Εξ’ αποστάσεως μαθήματα μέσω του διαδικτύου, τηλεδιασκέψεις μεταξύ καθηγητών, εκπαιδευτικό υλικό που αντλούν οι μαθητές μέσα από ψηφιακές πλατφόρμες είναι μερικές από τις νέες μαθησιακές διαδικασίες που επικρατούν στα Γυμνάσια και τα Λύκεια, καταστάσεις που μέχρι πριν ενάμιση μήνα ήταν για πολλούς άγνωστες, ωστόσο, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, προσαρμόστηκαν σε δεδομένα που φέρνει η ψηφιακή εποχή. Και δεν αποκλείεται σε πολύ λίγα χρόνια να ενταχθούν πιο οργανωμένα στην καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία. Καθηγήτριες του Βόλου που υλοποιούν την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση, περιγράφουν στη «Θ» τα καινούρια δεδομένα, τα συναισθήματα των μαθητών, τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες.
Η υποδιευθύντρια στο 8ο ΓΕΛ Βόλου, καθηγήτρια πληροφορικής, κ. Ευγενία Κελεπέση-Ακρίτα αποτελεί μέλος της ομάδας υποστήριξης της εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης. «Το 8ο Λύκειο Βόλου βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να στηρίζει όλα τα μαθήματα των ομάδων προσανατολισμού της Γ’ Λυκείου με εξ’ αποστάσεως διδασκαλία. Σε ποσοστό μεγαλύτερο από 90% τα μαθήματα γίνονται με τηλεδιάσκεψη, μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας που διέθεσε το υπουργείο Παιδείας, σε συνδυασμό με την ασύγχρονη εκπαίδευση που πραγματοποιείται μέσω του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου και της πλατφόρμας e-class. Μάλιστα ήδη άρχισαν οι τηλεδιασκέψεις και για τους μαθητές της Α’ και Β’ τάξης, οι οποίοι μέχρι πρότινος παρακολουθούσαν μαθήματα μόνο μέσω του e-class» ανέφερε αρχικά η ίδια.
Παράλληλα πρόσθεσε πως «οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε στην αρχή σχετικά με την εγκατάσταση και χρήση της εφαρμογής για την τηλεδιάσκεψη, ξεπεράστηκαν γρήγορα εξαιτίας της μεταξύ μας συνεργασίας και υποστήριξης. Τα δύο laptop του σχολείου μας τα δανείστηκαν καθηγητές που δεν είχαν τον κατάλληλο εξοπλισμό και έτσι ξεκίνησαν και αυτοί τις τηλεδιασκέψεις. Η χρήση της εφαρμογής για την τηλεδιάσκεψη είναι σχετικά απλή τόσο για τους καθηγητές, όσο και για τους μαθητές. Για τη σύνδεση απαιτείται ίντερνετ, υπολογιστής ή κινητό, όπου με την πληκτρολόγηση μιας διεύθυνσης οι μαθητές μας συνδέονται με τον καθηγητή ή την καθηγήτρια ζωντανά».
Πιο απαιτητική η προετοιμασία
Η κ. Κελεπέση διδάσκει εξ’ αποστάσεως το μάθημα της «Ανάπτυξης Εφαρμογών σε προγραμματιστικό περιβάλλον» που θα εξεταστούν οι υποψήφιοι στις πανελλαδικές εξετάσεις. Σύμφωνα με την ίδια, «η προετοιμασία για τα εξ αποστάσεως μαθήματα είναι περισσότερο απαιτητική σε σχέση με τα μαθήματα στην τάξη, γιατί το υλικό των μαθημάτων πρέπει να ψηφιοποιηθεί με κάποιο τρόπο για να το μοιραστούμε με τα παιδιά. Καθημερινά ανεβαίνουν εργασίες από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας στο e-class, οι οποίες επιστρέφονται στους μαθητές μας διορθωμένες. Από τη δική μου εμπειρία, στη διάρκεια αυτών των τριών εβδομάδων, η συμμετοχή των μαθητών είναι περίπου στο 50%. Όσοι μαθητές παρακολουθούν, δείχνουν να είναι ικανοποιημένοι, αν και σε όλες τις συναντήσεις μας θα αναφέρουμε για το πότε θα ανοίξουν σχολεία, να βρεθούμε ξανά στην τάξη, από κοντά. Τις επόμενες ημέρες περιμένουμε μεγαλύτερη συμμετοχή από τους μαθητές μας. Η στήριξη που παρέχει το σχολείο μας στους μαθητές και τις μαθήτριές μας θα συνεχιστεί για όλο το διάστημα της κρίσης. Θεωρούμε υποχρέωσή μας και ένα ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης προς τους μαθητές μας και τους γονείς τους να ξέρουν ότι το σχολείο είναι «ανοικτό» και τους περιμένει. Είμαστε εδώ».
Μια μεγάλη τομή
Από την πλευρά της η πρόεδρος της Μαθηματικής Εταιρείας, παραρτήματος Μαγνησίας, και καθηγήτρια στο 7ο Γυμνάσιο Βόλου κ. Στέλλα Δημητρακοπούλου επισήμανε πως «σύγχρονη και ασύγχρονη τηλεκπαίδευση, λέξεις άγνωστες μέχρι πρότινος για την ελληνική σχολική πραγματικότητα. Οι δυσκολίες όμως χαλυβδώνουν τους ανθρώπους και τους ωθούν να ξεπεράσουν τα όριά τους. Η μεγάλη τομή στα εκπαιδευτικά δρώμενα, που χρόνια συζητούσαμε και ποτέ δεν είχε εκκινηθεί, άρχισε να πραγματοποιείται υπό ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μια μεγάλη αλλαγή για όλους μας, καθηγητές και μαθητές, η μετάβαση αυτή από το άμεσο της σχολικής τάξης στο απρόσωπο της ηλεκτρονικής τάξης συνέβη απρόσμενα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Έστω και με αυτόν τον τρόπο, όμως εγκαινιάσθηκε ένας δίαυλος επικοινωνίας, ώστε να μη ματαιωθεί ολοκληρωτικά η εκπαιδευτική δραστηριότητα».
