αναφέρομαι στους 440 καθηγητές, στους 270 μονίμους υπαλλήλους, στα 100 περίπου μέλη εργαστηριακού και τεχνικού προσωπικού, στους 103 συμβασιούχους διδάσκοντες και στους 790 συμβασιούχους διοικητικούς στην Επιτροπή Ερευνών και τους εργαζόμενους στην Εταιρεία Αξιοποίησης. Αν δεχτούμε και πάλι ότι μόνο το 75% όλων αυτών ζει μόνιμα στον Βόλο, τότε με μια μέση μηνιαία δαπάνη € 1.000, το συνολικό ποσό φτάνει ετησίως τα 14 εκατομμύρια» δήλωσε.
Μαζί με τα προηγούμενα πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του και τις δαπάνες λειτουργίας του ΠΘ στην πόλη που συμπεριλαμβάνουν τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, τις δαπάνες δημοσίων επενδύσεων και τις ερευνητικές δαπάνες από τα χιλιάδες ερευνητικά προγράμματα που διαχειρίζεται η Επιτροπή Ερευνών. Αυτές υπολογίζονται σε € 5,7 και 11,6 εκατ. ετησίως. Σημαντική δαπάνη αποτελεί τέλος και η άνοδος της επισκεψιμότητας της πόλης από τον συνεδριακό τουρισμό. Με μετριοπαθείς εκτιμήσεις, στα δεκάδες συνέδρια, συναντήσεις εργασίας και διαλέξεις, στη Μαγνησία έρχονται 5.000 επισκέπτες τον χρόνο «αφήνοντας» στην τοπική οικονομία περίπου € 2 εκ.
«Χωρίς αμφιβολία το Πανεπιστήμιο είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της πόλης και ένας από τους ελάχιστους που αύξησε την απασχόληση στα εννιά χρόνια της κρίσης. Οι άμεσες οικονομικές επιπτώσεις δεν είναι οι μόνες, ούτε καν οι σημαντικότερες. Επίσης υπάρχουν και οι έμμεσες, πολλαπλασιαστικές επιδράσεις (περιφερειακός πολλαπλασιαστής): Η δαπάνη ενός ευρώ στην τοπική αγορά, αυξάνει τη ζήτηση για τοπικά αγαθά, την τοπική παραγωγή, την τοπική απασχόληση, τα τοπικά εισοδήματα, και ξανά τη ζήτηση. Αυτές δεν έχουν ποτέ μετρηθεί. Ωστόσο, οι αναπτυξιακές επιπτώσεις είναι πολύ σημαντικότερες και αφορούν στον εκσυγχρονισμό της τοπικής οικονομίας με δραστηριότητες αιχμής, στην αλληλεπίδραση με τους τοπικούς παραγωγικούς φορείς (βιομηχανία, εμπόριο, αλλά και αγροτική παραγωγή), στον σχεδιασμό πολιτικών της αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού, όταν αυτή θέλει να συνεργαστεί και στη διεθνή προβολή της περιοχής. Χρειάζεται να θυμίσω στους Βολιώτες πώς απορροφήθηκε το σοκ της αποβιομηχάνισης της δεκαετίας του 1980; Τι βιομηχανικά κουφάρια άφησε πίσω της και πώς αυτά αποκαταστάθηκαν και επαναχρησιμοποιήθηκαν από τα τμήματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Θυμίζω λοιπόν: Καπναποθήκη Παπαστράτου, εργοστάσιο Παπαρρήγα, καπναποθήκες Ματσάγγου στο Φυτόκο, καπνεργοστάσιο Ματσάγγου, κ.ο.κ. Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα μετατράπηκαν από εστίες μόλυνσης και εγκατάλειψης σε εστίες έρευνας και γνώσης. Ακολουθούν το οικόπεδο της ΥΕΒ στα Παλιά και η Βαμβακουργία.
Όλα αυτά χάρη στη συνδρομή των Ελλήνων φορολογουμένων και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και χωρίς την επιβάρυνση του Δήμου Βόλου. Στη νέα φάση του, μετά τη βίαια συνένωσή του με το ΤΕΙ και τον άμεσο και απότομο διπλασιασμό των υποδομών και του έμψυχου υλικού το Πανεπιστήμιο καλείται να διαδραματίσει ακόμη πιο ενεργό ρόλο. Δεν είναι βέβαιο ότι θα το πετύχει χωρίς τη συνεργασία της πόλης. Δεν μπορούν να ωφεληθούν όλες οι πόλεις εξίσου από τη λειτουργία πανεπιστημίων. Το πόσο θα ωφεληθούν εξαρτάται και από τις δικές τους επιλογές και δράσεις» αναφέρει ο κ. Ζουμπουλάκης. Καταλήγει με τα ερωτήματα εάν θα αναγνωρίσουν επιτέλους οι διοικούντες την πόλη το Πανεπιστήμιο ως ένα από τους βασικότερους μοχλούς ανάπτυξης και αν θα στηρίξουν με συνέπεια τις δράσεις που απαιτούνται για αυτόν τον σκοπό.