Σε δήλωσή της για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Ζέττα Μακρή επισημαίνει τα ακόλουθα:
19 Μαΐου 1919. Ημέρα μνήμης του συντονισμένου, συστηματικού και πολύχρονου σχεδίου της αποτρόπαιας φυσικής εξόντωσης, του βάναυσου αφανισμού, του βίαιου εκτοπισμού και της αναγκαστικής εκρίζωσης εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές τους εστίες.
Ημέρα συμβολική και άκρως τιμητική που θυμίζει το πάγιο και διαρκές αίτημα των 353.000 θυμάτων και του 1.250.000 προσφύγων για την αναγνώριση και την ιστορική αποκατάσταση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Μικρασιατικού Πόντου.
Ημέρα που καταδεικνύει τη “συστηματική” και “οργανωμένη” βαρβαρότητα και λυσσαλέα βιαιότητα του μισαλλόδοξου τουρκικού εθνικισμού από τους Νεότουρκους στην τότε πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία σε βάρος όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, συμπεριλαμβανομένου και του ποντιακού πληθυσμού.
Ημέρα, τέλος, που υπενθυμίζει ότι η διάπραξη αυτού του στυγερού εγκλήματος, φέρει όλα εκείνα τα στοιχεία των «εκτεταμένων και συστηματικών παραβιάσεων» που προσιδιάζουν στο έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, ιδίως αυτό της ύπαρξης ειδικού δόλου (dolus specialis), και, για το λόγο αυτό, χαρακτηρίζεται ως η δεύτερη μεγαλύτερη Γενοκτονία του 20ου αιώνα.
Συνεπώς, εμείς, οι νεοέλληνες, με «φάρο» τη σημασία της συγκεκριμένης επετείου, έχουμε χρέος και αποστολή να αγωνιζόμαστε, ενωμένοι, για να διατηρήσουμε ζωντανή την εθνική, αυτή, μνήμη. Στόχος μας πρέπει να είναι η συνεχής και διακαής μάχη για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου ώστε:
1. να μείνει ανεξίτηλη στην ανθρώπινη μνήμη η ειδεχθής αυτή συντονισμένη πράξη, που κατέστρεψε και εκμηδένισε τη ζωή του Ελληνισμού του Πόντου, διδάσκοντας την αποτροπή, στο διηνεκές, παρομοίων ενεργειών που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παρεκκλίνουν τη σύγχρονη πορεία της ανθρωπότητας σε ατραπούς που δεν αρμόζουν στο ήθος και στο ύφος και
2. να αναγκασθούν οι υπαίτιοι αυτών των ωμών και βίαιων πράξεων να δείξουν, επιτέλους, ειλικρινή μεταμέλεια ζητώντας, αναδρομικά, συγνώμη για τον όλεθρο που προκάλεσαν αλλά και για την παραχάραξη της αλήθειας στα ιστορικά τεκμήρια που, συστηματικά, συντόνιζαν και συντονίζουν όλα αυτά τα χρόνια.
Σήμερα, αποτίνουμε ελάχιστο φόρο τιμής στον ποντιακό ελληνισμό ως κατάδειξη της ιστορικής μας ευθύνης για τη δικαίωση των θυμάτων των βιαιοπραγιών και ως ένδειξη ότι δε λησμονούμε ποτέ την ιστορία μας.