Ένα «πείραμα» που θα δώσει ζωή στα ερειπωμένα κτίρια του κέντρου του Βόλου, μέσα από την αξιοποίησή τους για χρήση από τους ιδιοκτήτες τους, αλλά και από επιχειρήσεις, καταθέτει το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Αφορμή για την παραγωγή ιδεών στάθηκε η φοιτητική στέγη και η έλλειψή της.
Πώς μπορούν να μετατραπούν γιαπιά και εγκαταλειμμένα σπίτια ή αποθήκες μέσα στο Βόλο σε χρήσιμες και ελκυστικές εγκαταστάσεις; Καθηγητές και φοιτητές της Αρχιτεκτονικής δίνουν απαντήσεις. Στο σύνολό τους όλα τα εγκαταλειμμένα κτίρια μπορούν να αξιοποιηθούν, με πολύ ελαφρές και αναστρέψιμες παρεμβάσεις χαμηλού κόστους, με μικρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα.
Οι υποθετικές προτάσεις για την αξιοποίηση του στάσιμου κτιριακού αποθέματος εστίασαν σε παραδείγματα, τριών διακριτών αστικών τυπολογιών, χαρακτηριστικές για την πόλη του Βόλου και καταγράφηκαν 35 εργοτάξια.
Μια αποθήκη σε εγκατάλειψη στη Μεταμόρφωση, το γιαπί (κτίσμα με τον φέροντα σκελετό ολοκληρωμένο) μιας πολυκατοικίας στην 54ου Συντάγματος κι ένα κτίριο γραφείων υπό μερική εγκατάλειψη στους ορόφους, στην οδό Ιάσονος.
Τα σενάρια αυτά προτείνουν εναλλακτικά μοντέλα συμβίωσης, που αναθεωρούν παγιωμένες δομές κατοίκησης. Το δωμάτιο ανασχεδιάζεται, προς ελάχιστο ιδιωτικό, επιστρατεύοντας κάθε επινοητικότητα ως προς τα ανθρωπομετρικά μεγέθη. Το χωρικό πλεόνασμα ανακατανέμεται, δίνοντας έμφαση σε συλλογικούς χώρους, είτε για καλύτερες υποστηρικτικές υποδομές της κατοίκησης, όπως πλυντήρια, κουζίνες, γκαρνταρόμπες, λινοθήκες, αποθήκες, αλλά και χώρους πνευματικής εργασίας, κοινού φαγητού, ανταλλακτήρια μεταχειρισμένων αντικειμένων, οροφόκηποι, χώροι παιχνιδιού, προβόλων, συζητήσεων και ανάπαυσης.
Ο μεγάλος αριθμός ημιτελών κατασκευών στο κέντρο της πόλης αλλά και στο σύνολο του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου – Νέας Ιωνίας αποτυπώνει τη δυσκολία στην παραγωγή χώρου και τη μείωση στη ζήτηση κατοικίας κατά την τελευταία περίοδο. Ο πειραματικός χαρακτήρας του εργαστηρίου της Αρχιτεκτονικής επιτρέπει μια θετική ανάγνωση της δυσοίωνης αυτής συνθήκης. Επιχειρείται η ανάγνωση του σχολάζοντος οικιστικού αποθέματος, ως πρώτης ύλης για τον ανασχεδιασμό του αστικού τοπίου. Οι λύσεις που δίνονται για τα εγκαταλειμμένα εργοτάξια, δεν αποτελούν μονάχα πληρώσεις του κενού χώρου τους, ούτε απλή επίλυση ενός προβλήματος στέγασης φοιτητών. Η διαφορετική αντίληψη για τη νέα ζωή στα αποκαταστημένα εργοτάξια στόχο έχει να μεταστρέψει θετικά και την κατάσταση των διπλανών οικημάτων και να αναμορφώσει τον χαρακτήρα περιοχών της πόλης, ώστε να ανταποκριθεί στο νέο φαντασιακό για την κατοικία και να παραλάβει τις νέες μορφές διαβίωσης, όπως αυτές αναδύονται μέσα στη συγκυρία της κοινωνικής και χωρικής κρίσης.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, οι επενδύσεις για αναβάθμιση κτιρίων στον Βόλο ενέχουν υψηλό επιχειρηματικό κίνδυνο και οι ζητούμενες αποδόσεις των επενδυτών κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα. Λόγω του υψηλού κόστους των αναγκαίων έργων και των χαμηλών μισθωμάτων, ιδιαίτερα τα επαγγελματικά κτίρια απαξιώνονται και σταδιακά εγκαταλείπονται ή καταλαμβάνονται από δραστηριότητες χαμηλής προστιθέμενης αξίας. Η πρόταση που επεξεργάστηκαν οι καθηγητές Αριστείδης Αντoνάς, Σοφία Βυζοβίτη, Γιώργος Μητρούλιας, επίκ. καθηγητής, Λόης Παπαδόπουλος, ομότιμος καθηγητής Νίκος Πλατσάς, υποψήφιος διδάκτωρ, Χαρά Στεργίου, φοιτήτρια, σε συνεργασία και με άλλους φοιτητές, φέρνει νέες λύσεις στο προσκήνιο.