Αυτή την εβδομάδα ανακοινώθηκε πως θα έρθουν πρόσφυγες και κάνεις δεν γνωρίζει με ποιο επιχειρησιακό σχέδιο θα τους φιλοξενήσουμε. Ανακοινώθηκε ότι από το πακέτο Γιούνκερ θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε κονδύλια για μεγάλες υποδομές, όπως για μαρίνα, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, ανακοινώθηκε ότι ο Βόλος βρίσκεται έξω από τα προγράμματα ανεργίας, αλλά «αγρόν αγοράζουμε».
Εμείς στον Βόλο έχουμε άλλες προτεραιότητες. Ασχολούμαστε με το εάν ο Αχ. Μπέος, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε δύο χρόνια για εκβίαση, εκβιάστηκε από τον Άκη Σαμαρτζή. Ασχολούμαστε ακόμη με το αν ο Γ. Καρεκλίδης ως επιχειρηματίας, πριν από 15 και πλέον χρόνια είχε πάρει και είχε προεξοφλήσει επιταγές φίλων του επιχειρηματιών.
Από τη χθεσινή πολυθρύλητη συνέντευξη Τύπου, το μόνο που ακούσαμε από τον Αχ. Μπέο, για πολλοστή φορά, είναι να καυχιέται για το «παράσημό» του, που δεν είναι άλλο από τη φυλάκισή του, να εξυμνεί τη Ζέττα Μακρή, να μιλά για το σατανικό σχέδιο που υλοποίησε φίλος του για να υπάρξει η «επαφή» με τον Άκη Σαμαρτζή και να αναφέρεται σε κάποιες επιχειρηματικές δοσοληψίες του εκδότη Γ. Καρεκλίδη.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των «αποκαλύψεων» ήταν να δώσει χθες εντολή η εισαγγελέας για τη σύλληψή του μετά από μήνυση του εκδότη και εκείνος να εξαφανιστεί… παλικαρίσια.
Στη χθεσινή συνέντευξη ο Μπέος επιχείρησε να αλλάξει κάπως την εικόνα του ενόψει της δίκης για τα στημένα του 2011, που αρχίζει την Παρασκευή.
Κατήγγειλε επίσης, έτσι στο άσχετο, δικηγόρους και δικαστές, που για πολλοστή φορά τους αποκάλεσε επίορκους, γιατί υποτίθεται ότι με 200 οικογένειες ελέγχανε την πόλη και αποτελούν μέρος του… σάπιου κατεστημένου. «Λύμαιναν την πόλη», είπε για την ακρίβεια, σε άπταιστα κορακίστικα.
Η κατάσταση είναι πολιτικά καταστροφική και αισθητικά ανυπόφορη. Αυτός ο δρόμος όπου η καταγγελία ισούται με ετυμηγορία και όταν η έρευνα δεν επιβεβαιώνει την καταγγελία, φωνάζεις για «κουκούλωμα» και για επίορκους δικαστές, δεν είναι επιλογή ευαισθησίας απέναντι στο «σάπιο» κατεστημένο. Είναι τεκμήριο ανεπάρκειας. Είναι ο δρόμος της εξουσίας για τους ανίκανους. Τα αποτελέσματα άλλωστε τα βιώνουμε καθημερινά.
Ευτυχώς, έχει αρχίσει να βαριούνται την κουβέντα και οι πολίτες. Την παρακολουθούν πλέον ως θέατρο σκιών που παίζεται από σκιές.