Ο Ντίνος Βαρδάκης, διπλωματούχος αγρονόμος-τοπογράφος μηχανικός και οικονομολόγος των αναπτυσσόμενων χωρών, με καταγωγή από τις Πινακάτες, και η σύζυγός του Άννα Kοντογιάννη, πτυχιούχος Γαλλικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, με καταγωγή από την Αγριά, ζούνε στις Βρυξέλλες και κάθε καλοκαίρι περιμένουν με ανυπομονησία να βρεθούν στο σπίτι τους στα Καλά Νερά. Φέτος τα πράγματα θα είναι λίγο διαφορετικά λόγω του κορωνοϊού και θα βρεθούν στο αγαπημένο τους Πήλιο αργότερα από ό,τι σχεδίαζαν. Μιλούν στη «Θ» για την κατάσταση που επικρατεί στο Βέλγιο, την υγειονομική κρίση, την οικονομική και κοινωνική επίπτωση, τη γνώμη των Βέλγων για την Ελλάδα κ.ά.
Ο Ντίνος Βαρδάκης, που τα τελευταία 37 χρόνια υπηρέτησε ως διπλωματικός υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε 8 χώρες σε 3 ηπείρους, τόνισε πως «τo Βέλγιο των 11 εκ. κατοίκων αντιμετωπίζει μια άνευ προηγουμένου υγειονομική προς το παρόν κρίση, αλλά και οικονομική και κοινωνική στο προσεχές μέλλον. Με μια αργοπορημένη απόφαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, η χώρα τέθηκε σε πλήρη κατ’ οίκον περιορισμό στις 16 Μαρτίου. Αρκετές οικονομικές δραστηριότητες έχουν σταματήσει».
Όσον αφορά στην απασχόληση, ο ίδιος ανέφερε πως πάνω από 1,2 εκ. εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έχουν υπαχθεί σε καθεστώς προσωρινής ανεργίας, ενώ την τάχιστη πληρωμή των επιδομάτων ανεργίας στους εργαζόμενους αναλαμβάνουν τα εργατοϋπαλληλικά συνδικάτα για λογαριασμό των αντιστοίχων δημοσίων δομών πρόνοιας.
«Toν περασμένο Δεκέμβριο, η κυβέρνηση είχε προβλέψει στον προϋπολογισμό της μια αύξηση του ΑΕΠ κατά 1% για το 2020. Σήμερα, οι τελευταίες αισιόδοξες προβλέψεις μιλάνε για μια ύφεση στο 4% του ΑΕΠ εφ’ όσον αρθούν όλα τα περιοριστικά μέτρα στις 19 Απριλίου. Κάτι απίθανο, φυσικά. Με σημερινά δεδομένα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση εκτιμάει το δημοσιονομικό κόστος της κρίσης του κορωνοϊού στα 14 δισ. ευρώ. Με τη χώρα σε καραντίνα, κάθε μήνας που περνάει επιβαρύνει με άλλα 2 δισ. ευρώ τον κρατικό προϋπολογισμό» σημείωσε.
Η Άννα Kοντογιάννη, συντονίστρια της άτυπης ομάδας εθελοντών PeopleforGreece Βελγίου, που ιδρύθηκε το 2012 και από τότε στηρίζει διάφορες πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης στην Ελλάδα της κρίσης και οι εθελοντές της οποίας σχεδιάζουν μια καινούργια δράση στήριξης των αναγκών των Αγροτικών Ιατρείων του Πηλίου, επισήμανε ότι «βγαίνουμε από την καραντίνα στο σπίτι μας μια φορά την εβδομάδα για τα απαραίτητα ψώνια σε σούπερ μάρκετ. Kαι κάθε μέρα σχεδόν για ολιγόλεπτη βόλτα σε κοντινό δάσος. Η κυκλοφορία στους δρόμους είναι ελάχιστη. Η αστυνομία κάνει ελέγχους και κόβει κλήσεις 350 ευρώ στους παραβάτες».
Στο Βέλγιο τα πάντα είναι κλειστά, όπως εκκλησίες, χώροι λατρείας, δημόσιος τομέας, τράπεζες, εμπορικά καταστήματα, όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, καθώς και όλες οι λαϊκές αγορές. Τα εργοστάσια και οι βιοτεχνίες υπολειτουργούν τηρώντας αυστηρά μέτρα προσωπικής και συλλογικής προστασίας εάν δεν έχουν κλείσει. «Παραμένουν ανοιχτά μόνο τα σούπερ μάρκετ, τα μπακάλικα, γενικά τα καταστήματα τροφίμων, βενζινάδικα, φαρμακεία και περίπτερα εφημερίδων» σημείωσε η Άννα Kοντογιάννη.