Εγγράφηκαν 9 στους 10 μαθητές
Όπως τονίζει η κ. Δημητρακοπούλου, «η πλειονότητα των μαθητών, περίπου οι 9 στους 10, ενεγράφησε στην ηλεκτρονική τάξη και οι περισσότεροι από αυτούς συμμετέχουν πλέον ενεργά και στέλνουν τις εργασίες τους. Πιο συγκεκριμένα για τα Μαθηματικά, καλό θα ήταν να αναφέρουμε πως υπάρχουν καταρχάς δυο μικρές δυσκολίες. Η πρώτη αφορά στον συγκεκριμένο συμβολισμό του μαθήματος, ο οποίος απαιτεί ειδικά προγράμματα. Παρ’ όλα αυτά όμως οι μαθητές, με τα απλά μέσα που ο καθένας τους διαθέτει, ακόμη και με σκαναρισμένες τις χειρόγραφες λύσεις τους, μας στέλνουν τις απαντήσεις τους. Η δεύτερη αφορά στη διόρθωση των εργασιών των μαθητών. Η φύση του μαθήματος των μαθηματικών απαιτεί τη φυσική παρουσία, την ανταλλαγή απόψεων μέσα στην τάξη, τον ενεργό διάλογο για τις σωστές ή μη λύσεις-απαντήσεις, τις βέλτιστες τοποθετήσεις κατά περίπτωση, σκόπελος που ευελπιστούμε εν μέρει να ξεπεραστεί με τη σύγχρονη τηλεκπαίδευση».
Κατέληξε δε λέγοντας πως «στα θετικά της όλης διαδικασίας να συνυπολογίσουμε την ψηφιοποίηση του εκπαιδευτικού μας υλικού, μια αξιόλογη παρακαταθήκη για περαιτέρω αξιοποίησή της στο μέλλον τόσο από εμάς τους ίδιους τους καθηγητές, όσο και από τους μαθητές μας. Η χρήση της αυτή θα μπορούσε να ενταχθεί πλέον ενεργά στην εκπαιδευτική διαδικασία και όχι μόνο σε πιθανές ανάλογες δύσκολες περιστάσεις. Και το πλέον αισιόδοξο μήνυμα είναι ότι είμαστε εδώ, μαζί, ενωμένοι, καθηγητές και μαθητές, και αγωνιζόμαστε για αυτό που όλοι θέλουμε, να παραμείνει το σχολείο ζωντανό κι ενεργό, έστω και με αυτόν τον τρόπο».
Η διδασκαλία γλωσσικών μαθημάτων
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να διδάσκει κάποιος θεωρητικά μαθήματα μέσω του διαδικτύου; Η υποδιευθύντρια και πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Μαγνησίας κ. Βίκυ Μαντζώρου τόνισε πως «η σύγχρονη διδασκαλία είναι μεγάλη διευκόλυνση για τον εκπαιδευτικό, αν γνωρίζει τις δυνατότητες της πλατφόρμας. Μπορεί να παραπέμψει, να ανοίξει διαφορετικές σελίδες, να παρουσιάσει βίντεο, να μοιράσει υλικό έχοντας απαλλαγεί από το άγχος της φωτοτυπίας χωρίς τους περιορισμούς της συμβατικής τάξης. Υπάρχουν, όμως και τα προβλήματα. Ένα θέμα είναι το υλικό που διαμοιράζεται στους μαθητές για εργασία. Τα περισσότερα από αυτά είναι αντλημένα από το διαδίκτυο και ο μαθητής μπορεί πολύ εύκολα να βρει τις απαντήσεις και να τις παρουσιάσει με αντιγραφή-επικόλληση. Αυτό δεν είναι ουσιαστική μάθηση. Κατά συνέπεια χρειάζεται αναπροσαρμογή του υλικού και αυτό απαιτεί μια επιπλέον εργασία και προετοιμασία από τον διδάσκοντα».
Η ίδια πρόσθεσε πως «ένα άλλο θέμα είναι η διόρθωση. Πολλοί μαθητές γράφουν την εργασία τους στο χαρτί, τη φωτογραφίζουν και τη στέλνουν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Καταλαβαίνει κανείς πώς γίνεται η διόρθωση. Εδώ πάλι ένα ερώτημα είναι αν το κείμενο που γράφεται στον υπολογιστή έχει την ίδια αξία με το χειρόγραφο. Και πάλι, πόσοι μαθητές μπορούν να ανταποκριθούν στο να γράφουν κείμενο στον υπολογιστή. Κι ένα τελευταίο είναι η ανατροφοδότηση και του διδάσκοντα και του μαθητή, η οποία δεν είναι τόσο ασφαλής στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση όσο στη διά ζώσης διδασκαλία. Ας ελπίσουμε ότι όταν με το καλό ξεπεράσουμε τη στενωπό της νόσου, όλη αυτή η εμπειρία και η εργασία θα μας βοηθήσει, ώστε να εκσυγχρονίσουμε με την κατάλληλη υποστήριξη το περιεχόμενο και τις μεθόδους διδασκαλίας».