Στο κτήμα του, σήμερα Παρασκευή 7 Ιουλίου, στις 8.30 το βράδυ, που έχει γίνει σημείο αναφοράς και καλλιτεχνικής δράσης, πραγματοποιείται και πάλι, η Συνάντηση Λογοτεχνίας και Μουσικής που είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Αίγλης Δημόγλου και του Γιάννη Κουτή που τόσο απρόσμενα έφυγαν από τη ζωή. Για τη φετινή συνάντηση, διπλή εκδήλωση, ο «οικοδεσπότης» και εμπνευστής Θωμάς Κοροβίνης μιλά για την παρουσίαση του τελευταίου του βιβλίου και για το μουσικό αφιέρωμα «ποίηση και αλητεία» που θα ακολουθήσει…
Υπενθυμίζεται ότι το κτήμα του Θωμά Κοροβίνη βρίσκεται στα Πλατανίδια, στον κεντρικό δρόμο προς την παραλία.
Συνέντευξη
ΛΟΪΖΟΣ ΑΣΒΕΣΤΑΣ
Συνάντηση Λογοτεχνίας και Μουσικής στο κτήμα Θωμά Κοροβίνη από το 2010 έως σήμερα… Είναι θεσμός, συνήθεια, ανάγκη; Είναι κατά τη γνώμη σας κάτι περισσότερο ή λιγότερο από εκδήλωση;
Από πλευράς μου είναι όλα αυτά μαζί, γενικότερα έχει γίνει τρόπον τινά θεσμός και υπάρχουν πολλοί φίλοι που έχουν αγκαλιάσει τόσα χρόνια με θέρμη αυτά τα δρώμενα. Αναγκαστικά θα είναι σαν να ευλογώ τα γένια μου, αλλά πώς να το κάνουμε, οι εκδηλώσεις αυτού του τύπου έχουν συνήθως πολλαπλή στήριξη, δημοσιογραφική και κυρίως οικονομική, εδώ ξεκινάμε κάθε χρόνο απ’ το πουθενά και εξελίσσεται η βραδιά σε καλλιτεχνική και πνευματική πανδαισία, έχει αποκτήσει πανελλήνια φήμη και εκτίμηση. Δυστυχώς είχαμε και την πρόσφατη θλιβερή απώλεια των φίλτατων Αίγλης Δημόγλου και Γιάννη Κουτή, με τους οποίους ετοιμάζαμε τη φετινή εκδήλωση, έκλεισε και το Μουσείο Ελιάς και Λαδιού της Άνω Γατζέας και έτσι απέμεινα χωρίς καμία υποστήριξη. Παλεύουμε, όμως, σθεναρά!
Πώς επιλέγετε το θέμα κάθε συνάντησης; Είναι συνυφασμένο και συνδυασμένο με γεγονότα που αφορούν στην παρούσα κοινωνικοπολιτική φάση;
Όχι υποχρεωτικά. Διαλέγουμε από μια βεντάλια θεμάτων. Έχουμε παρουσιάσει θέματα όπως ο έρωτας στη λογοτεχνία, η διαφορετικότητα, οι πλάνητες, συνάντηση νέων Ελλήνων ποιητών, Κωνσταντινούπολη στη λογοτεχνία, μνήμες προσφυγιάς, αφιέρωμα στο λαϊκό τραγούδι και τόσα άλλα. Εννοείται ότι ο κοινωνικοπολιτικός προβληματισμός είναι συνυφασμένος με τη φιλοσοφία των εκδηλώσεών μας πάντοτε. Με την τέχνη μας δεν πρέπει να επιδιώκουμε τη λεζάντα, αλλά να κάνουμε τομές στις κατεστημένες αντιλήψεις.
Η φετινή συνάντηση με θέμα «Ποίηση και αλητεία» πώς επελέγη και με ποια κριτήρια;
Φέτος αποφάσισα να παρουσιάσω θέματα που σχετίζονται με την προσωπική μου δημιουργία. Τον χειμώνα δοκίμασα την ανάγνωση ποιημάτων μου με συνοδεία ζωντανής μουσικής και τραγουδιών, ποιήματα διαμαρτυρίας και μαχητικής ποίησης, που πρόκειται να εκδοθούν φέτος από τις εκδόσεις «Άγρα». Η ακρόαση γίνεται μαζί με τραγούδια μου του ιδίου ύφους. Η πρόσληψη από το κοινό είναι ενθουσιαστική, επί ένα δίωρο δεν ακούγεται τσιμουδιά, ίσως γιατί βάζω στο στόμα μου σκέψεις και λόγια που θα ήθελαν και διστάζουν ή δεν έχουν φτάσει στο σημείο να μπορούν να τα εκφράσουν προς τα έξω. Ή αγαπιέται η ποίησή μου. Μάλλον και τα δύο. Θα δείτε πόσο δυναμική είναι η παρουσίασή τους και πόσο υποβλητικά λειτουργεί αυτό το μουσικοποιητικό αναλόγιο.