Σύμφωνα με την ίδια, ελευθεροεπαγγελματίες, δημόσιοι και τραπεζικοί υπάλληλοι έχουν ριχτεί στην τηλεργασία από τα σπίτια τους, ενώ εργάζονται ακόμη οδηγοί φορτηγών μεταφοράς τροφίμων, των λιγοστών μέσων μαζικής μεταφοράς, φορτοεκφορτωτές, λιμενεργάτες, κηπουροί, τεχνίτες βλαβών δικτύων κοινής ωφελείας, τηλεπικοινωνιών, καθώς και κοινωνικοί λειτουργοί προγραμμάτων βοήθειας ηλικιωμένων στο σπίτι.
Oι Βέλγοι είναι λαός φιλόξενος και η ανησυχία τους για το κορωνοϊό καθημερινή, σύμφωνα με τον Ντίνο Βαρδάκη. «Δυστυχώς, μόνο σε 2 μέρες, 7 και 8 Απριλίου, απεβίωσαν από την πανδημία 605 άτομα, τα 2/3 σε οίκους ευγηρίας και το 1/3 σε ΜΕΘ νοσοκομείων. Oι θέσεις ΜΕΘ έχουν σχεδόν κορεσθεί και έτσι συνάνθρωποί μας φεύγουν αβοήθητοι κυρίως στους οίκους ευγηρίας. Στεναχωριούνται οι Βέλγοι για τους ηλικιωμένους γονείς τους που διαμένουν στους 1.500 οίκους ευγηρίας της χώρας. Εκεί δεν υπάρχει εξοπλισμός ή υλικά ανίχνευσης και ελέγχου του κορωνοϊού. Στους οίκους ευγηρίας ξεπετάχτηκε ο φονικός ιός» σημείωσε, για να συμπληρώσει: «Παρόλο αυτά, oι ηλικιωμένοι βρίσκονται σε αυστηρή καραντίνα, ουσιαστικά απομονωμένοι στα δωμάτιά τους. Δεν μπορούν συγγενείς να τους επισκεφθούν. Οι τελευταίοι τους φωνάζουν κάτω από τα παράθυρα των οίκων ευγηρίας ρωτώντας τους πώς πάνε».
Οι Βέλγοι ενημερώνονται καθημερινά για την εξέλιξη της κρίσης του κορωνοϊού στην Ευρώπη και ανά τον κόσμο, αλλά η πρωταρχική τους έγνοια είναι η μετα-κορωνοϊού εποχή. «Πώς θα σταθεί στα πόδια της η βελγική οικονομία τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται; Tι αντίκτυπο θα έχει στην εργασία τους η βαθιά κρίση που αναμένουν; Kαι ποιος θα αποπληρώσει τα θαλασσοδάvεια του κορωνοϊού; Σ’ αυτό το πλαίσιο οι Βέλγοι υπήκοοι είναι δύσκολο σε κλίμα αβεβαιότητας να έρθουν για διακοπές φέτος το καλοκαίρι στη Μεσόγειο. Θα προτιμήσουν τις βελγικές ακτές ή τις Αρδέννες» επισήμανε η Άννα Κοντογιάννη.
Ο Ντίνος Βαρβάκης, όσον αφορά στην Ελλάδα, τόνισε πως οι Βέλγοι εκτιμούν ότι η κυβέρνηση στην Αθήνα πήρε πολύ γρήγορα αυστηρότατα μέτρα καραντίνας που αποδίδουν σε αντίθεση με την ομοσπονδιακή τους κυβέρνηση που είχε να συντονίσει 3 ομόσπονδες πολιτείες με αντικρουόμενες προτεραιότητες και ευαισθησίες. «Τα μέτρα κατ’ oίκον περιορισμού στο Βέλγιο έπρεπε να είχαν παρθεί από την 1η Μαρτίου και όχι στις 16 του μήνα. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος, χάθηκαν πολλές ψυχές. Δεν υπάρχει εδώ μια καμπάνια που να βομβαρδίζει μέρα νύχτα από όλα τα τοπικά ΜΜΕ τον βέλγικο λαό με το μήνυμα «Μένουμε σπίτι»» κατέληξε.