Του Νίκου Βατόπουλου
Ορίζοντας μια σχέση προσωπική, βαθιά και διαρκώς εξελισσόμενη, ο ζωγράφος Θανάσης Μακρής συνομιλεί με τον Θεόφιλο. Είναι μια σπουδή στη μορφή και στο έργο του αυτοδίδακτου ζωγράφου, που εκκινεί από ένα αίσθημα θαυμασμού και προεκτείνεται σε μια εκ νέου προσέγγιση της μορφής και της αναίρεσής της μέσα από τους μηχανισμούς της μνήμης και τις στρώσεις του χρόνου. Αυτήν την περίοδο και έως τις 7 Μαΐου, ο Θανάσης Μακρής εκθέτει περί τα 35 σχέδια στην εκλεκτή γκαλερί του Βόλου, τον Χώρο Τέχνης «δ.» του Θανάση Δουλκέρογλου, που είναι πάντα μια νησίδα υψηλής αισθητικής. Φυσικός χώρος για τον Θεόφιλο η Μαγνησία, υποδέχεται αυτήν την ενότητα του Θανάση Μακρή με τίτλο «Όσα ο σαλός ονειρεύεται», που είναι, εν μέρει, ένας προάγγελος της μεγάλης έκθεσης που θα παρουσιάσει με περίπου 200 έργα στην Εθνική Βιβλιοθήκη στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Θανάσης Μακρής έχει εντρυφήσει στο έργο του Θεόφιλου, παρακινούμενος από την ιδιαιτερότητα της περίπτωσής του. «Οι σπουδές στη ζωγραφική είναι μια προϋπόθεση», λέει. «Δεν είναι πάντα υποχρεωτικές. Οι μεγάλοι ζωγράφοι της Ιστορίας είχαν σπουδάσει είτε σε εργαστήρια άλλων ζωγράφων είτε σε Σχολές. Υπάρχουν όμως και οι σπάνιες περιπτώσεις αυτοδίδακτων, όπως ο Θεόφιλος, όπου η κατανόηση των κανόνων της ζωγραφικής γίνεται με βασικό εργαλείο το ένστικτο. Αυτό το βρίσκω πολύ σημαντικό, γιατί εδώ μιλάμε για την άμεση πρόσληψη και διαχείριση των δονήσεων της τέχνης χωρίς μεσάζοντες».
Παρουσιάζοντας αυτήν την ενότητα στον Βόλο, ο Θανάσης Μακρής προτείνει μία σπουδή πάνω στην ιδέα της ζωγραφικής. Στα σχέδια χρησιμοποιεί χρωματιστό και μαυρόασπρο κάρβουνο, παστέλ και πενάκι. «Ο Θεόφιλος κατά τη γνώμη μου αφομοίωσε με τον δικό του τρόπο τις αναγκαίες προϋποθέσεις που χρειάζονται για να αναπτύξει αυτό που λέμε «ζωγραφικός χώρος». Φτιάχνει εικόνες που πέρα από τις εικονογραφικές αναγκαιότητες, δουλεμένες με έναν φαινομενικά χαώδη τρόπο χωρίς κανόνες προοπτικής, ανακαλύπτεις πως έχουν μια πολύ στιβαρή σύνθεση με κλασικά δομημένα τα επιμέρους στοιχεία. Νομίζω δηλαδή ότι βρήκε τους κανόνες της ζωγραφικής με τον δικό του φαινομενικά αφελή τρόπο. Κανόνες οι οποίοι ισχύουν πάντα σε όλες τις μορφές τέχνης. Είναι αδύνατον να μην τους συναντήσει σαν εμπόδια μπροστά του ένας δημιουργός».
(Από την «Καθημερινή»)