Θα προηγηθεί η παρουσίαση του «Μπέμπη» του τελευταίου σας βιβλίου… Μια ξεχωριστή ιστορία σε πρώτο πρόσωπο για ένα πρόσωπο που λίγα γνωρίζουμε… Τι σας οδήγησε στον Μπέμπη;
Ο Μπέμπης ήταν μια σπάνια μουσική ιδιοφυία και συνάμα μια τραγική προσωπικότητα. Αυτός ο συνδυασμός της ελληνικής περίπτωσης συνδυασμού της καλλιτεχνικής πρόκρισης και μαζί αυτοκαταστροφικής μανίας στο ίδιο πρόσωπο ήταν που με συνεπήρε. Επιπλέον μου δόθηκε η μοναδική ευκαιρία να μνημειώσω στην ελληνική λογοτεχνία τη διαδρομή του λαϊκού μας τραγουδιού εδώ και στην Αμερική κατά τις δεκαετίες 1950 και 1960.
Η αφηγηματική ροή του λόγου σας στον Μπέμπη οδηγεί δημιουργεί την αίσθηση θεατρικού μονολόγου… Τα περισσότερα έργα σας έχουν αυτό το στοιχείο της θεατρικότητας. Πρόκειται για επιλογή ή φυσική έκφραση;
Όλοι αυτοί οι μονόλογοι που έχω γράψει, «Το πρώτο φιλί» για τον Βιζυηνό, «Σκίρτημα ερωτικόν» για τον Καβάφη, «Το αγγελόκρουσμα» για τον Παπαδιαμάντη, «Ο κατάδεσμος» κ.ά. διαθέτουν θεατρική και κινηματογραφική υποδομή. Μου βγαίνει εντελώς φυσικά. Πάντως τα λογοτεχνικά μου έργα δεν γίνονται εύκολα θέατρο, γιατί η γλώσσα μου ενώ φαίνεται απλή λαϊκή γλώσσα, είναι σύνθετη, γεμάτη ιδιαιτερότητες, ιδιωματισμούς, αργκό, κ.λπ. Δεν γίνεται σκόπιμα, μάλλον έχω την ικανότητα να υποδύομαι πτυχές κάποιων προσώπων.
Η γεμάτη ζωή σας, η σχέση σας με τη μουσική, αλλά και τον λόγο αφήνει περιθώρια και για άλλες δράσεις κι άλλα ενδιαφέροντα;
Χρόνος υπάρχει πάντα, είναι ζήτημα διαχείρισης, σωστής οργάνωσης, κεφιού και δυναμισμού. Επί συναπτά έτη έτσι πολύπλευρα ζω, δημιουργικά και αγόγγυστα.
Από τον βορρά κατεβήκατε στον νότο και από τη Θεσσαλονίκη κατηφορίσατε στον Πειραιά. Είστε έτοιμος και για άλλες περιπλανήσεις;
Η ζωή είναι περιπέτεια και η φαντασία πάει παντού, ό,τι κυριαρχήσει μέσα μου ως πρωτεύουσα επιλογή και όπου με βγάλει ο επόμενος δρόμος.
Η σχέση σας με την Κωνσταντινούπολη, με τη Μικρά Ασία γενικότερα σάς έχει καθορίσει;
Μαζί με την πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη του παρελθόντος. Είναι οι βασικοί άξονες αναφοράς.
Έχετε αναγνώστες, αλλά και φίλους παντού… Η εξωστρέφεια που σας χαρακτηρίζει πώς συμπορεύεται με την εσωτερικότητα που χαρακτηρίζει τον λόγο και τη σκέψη σας;
Παραμένω πάντα ανθρωποκεντρικός και πορεύομαι διαρκώς πάνω σε μια ισορροπία τρόμου ανάμεσα στα δύο. Σαν το χταπόδι, πότε βγαίνω απ’ το θολάμι κι απλώνω τα πλοκάμια μου παντού και πότε χώνομαι μέσα και λουφάζω. «Καιρός του αλητεύειν, καιρός του ασκητεύειν», ακολουθώ τη χρυσή τους τομή.
Τι ετοιμάζετε για τη συνέχεια, τι έχετε κατά νου και πού ακουμπάτε την έμπνευσή σας;
Ετοιμάζω ένα μεγάλο, λογοτεχνικά απαιτητικό μυθιστόρημα με τίτλο «Ο Μασίστας» εδώ και δύο χρόνια, καθώς και μια δοκιμιακή μελέτη «Η Θεσσαλονίκη στο λαϊκό τραγούδι του 20ού αι.». Με την ευχή σας!