Η αυτοκτονία του 53χρονου πατέρα δύο παιδιών την περασμένη Δευτέρα στη θαλάσσια περιοχή Πλάκες, ήταν η πρώτη επίσημα αυτοκτονία για το 2018 στη Μαγνησία. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεύθυνσης Αστυνομίας και το 2017 σημειώθηκαν αυτοκτονίες στη Μαγνησία σε αριθμό ανάλογο του 2016.
Έντεκα αυτοκτονίες καταγράφηκαν επίσημα στη Μαγνησία το 2017, έναντι 12 το προηγούμενο έτος, σύμφωνα με την Αστυνομία. Αντίστοιχα αυξήθηκαν κατά μία οι απόπειρες αυτοκτονίας σε 8 από 7 το 2016. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία αυτοί που έθεσαν τέλος στη ζωή τους ήταν άνδρες, ηλικίας μάλιστα άνω των 41 ετών.
Πάντως σε σύγκριση με τις 16 αυτοκτονίες το 2015 πέρυσι αυτές μειώθηκαν. Οι απόπειρες αυτοκτονίας το 2015 είχαν ανέλθει σε 12.
Το 2013 στη Μαγνησία καταγράφηκαν επίσημα 14 αυτοκτονίες και 11 απόπειρες, ενώ το 2014 15 αυτοκτονίες και 7 απόπειρες. Παρατηρείται δηλαδή ότι το διάστημα της οικονομικής κρίσης ο αριθμός των αυτοκτονιών στη Μαγνησία παραμένει διψήφιος.
Η πλειονότητα των αυτοχείρων αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα, που συνδυάζονται με οικονομικές δυσκολίες, ενώ επισήμως με βάση τα στοιχεία από τις αστυνομικές αρχές, το 16,4% ανέφερε οικονομικά προβλήματα, πριν βάλει τέλος στη ζωή του.
Ο συνηθέστερος τρόπος αυτοκτονίας είναι με τη λήψη πολλών φαρμακευτικών χαπιών, ο αυτοπυροβολισμός ή η πτώση από μεγάλο ύψος, συνήθως από μπαλκόνια ή ταράτσες πολυκατοικιών.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στον 12χρονο, άτομο με αναπηρία, που αποπειράθηκε, σύμφωνα με την Αστυνομία, να βάλει τέλος στη ζωή του, πηδώντας από την ταράτσα του διώροφου σπιτιού, όπου διαμένει με τη μητέρα του, τον Δεκέμβριο στον Βόλο.
Η αυτοκτονία συνδέεται με συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης, θυμού, που γρήγορα δίνουν τη θέση τους στην απόγνωση και την απελπισία, την αίσθηση αδιεξόδου. Είναι σύνθετο και πολυπαραγοντικό φαινόμενο, που δεν μπορεί εύκολα να αποδοθεί σε ένα αίτιο, καθώς αποτελεί τη συνισταμένη βιολογικών, ψυχολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Αυτό, που μπορεί με βεβαιότητα να υποστηριχθεί όμως, είναι ότι στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων (90%), η αυτοκτονική συμπεριφορά υποκρύπτει κάποια ψυχική διαταραχή, με προεξάρχουσα την κατάθλιψη και άλλες διαταραχές του συναισθήματος, ενώ ακολουθούν οι ψυχώσεις, η εξάρτηση από αλκοόλ ή άλλες ουσίες. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι όλοι όσοι εμφανίζουν ψυχική διαταραχή, θα οδηγηθούν και σε εκδήλωση αυτοκτονικής συμπεριφοράς. Οι αυτόχειρες δυστυχώς δε μιλούν γι’ αυτό, ούτε αναζητούν βοήθεια από τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας, φοβούμενοι τον κοινωνικό στιγματισμό, που συνοδεύει αυτές τις καταστάσεις, λόγω άγνοιας ή ελλιπούς ενημέρωσης της κοινωνίας. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα, να στερηθούν τις θεραπευτικές παρεμβάσεις, που θα μπορούσαν να είχαν.
Η αυτοκτονία του 53χρονου την περασμένη Δευτέρα συγκλόνισε με τον τρόπο με τον οποίο έγινε, καθώς χρησιμοποίησε ο αυτόχειρας καλώδιο, που έδεσε στον λαιμό του και στο τιμόνι από το δίκυκλό του…
Επίσης η απόπειρα αυτοκτονίας 35χρονου τον Δεκέμβριο στον Βόλο με φυτοφάρμακο, καθώς και μιας 45χρονης το ίδιο χρονικό διάστημα στον Αλμυρό.
Όσον αφορά στο προφίλ του ατόμου με αυξημένο κίνδυνο τέλεσης αυτοκτονίας, περιλαμβάνει: Μοναχική διαβίωση και κοινωνική απομόνωση, απουσία υποστηρικτικού περιβάλλοντος, κατάθλιψη, σωματική νόσο, ιστορικό τυχόν προηγούμενης απόπειρας, στρεσογόνα γεγονότα ζωής (συνήθως σχετιζόμενα με απώλεια, θάνατος προσφιλούς προσώπου, απόλυση-ανεργία, χωρισμός).